فرشته سنجیده:: جنگ بالفطره مذموم است و چهره زشتی از خود در ذهن مردم بر جای می گذارد اما وقتی این جنگ به خاطردفاع از نوامیس دینی و ملی باشد چهره ای دیگر به خود می گیرد و تبدیل به جهاد و دفاعی مقدس می شود که حضور در آن تکلیف و خاطرات آن ارزشمند و فراموش ناشدنی می شود.
شهریور 59 در حافظه تاریخی مردم انقلابی ایران اسلامی روزی است که سرفصل رشادت های ملتی تازه نفس در جریان یک رخداد تاریخی بزرگ را رقم زد و دفتر هشت ساله دفاع مقدس را پیش روی مردمی گشود که برای به ثمر رساندن انقلاب خود دشواری ها و خون دلهای زیادی را متحمل شده بودند.
گذشته از جنبه های تراژدیک این دوران سخت و تلخ اما این ایام را باید روزهای خودسازی و خودباوری ملت ایران دانست که در برابر هجمه شرق و غرب ایستاد و برای اثبات ارزش های نهضت خود خون مردان و زنانش را تقدیم نهال نوپای انقلاب کرد.
ارتش در آغازین روزهای تجاوز علی رغم خیانت سرسپردگان طاغوتی و آمریکایی از همان لحظه با سینه ستبر در برابر متجاوزان بعثی ایستاد و به دفاع از عرض و ناموس وطن پرداخت.
ژاندارمری ها برای تثبیت پایه های انقلاب در مرزها مجاهدانه فداکاری کردند و بچه های سپاه با روحیه قرآنی و اسلامی خود و در ظل رهنمودهای بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) تا آخرین قطره خونشان در برابر توطئه های تجزیه طلبانه در غرب و حرکات متجاوزانه دشمن در جنوب ایستادند تا ذره ای از خاک این کشور نصیب دشمنان نگردد.
همین روحیه همدلی و همزبانی بود که وحدت ملی را در کشور شکل داد و تمام توان نیروهای سیاسی داخلی نیز به بحث دفاع مقدس معطوف گردید.
از سوی دیگر در شرایط سخت اقتصادی آن دوران ضمن توجه به تولید داخلی برای تامین مایحتاج هموطنان بدون کمک های خارجی چرخ اقتصاد صنایع بزرگ و کوچک به حرکت در آمد تا اقتصاد مقاومتی با رشد قابل توجه خود بتواند گره از معیشت تمام اقشار جامعه بگشاید و آرامش ابراهیم وار را در میان آتش نمرودیان فراهم کنیم.
در طول دفاع مقدس همه بر شیطان بزرگ بودن امریکا مهر تایید می زدند و اسرائیل عنصری نامشروع بود که باید از صفحه روزگار محو می شد چرا که خون جوانان وطن از چنگ این دو موجود می چکید و تمام ظلم ها و جفاهای وارد به ملت ایران برای همه قابل لمس بود.
در طول این ایام مقدس اراده مردم به گونه ای بود که کسی جرأت گفت و گو با امریکا را در مخیله خود نمی گنجاند و رابطه سیاسی با امریکا یعنی سازش و تسلیم.
بزرگان ماخوب به یاد دارد وقتی یک سرباز ارتش یا سپاه سوار اتوبوس شرکت واحد می شد راننده از او بلیط نمی گرفت و اگر دستش به گردنش آویخته می شد یا جایی از بدنش مجروح بود همه به احترام او از جا بر می خواستند و سعی می کردند تا وی را در جای خود بنشانند.
آری روزگار بسیار خوبی بود دوران هشت سال دفاع مقدس.
روزگار ایثار بود و مروت و فتوت.
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد