گلایه های شهروندان از ناامنی مناطق سیل زده

به گزارشايلام بيدار به نقل ازایلام رصد، در گذشته شهرهای بزرگ جهان با زلزله می لرزیدند و شهر ایلام در آبان ماه 1394 با سیل لرزید.

کودکانی که ازصبح آن روز از پشت پنجره هایشان باران را نظاره می کردند هرگز اطلاعی نداشتند که به زودی پدر خود را از دست می دهند چون کسی به او هشدار سیل نداده است.

اغلب مردم در جریان سیل نبودند و کسانی که سالیان سال بود خانه هایشان را با خیال راحت در کنار رودخانه برپا کرده بودند و برای کشیدن خیابان بر روی آن، تلاش کرده بودند هرگز نمیدانستند به زودی رودخانه دهن باز می کند و اسراری مگو را افشا می کند.
از مهمترین این رازها، زیرساخت های سستی بود که با یک تکان سیل از جا کنده شدند، دالهای بتونی مسیر رودخانه از ارغوان تا خروجی جنوبی ایلام، آبروی طراحان و مجریانشان را حفظ نکردند و در زیر حجم آب شکستند.

این اتفاق به اذعان نظرات آن روز مسئولان در 20خیابان اصلی شهر که در مسیر سیل بندها بودند، رخ داد.

فاضلاب شهری ایلام در این رودخانه می ریزد و حال که جاهای مختلف این رودخانه از هم پاشیده، به راحتی میتوان فضای غیربهداشتی و بدبوی آن را حتی در اوج زمستان و سرمای هوا تصور کرد.

و زمانی وضع وخیم تر می شود که بدانیم در کنار این رودخانه حجم عظیمی از خانه های مسکونی وجود دارد و محل بازیکودکان شان خیابانی است که از سمت بالا به دلیل تخریب مسدود است و رفت و آمد ماشین در آن محدود است و به تصور امن بودن از نظر ماشین، آنها را به جایی می فرستند که فاضلاب شهری از آن جا، قابل دیدن است و این مساله سلامت این کودکان را تهدید می کند.

مردی از ساکنان جنب رودخانه می گوید: من برای تردد با اتومبیلم در روزهای بعد ازسیل واقعا مشکل داشتم و حالا هم با گذشت مدتها، از بابت باقیمانده آسفالت روی رودخانه هیچ امنیتی احساس نمی کنم.
این احساس ناامنی مساله ای است که نمی توان به راحتی از کنار آن گذشت و زندگی شهروندان را در ابعاد مختلف تحت تاثیر قرار می دهد.

یک خانم از اهالی سبزی آباد به خبرنگار ما می گوید: شب بعد از تاریک شدن هوا، به سمت منزلم تاکسی گرفتم. راننده کرایه بیشتری خواست و زمانی که این مبلغ را به او پرداخت کردم، کنار اولین قسمت تخریب شده بلوار، نگه داشت و گفت جلوتر نمی رود زیرا امکان دور زدن ندارد یا مسیر خراب است و بلوار تاریک است.

هر چه اصرار کردم بی فایده بود وبقیه مسیر را در تاریکی شب، پیاده رفتم.
با تمام این حرفها، مردم جنب رودخانه معتقدند مسئولین مربوطه منتظر گذشتن فصل باران و سرما هستند تا در فرصت مناسب برای جبران این تخریب، اقدامی انجام دهند.

ولی این را نیز باید مدنظر قرار داد که با سالها برنامه ریزی، برای طراحی مسیر و نصب دالهای بتونی، نتیچه این شد، حال فقط دو ماه از فصل سرما مانده چنانچه مسئولین تا به حال دست به کار طراحی و برنامه ریزی جدید شده باشند که میتوان امیدوار بود در شروع فصل جدید اقدامی صورت بگیرد وگرنه وضعیت رودخانه، فاضلاب ها و پسماندهای شهری با تغییر هوا، آنقدر وخیم خواهد شد که شاید پیامدهای آن برای سلامتی و بهداشت شهروندان، برابر با خسارت سیل شود.

انتهای پیام/س