احسان صحرایی:: این روزها گرفتن برخی آمارها کمی سخت شده است. گرچه مسئولان شهرستان دهلران از گفتن آمار بیکاری جوانان در دهلران(شاید برای جلوگیری از نا امیدی) دوری می کنند که کار بسیار خوبی است اما با چرخ زدن در خیابان ها و فضاهای بیابانی که به نام فضای سبز مزین هستند می توان حدس زد که چه تعداد زیادی از جوانان این شهر بیکار هستند.
چه کسی باور می کند که شهرستانی با این همه پتانسیل، ظرفیت، جاذبه های طبیعی و ... دارای این چنین آمار نامطلوب جوان بیکار باشد.
جای سوال دارد که چرا این چنین شده است؟ و یا چه کسانی مسبب این چنین آمار فضاحت باری بوده و شده اند؟
به یاد دارم زمانی که در شبکه های سراسری برای معرفی استان ایلام، بیشتر صحبت های گوینده از پتانسیل های دهلران بود به طوری که با خود می گفتی اگر ایلامی هست چون دهلران را دارد. اما این چنین نیست. قصوری که برای این شهرستان در چندین و چند سال اتفاق افتاد و جابه جایی های بی رویه و غیر کارشناسانه مسئولان این شهرستان باعث گردید تا به دلیل تک بعدی نگری برخی افراد که در پست های حساس مسئولیت داشتند نگاهی اقوام گرایی به وجود آید و خار آن مدام در چشم مردم فرو برود.
با آمدن دولت یازدهم انتظار می رفت و می رود که همانند شعار انتخاباتی خود که همان تدبیر و امید است باعث امید در دل جوانان این شهرستان شود.
این مایع تأسف است که شهرستانی با این همه ظرفیت ها و پتانسیل های مادی و مذهبی، آمار ازدواج آن کاهش و بر آمار طلاقش افزوده شود.
به راستی وقتی مسئولان استانی با شعار همدلی و همنشینی در عمل قهر و غریبه اند، چه کسی باید این بی نظمی را کنترل کند؟
کسانی که خود در رانت و سوء استفاده از پست خود هر عملی را به راحتی انجام می دهند، ما از همان ها انتظار داریم که حافظ منافع مردم باشند اما خود بر بیت المال دست درازی می کنند؛ دست درازی فقط این نیست که بخواهند پول مردم را بخورند. اینکه فرزندان و اقوام، برادرزاده و خواهرزاده در اولویت فرصت برای گرفتن سمت و پست قرار می گیرند نیز رانت و سوء استفاده از پست و مقام است.
در سخنرانی های امام خمینی(ره) که همیشه راهنمای مردم و مسئولان بودند به نکات جالبی رسیدم که: قبول مسئولیت در حکومت اسلامی به این آسانی نیست که امروز هرکس بر مستندی بنشیند و هرطور خواست رفتار کند. بار مسئولیت در حکومت اسلامی بسیار سنگین است.
مسئولان استان ایلام و شهرستان دهلران! امروز جوانان این دیار با ذوق و شوق فراوان به تحصیل پرداخته اند و به امید کار و فعالیت در شهر خودشان مانده اند اما روزگار را با غم و اندوه به سر می کنند. چون زمان هیچ گاه نمی ایستد و دوران جوانی پر انرژی بودن تکرار نمی شود.
جوانانی که موهای سیاهشان به سپیدی رفته است و این سپید شدن مو در جوانی نشانه خوبی نیست. چرا باید جوانی در این سن سکته کند و دنیا را ترک گوید و جوان دیگر بگوید که من ازدواج نمی کنم چون شرایط خوبی ندارم- منظور از شرایط خوب فقط داشتن کار است تا امور روزانه خود را پیش ببرد-.
گوش جوانان از گفتن ازدواج های آسان پر شده است. با هوا که نمی شود شکم زن و بچه را سیر کرد.
مسئولان محترم! فکری به حال جوانان این دیار بکنید. ما هوا پاک خورده دهلرانیم با تهران رفتن و هوای دود آلود آن سازگاری نداریم. مارا دریابید تا در جوانی موی سپید نکنیم.
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد