به گزارشايلام بيدار به نقل ازایلام بیست، دختران دبيرستاني حوزه دانش آموزي شهیده ولیزاده از ایلام كه به اردوهاي راهيان نور اعزام شده اند، در پايان سفر معنوي خود به سرزمين هاي نور، "دلنوشته اي به شهيدان" را بر صفحه نگاشته اند. اين دلنوشته ها تحت عنوان "قلم هاي عاشق" و به صورت روزانه از نگاه محبت آميز شما خواننده محترم مي گذرد.
به هر طرف می نگرم رنگ خدا را می بینم اینجا سرزمین نور است و عشق و عروج . سرزمینی که در آن برادرانم به معراج پر کشیدند قطره های باران گونه ی اشکم بر شهر گونه ام می لغزد تا باز هم هوای دلم پاک و بارانی شود .چشم هایم را با الماس اشکم می شویم و جور دیگر می بینم و پرده ی سیاه بر دل نشسته ام را کنار می زنم . نقطه نقطه این سرزمین ، ذره ذره ی این خاک نور خدا برایم تجلی می کند .اینجا کجاست که دریای پر تطاطم قلبم آرام می شود و دردهای دل نا آرامم تسکین پیدا می کند؟ کاسه چشمم نا خود آگاه از اشک لبریز می شود... نمیدانم از چه بگویم و از کجا آغاز کنم ؟این سرزمین واین دیار چنان مرا مجذوب خود ساخته که از خود بی خود می شوم و واژه ها را فراموش می کنم چه چیزی مرا به این دیار کشانده ؟ شاید عشق... اما عشق چیست؟ عشق آنقدر مقدس است که در واژ ه های کوچک من نمی گنجد شاید عشق همان چیزی است که برادران شهیدم را به کبریا رسانده است . شاید عشق صدای آخرین نفس ها و دست های بسته ی برادران غواصم در زیر خاک سرد باشد .شاید هم عشق همان نگاه خیس به در خشکیده ی مادر شهیدی است که برای من و بودنم و آزادگی ام جنگیدند و یا حتی سنگر دانشی است که شهدای هسته ای در آن به معراج رفتند آه... اشک های سردم بر گونه ام می لغزند و به یادم می آورند تا بودنم در این سرزمین را مدیون تک تک عشاق سرزمین من مملو از هنرمند هایست تا از بند سیاه دنیا رها شدند می دانم که سرزمین من این است:
رهایی تو ای پروانه از پیله مبارک باد
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد