به گزارشايلام بيدار به نقل ازاوای مهران، مادر شهید حسین صیدی در رابطه با دوران کودکی و نوجوانی این شهید گفت: پسرم از همان دوران کودکی به مسجد و انجام فرائض دینی علاقه داشت و هر زمان که من نماز می خواندم، می آمد و کنار من می ایستاد و مشغول خواندن می شد، در دوره نوجوانی موذن مسجد بود.
وی در ادامه گفت: حسین در هنگام شهادت 14 سال بیشتر نداشت و با وجود سن کمش آرزوی شهادت داشت و برای رسیدن به آن تلاش فراوانی می کرد، نماز او به هیچ عنوان ترک نمی شد.
مادر شهید صیدی با اشاره به اینکه حسین همیشه از من می خواست که برای شهادتش دعا کنم، گفت: حسین از ابتدای جنگ تحمیلی علاقه به مبارزه و شهادت داشت و در آخر هم به آرزو و هدف خود رسید و در تاریخ 9 خرداد ماه سال 59 به آغوش صاحب اصلی اش بازگشت.
وی در خصوص اخلاق و منش پسرش گفت: به شدت به من احترام می گذاشت و حرمت خاصی برای من قائل بود و می گفت اگه من شهید شدم، یک وقت گریه نکنید، چون دشمنان خوشحال می شوند. بسیار مهربان و دست و دلباز بود.
مادر شهید صیدی افزود: روزی که حسین میخواست شهید شود غسل شهادت کرد و با وضو وارد مسجد شد که بر اثر خمپاره دشمنان که نزدیک شهر مهران شده بودند و به مسجد اصابت کرد مجروح شد و در بیمارستان به شهادت رسید.
وی اضافه کرد: شهید از نظر اعمال عبادی بسیار در رتبه بالایی قرار داشت به طوری که حاضر نبود حتی برای یک روز نماز اول را ترک کند و یا به تاخیر بیاندازد. بسیار مهربان و خوش برخورد و خوش اخلاق بود. بسیار خدا ترس و عاشق امام و ولایت بود.
این مادر شهید در ادامه با اشاره به سفارش‌ها و وصیت‌های اصلی شهدای دانش‌آموز، گفت: اولین و پررنگ‌ترین سفارشی که آنها در وصیتشان به آن اشاره داشته‌اند، بحث ولایت است.
وی تاکید کرد: اولین وظیفه ما با دوستان شهدا دوست، با دشمنان شهدا دشمن باشیم. پیرو مقام معظم هبری(دام ظله العالی) باشیم. با دشمنان آنها دشمنی کنیم. پدران شهید، مادران شهید، برادران شهید حرمت شهیدشان را باید نگه دارند.
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد