به گزارشايلام بيدار به نقل از ملکشاهی خبر؛ بهارستان این روزها درگیر بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی دولت و چالش موافقان و مخالفان است.
آنچه که از وضعیت عمومی کابینه پیشنهادی دولت به نظر می رسد به طورکلی تداوم وضعیت چهارسال گذشته. به این معنا که میانگین سنی دولتمردان نه تنها کاهش نیافته بلکه مسن تر و پیرتر شده است، این یعنی بی میلی دولت به جوان گرایی.
یکی از توصیه های همیشگی رهبر معظم انقلاب، کار و فعالیت جهادی و مدیریت جهادی است، یکی از شاخصه های مدیریت جهادی استفاده از ظرفیت جوانان و توان و انرژی جوانان برای تلاش و کار مستمر و جهادی است.
دیگر ویژگی کابینه پیشنهادی، تداوم وضعیت موجود اقتصادی است. برهمگان مبرهن است که دولت تورم را با ایجاد رکودی عمیق و فراگیر و بستن تحرک اقتصادی مهار کرده است، البته اگر واقعا مهار شده باشد! چون که کف بازار چیز دیگری می گوید.
آقای جهانگیری از اقتصادمقاومتی حرف می زند ولی در عمل عرصه برای جولان اقتصاد بازار آزاد و نئو لیبرال که هیچ تعهد اجتماعی به مردم و محرومین ندارد به خوبی فراهم شده است.
حجم سرمایه گذاری خارجی نیز در عمل به تضعیف سرمایه گذار و تولید کننده داخلی انجامیده است، تسلط کامل شرکت های فرانسوی و... بر صنایع مهم نفتی، خودرو سازی و... هیچ بویی از اقتصادمقاومتی و تقویت تولید داخل به مشام نمی رساند.
در عرصه سیاست خارجی تداوم مذاکره و عمل گرایی به جای آرمان گرایی انقلابی و دفاع صریح و مجاهدانه و هوشمندانه از منافع اصلی هویتی ملت ایران.
ضعف در دیپلماسی اقتصادی، یکی از دلایل مخالفت با وزیر پیشنهادی امورخارجه بود که از سوی نمایندگان مجلس در حین بررسی صلاحیت وی عنوان شد.
آنچه مهم است برجام نیست، مهمتر از برجام و حیاتی تر از آن منافعی است که مردم و محرومین باید به عینه لمس کنند.
مردم به سفره خود که نگاه می کنند آن را کوچکتر و کم رونق تر حس می کنند.
شعار دادن خیلی راحت است، مهم این است که دولت بتواند در عمل و به صورت عینی و واقعی عدالت اجتماعی را در بین اقشار مختلف مردم پیاده کند و گرنه هزار بار هم با صدای رسا گفته شود "ما از رکود خارج شدیم" دردی دوا نخواهد شد.
در عرصه دانشگاهی اشاره رئیس جمهور در روز دفاع از کابینه درخصوص وزارت علوم، صرفا به 16 آذر اشاره کرد نه به رشد علم و فناوری و کیفیت دانشگاه توجه شد و نه به دغدغه های اساتید و دانشجویان، صرفا اشاره ای جهت تهییج احساسات.
آیا مسئله دانشگاه و دانشگاهیان و پیشرفت و توسعه کشور فقط 16 آدر است؟ یا رشد علمی، تشویق دانشمندان جوان ایرانی در عرصه های مختلف دانش بنیان و جهاد دانشگاهی و...؟
آیا فکری اساسی برای معضلات اجتماعی از قبیل فقر، محرومیت، اعتیاد، خروج نخبگان از کشور، واردات بی کیفیت و بی رویه، مسکن و ازدواج جوانان، مسئله جمعیت، مسئله محیط زیست، مدیریت بحرانها، ارتقاء کیفیت در عرصه بهداشت و درمان و حمایت اجتماعی از مردم شده است؟
آیا با این کابینه پیشنهادی دولت و تداوم حضور حلقه بسته مدیریتی که غالبا مشی محافظه کارانه داشته و تعلق اجتماعی به طبقه سرمایه داران و اشراف اجتماعی دارند، می توان به حل مسائل و مشکلات اجتماعی، اقتصادی و... امید بست؟
باید منتظر نشست و به تحولات آینده دولت نگریست، روزها و ماههای پیش رو وضعیت کارآمدی دولت دوازدهم را بیشتر نمایان خواهد ساخت.
انتهای پیام/الف
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد