سرویس: استان ایلام
کد خبر: 70065
|
11:14 - 1403/12/29
نسخه چاپی

یادداشت؛

نوروز و اخلاقی زیستن

نوروز و اخلاقی زیستن
نوروز به زیبایی به ما می‌آموزد که پس از هر سختی گشایش و آسانی است. زمستان با همه سختی‌هایش می‌رود. انسانی که فهم نوروزی دارد نو امید نیست. خود را در مقابل مشکلات نمی‌بازد.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، محمد رستمی فعال فرهنگی در یادداشتی نوشت: می‌گویند آدمی را دو معلم است پی آموختن یکی آموزگار و آن دیگری روزگار. البته دایره شمولیت آموزگار فقط محدود به شریف‌ترین انسان‌هایی که آب را با تمام نمناکی و زلال بودن آن در میان انگشتان کوچکمان بخش کردند و صدا کشیدند نمی‌شود؛ بلکه هرکس و در هر جایی و لباسی ما را می‌آموزند آموزگار است. اما روزگار هم می‌تواند در مکان باشد و هم در زمان.

گاهی در کشاکش روزگار می‌آموزیم و دیده عبرت‌بین پیدا می‌کنیم و گاهی طبیعت و دشت و صحرا و گل و درخت آموزگار مان می‌شوند ما را می‌آموزانند.

نوروز و بهار به‌راستی یک آموزگار است.

نوروز به زیبایی به ما می‌آموزد که پس از هر سختی گشایش و آسانی است. زمستان با همه سختی‌هایش می‌رود. انسانی که فهم نوروزی دارد نو امید نیست. خود را در مقابل مشکلات نمی‌بازد.

انسان نوروزی با دیگران در هماهنگی و تعادل است. او وقتی می‌بیند که آب و خاک و هوا و نور دست به دست هم داده‌اند تا زایش و رویش شکل گیرد به‌درستی فهم می‌کند که در پرتو همکاری و هماهنگی است که امور به سامان می‌شود و صد البته نیک می‌داند که باید در اینکه ابر و مه و خورشید در کارند. تا نانی به دست آورد و به غفلت نخورد. انسان نوروزی از زمره عاقلان و عاشقان باشد نه از غافلان. این جهان سراسر عبرت و حکمت است.

انسان نوروزی از نرمی خاک و از لطافت باران و از نوازش ابر و از مهربانی آفتاب می‌آموزد که باید نرم‌دل بود و شیشه نازک‌دل دیگران را نشکست.

در بهاران سرسبز شود سنگ

خاک شو تا گل برویی رنگ‌رنگ.

انسان نوروزی از بهار می‌آموزد که باید از افراط و تفریط به‌دور بود. نه در مصرف نه در محبت و نه در امور دیگر.

انسان نوروزی هم یک سال گذشته خود را محاسبه می‌کند و به بازاندیشی روی می‌آورد و هم برای آینده برنامه‌ریزی می‌کند؛ اما در عین حال از اکنون و حال لذت می‌برد.

انسان نوروزی با گل و گیاه و سبزه به خواری رفتار نمی‌کند. بال و پر درختان را نمی‌شکند. سالی به انتظار آمدن گلی و لبخند غنچه‌ای نشسته است.

انسان نوروزی اهل کار و فعالیت است. از جوشش و کوشش طبیعت می‌آموزد که باید تلاش کرد. توکل و تلاش و تدبیر را با هم معنا می‌کند.

انسان نوروزی انسانی اخلاقی است. داد و دانش و دادن و بخشیدن را همپای هم پیش می‌برد .

نوروز روزگار است و به قول شاعر هرکس نیاموخت از روزگار نیاموزد از هیچ آموزگار.

نوروز به زیبایی به ما می‌آموزد که پس از هر سختی گشایش و آسانی است. زمستان با همه سختی‌هایش می‌رود. انسانی که فهم نوروزی دارد نو امید نیست. خود را در مقابل مشکلات نمی‌بازد.

انتهای خبر/ر

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد