دست اندازی کارخانه سیمان ایلام به میراث فرهنگی مردم

رضا رستمی :روزی که فاز اول کارخانه سیمان ایلام رسما افتتاح شد همه شادمان بودند ، از قول و قرارهایی که مسئولان با مردم گذاشتند و وعده هایی که می دادند ، از تاثیراتی که راه اندازی این کارخانه بر توسعه و عمران و آبادانی منطقه می گذاشت ، از اجرای برنامه هایی فرهنگی که قرار بود اجرا شود تا ... البته در این میان بودند افرادی که چندان اعتنایی به این قول و قرارها و موارد مشابه آن نمی گذاشتند و در همان روزها چیزهایی گفتند و کدهایی می دادند که در میان آن همه شور و شوق آن روزها چندان خریداری نداشتند اما امروز که به ته مانده غبارگرفته ذهنمان مراجعه می کنیم می بینیم که چندان هم بیراه نمی گفتند. 
سالها گذشت و گذشت تا رسیدیم به امروزی که دیگر خیلی ها آن شور و شوق گذشته را ندارند ، حتی بیشتر مدافعان دیروز هم ، از آن همه وعده و قول و قرار تنها دود و گرد و غبار شدید این کارخانه برای مردمان و روستاییان همجوار آن باقی مانده است ،مدرسه و درمانگاه و بیمارستان و زمین ورزش در حد حرف باقی ماندند ، مجتمع های مسکونی به جاهای دیگر رفته و رونق ایجاد کردند ، زمین های کشاورزی منطقه دیگر باروری گذشته را ندارند و البته جانهای فراوانی که دیگر رمق و نای گذشته را که ندارند هیچ ، بلکه بیمار و رنجور نیز شده اند و کسی نیست تا مرهمی بر زخمهای ناسور آنان بگذارد. 
مسئولان هم که تنها به تناژ و تعداد کامیونهایی توجه دارند که محموله های سیمان را جابجا کرده و جدول آمارهای عملکردی آنان را پر می کند ، کار تا بدانجا پیش رفته که مسئولان کارخانه سیمان بدون توجه به سوابق و مخالفتهای مردمی منطقه اقدام به شناسایی معدنی دیگر در جنب روستای سراب کارزان نموده و اقدامات اولیه را برای بهره برداری از آن آغاز کرده اند. 
معدن جدید کارخانه در منطقه ممنوعه برای این کار و کارهای مشابه قرار گرفته است ، این را اسناد موجود اداری می گویند ، این را تاریخ کهن و ثبت شده این منطقه در کتابها و نوشتارهای قدیمی بیان می کنند ، این را مخالفت شدید مردم و کشاورزانی منطقه می گوید ، و البته ظاهرا قرار است عده ای همچنان ساز خود را زده و کار خود را بکنند ، بدون توجه به سابقه تاریخی منطقه ، بدون توجه به اهمیت فرهنگی و مطالعاتی که تا کنون صورت گرفته است. 
خیلی نیازی نیست به گذشته برگردیم ، در همین نزدیکی ها و در سال 1381 قبرستان آهنگران واقع در روستای سراب کارزان از توابع شهرستان شیروان چرداول به شماره 7986 در فهرست آثار ملی ثبت شده است ، در سال 1384 و در اولین دور سفرهای استانی دولت منطقه گردشگری بانکول به همراه سیزده منطقه دیگر در استان در ردیف مصوبات دولت برای توسعه و جذب گردشگر قرار می گیرد ، در سال 1386 و در دور دوم سفرها بازهم بر مصوبه قبلی تاکید می شود ، سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری کشور این منطقه را عرصه و حریم حفاظتی این سازمان در استان اعلام کرده و هر گونه حفاری و خاکبرداری و برداشت از آن را ممنوع و غیرقانونی می داند ، اما انگار برای برخی دیگر همچنان حسابهای بانکی پر و پیمان شرکت مهم است و خیلی خود و ذهن خویش را درگیر قانون و میراث فرهنگی و نگرانی مردم نمی کنند ، انگار اصلا در این وادی نیستند شاید هم چندان برایشان مهم نیست. 
گذشته ، تاریخ ، فرهنگ و میراث گذشتگان از جمله چیزهایی هستند که هر چه فاصله زمانی از آنها بیشتر و بیشتر شود زیباتر می شوند و ماندگارتر و صد البته خواستنی تر ،نمی دانم مدیرانی که حاضرند با زنجیرهای زمخت و صدای خشن بلدوزر به جنگ تاریخ و فرهنگ و میراث این مردمان بروند چیزی از این مطالب می دانند یا نه ؟ 
آیا می دانند که صنعت گردشگری امروزه از پویاترین بخش های اقتصاد ملی بسیاری از کشورهاست تا جایی که از آن به عنوان یکی از مهمترین عوامل کسب درآمد و اشتغال و توسعه اقتصادی و فرهنگی نام می برند ؟ آیا می دانند امروزه در دنیا سرمایه گذاری بر روی آثار ملی و تاریخی یک ضرورت جدی و انکارناپذیر در همه برنامه ریزی ها تلقی می شود ؟ آیا می دانند در فضای آلوده و ناپاک امروز، همه صاحب نظران و اندیشمندان از صنعت گردشگری و توسعه آن با عنوان صنعت پاک نام برده و خواستار توجه جدی مسئولان به آن برای نجات آینده هستند ؟ شک داریم که این عزیزان چنین بیاندیشند که اگر اینگونه بود برای توسعه یک واحد تولیدی به شدت آلوده کننده ،این چنین در صدد نابودی پاک ترین صنعت مغفول مانده استان برنمی آمدند. 
اما هر چه هست همه ما در استان در قبال وضعیت موجود وظیفه و رسالت سنگینی داریم ، آنانی که حتی در حد مرور روزانه و عادی خبرها در کشور مطالب روزنامه ها را ورق زده و می خوانند حتما بارها و بارها با خبرهای مشابه این مورد برخورد کرده و مخالفتها و اعتراض ها را شنیده اند ، خوب می دانند که دیگران چقدر به میراث گذشتگان خود بها داده و برای حفظ و حراست از آنها چه کوشش ها که نمی کنند و امروز این ماییم که باید به دیگرانی بیاموزیم که ما هم فرهنگمان ، تاریخمان و میراث ماندگار و ارزشمند گذشتگانمان را پاس می داریم و... 
معلم تاریخ ما نمی تواند امروز ساکت بماند و فردا در کلاسهای درس خود برای دانش آموزان از گذشته و سیر تاریخ و تمدن بگوید ، استاد دانشگاه ما امروز نمی تواند به سادگی از کنار این مسئله بگذرد و فردا دیگران را متهم به سهل انگاری کند ، روزنامه نگار ما فردا نخواهد توانست در مقابل سکوت امروز خود توجیهی قابل قبول بیابد ،آنان که دل در گرو تاریخ و فرهنگ و زیباییهای هنرمندانه دیروزهای این ملک و ملت دارند در آینده هرگز خود را نخواهند بخشید اگر امروز گوشه ای از این کار را نگیرند ، همه و همه ما هر کدام به سهم و اندازه خود باید که علم مخالفت خود را برداریم تا دیگرانی نیایند و همه داشته های معنوی و فرهنگی ما را به بهانه توسعه و درآمد زیر چرخهای اهمال ندانم کاری خود به نابودی بکشند. 
اثر ثبت شده ملی قبرستان آهنگران با تمام زیباییها و چشم نوازی های منحصربه فردش ، با همه ناگفته های محصور در سینه پهن و فراخ تخته سنگهای خویش ، با همه روزها و ماهها و سالها عمر خود که هر کدام کتابی قطورند ، با همه ...امروز چشم امید به ما دوخته است تا پاسبانش باشیم ، تا نگذاریم آن همه شکوه و مجد و عظمت گذشته قربانی طمع ورزی عده ای قرار گیرد ، تا ... که اگر چنین نکردیم در مقابل فردا مسئول خواهیم بود.....