به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، یوسف کریمیان فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: بسیار عجیب است که در داخل یک کشور، افرادی از یک قوم بخواهند فرهنگ خود را بر فرهنگ قوم دیگری چیره کنند. همچنین، عجیب‌تر آن است که افرادی از قوم مورد تهاجم، به عنوان پادوی قوم مهاجم عمل کنند تا نشان دهند که شما از ما بهتر هستید. چقدر خود تحقیری و خود را کم دیدن؟ شما چه تأثیری بر روی آنها گذاشته‌اید؟
شما از فرهنگ ناب ایلام با پیشینه چند هزار ساله چه می‌دانید؟ هر گوشه از خاک این دیار نماد و یادگاری از تمدن و تاریخ را به همراه دارد. شما که می‌خواهید با یک فرهنگ وارداتی و با چاشنی گروهک‌های تجزیه‌طلب کردی، خود را عامل شادی‌بخش مردم معرفی کنید، کدام عنصر فرهنگی ایلام را صادر کرده‌اید؟ اگر هم تلاش کنید، آیا آنها از شما می‌پذیرند؟ آیا غلبه فرهنگی تنها هدف است یا اهداف بالاتری در کار است؟
آیا فکر نمی‌کنید که بازیچه شده‌اید و از ته دل به شما می‌خندند؟ آیا هنوز به این نکته نرسیده‌اید که به اسم شادی، در پی سیطره‌ای همه‌جانبه با اهداف خاص هستند؟ آیا هنوز شک دارید که گروهک‌های تجزیه‌طلب که پس از ۴۶ سال عداوت با نظام اسلامی اکنون در بن‌بست راهبردی و حالت انفعال قرار دارند، از این طریق می‌خواهند خود را احیاء کنند؟
کسانی که مطرود دیار خود هستند، برای ماندن در حال تلاش برای نشان دادن چهره‌ای زیبا از خود هستند و در این مسیر، هویت ما را لگدمال می‌کنند. معدود افرادی مغرض یا ناآگاه نیز تیشه به ریشه خود می‌زنند. هر قوم با فرهنگ خود زیباست و فرهنگ هر قوم در طی سالیان بر اساس سازگاری با محیط و هزاران مؤلفه دیگر شکل می‌گیرد. حیف نیست که این هویت اصیل یک شبه به باد فنا سپرده شود؟
پذیرش طوطی‌وار یک عنصر فرهنگی یعنی انجام دادن کاری که مفهوم آن را نمی‌دانیم. پوشیدن لباس یک فرهنگ دیگر بدون دانستن فلسفه وجودی آن، بسیار تحقیرآمیز است. خواندن آوازهایی از فرهنگ دیگر بدون اینکه حتی معنی واژه‌های آنها را بدانیم، فاجعه است. اجرای مراسم و رسوم یک قوم دیگر بدون فهمیدن دلیل آنها مضحک نیست؟ از مجریان بپرسید که آیا فلسفه این رسوم را می‌دانند؛ قطعاً بی‌اطلاع هستند و این خود دردآور است.
در طول تاریخ، تأثیر و تأثر فرهنگی وجود داشته؛ اما هیچ عزمی برای غلبه فرهنگی نبوده است. برای غلبه فرهنگی ابتدا عناصر مادی مانند لباس وارد می‌شوند، سپس آوازها و نواها و در نهایت دین و مذهب مورد هجمه واقع می‌شوند. آیندگان ما و شما را نخواهند بخشید که می‌خواهید هویت خود را به تاراج ببرید.
از همه این‌ها بگذریم، آیا این نوع شادی در ماه ضیافت الله، در ماه تلاوت قرآن، در ماه غفران و بخشش و در ماهی که شب‌های قدر را به عنوان یک گوهر گران‌بها در دل خود دارد، ضرورت دارد؟ آیا نباید منتظر عذاب خداوند بود؟ مگر اقوام لوط و ایکه و... خلاف امر خداوند عمل نکردند و عذاب شدند؟ آیا شکستن حرمت ماه میهمانی خداوند با هنجارشکنی و رفتارهای خلاف عرف و شرع عذاب سختی را به دنبال ندارد؟
انتهای خبر/ک
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد