به گزارشايلام بيدار،محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون اصلاح‌طلبان مجلس به تازگی در بخشی از یک مصاحبه که سایت جماران آنرا منتشر کرد، گفته است:
«گاهی این سوال مطرح می‌شد که چرا سخنرانی شما در آمفی تئاتر و تالارهای خارج از مسجد برگزار می‌شود! خب یا امام جماعت مسجد محدودیتی داشت یا راه نمی‌دادند و سخنران اصلاح‌طلب مجبور بود در سالن خارج از مسجد یا آمفی تئاتر سخنرانی کند و انشااالله این مسایل حل شده باشد چون انحصار مساجد و مکان‌های ارزشی توسط یک جریان سیاسی به صلاح نیست و در درازمدت آسیب‌های جدی به باورهای دینی مردم می‌زند.»[۱]
*قبل از عارف نیز حسین موسوی‌تبریزی از دیگر معاریف اصلاح‌طلب طی اظهاراتی گفته بود: «بعد از پیروزی انقلاب، برخی، خواسته یا ناخواسته، مساجد را پایگاه امور سیاسی و جناحی خود قرار دادند و کم کم بر امور مسجد مسلط شدند به این معنا که آن پیشینه مردمی و دینی مسجد در اختیار یک گروه خاص قرار گرفت.»[۲]
در اشاره به صحبت‌های عارف و موسوی‌تبریزی بایستی اشاره کرد که چهره‌های اصلاح‌طلب، صراحتاً اذعان دارند که تفکر چپ از تفکر مذهبی جامعه دور است.
همچنین مبانی تفکر اصلاح‌طلبی و سوابق آن که گاه‌گدار از سوی چهره‌های این جریان خاص سیاسی ابراز می‌شود نیز علی‌الاثبات جایی برای طرح در مسجد و در میان عموم مردم ایران که قشر متدیّن محسوب می‌شوند، ندارد.
چه اینکه مثلا طرح «عقلانی شدن عملکرد ائمه(س) پس از عاشورا»، «تئوری بقا»، «قرائت‌های مختلف از دین»، «فراموش شدن سیدالشهدا(س)»، «اختلاف داشتن امام حسن(ع) و امام حسین(ع)» و... در کنار سوابقی همچون فتنه سال ۸۸ که جملگی شناسنامه جریان سیاسی خاص به‌شمار می‌روند، هیچیک قابلیت طرح و ترویج در مساجد و در میان قشر مذهبی که اکثریت کشور به شمار می‌روند را ندارند.
از طرف دیگر، آقای عارف و دوستان ایشان با کدام کارنامه و گفتمان قصد حضور در مساجد و مجامع مذهبی را دارند؟!
خاصه اینکه افکار عمومی طی ۲ سال حضور محمدرضا عارف در مجلس شورای اسلامی و بعنوان رئیس فراکسیون امید، تنها چیزهایی را که از عملکرد او بعنوان رئیس اصلاح‌طلبان بخاطر می‌آورد، قضایایی همچون «ژن خوب»، «تقلای فراکسیون امید در جهت تصویب قانون برای منتقدان آقای روحانی»، «سلفی حقارت»، «گفتمان کنسرت» و تأکید بر حضور غیر شرعی بانوان در ورزشگاه‌های سالم‌سازی نشده است...
بدیهیست مادام که ستاد جریان خاص به این گفتمان‌ها و رفتارهای مغایر با مزاج دین متشبّث باشد و به آنها اصرار کند؛ جایی در مجامع مذهبی، هیئات و مساجد کشور نخواهد داشت و مجبور خواهد بود به تکایای خودساخته و محفلی بسنده کند.
انتهای پیام/الف
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد