این مدیریت خوش خیالها تا کی

فرشته سنجیده:: بارش نزولات آسمانی هرچند به نوبه خود یک نعمت است اما اگر مسولان آمادگی لازم را نداشته و به فکر مدیریت این نعمات نباشند باید منتظر نقمات آن باشند حال و روز این روزهای های ایلام شرح همین نکته است سیل اخیر ایلام در نخستین ساعات بارش خود موجی از امید و دلگرمی برای مردم به وجود آورد به ویژه اینکه در سالهای اخیر،کشورمان با بحران کم آبی روبرو شده است اما ساعاتی بعد باشدت گرفتن بارش و جاری شدن سیل این موج امید و شادی تبدیل به موجی ویرانه گر در خانه های مردم شد.

آسیب شدید به زیرساختهای ایلام ، فوت چند شهروند و خسارت به زندگی مردم ، همه و همه از جمله مسایلی بود که دامنگیر ایلام شد ودر نوع خود بی سابقه بود اما در این بین آنچه بیش از پیش موجب آزردگی خاطر میشود خوش خیالی برخی مسولان محلی به ویژه مدیران ارشد در استان است
نظام جمهوری اسلامی ایران بعنوان نظامی برخاسته از عمق مطالبات ملت بزرگ مبنی بر اسلام همواره در طول سی وچند ساله خود الگوها و برنامه ها و سندهای مختلفی برای رشد و پیشرفت توسعه وتعالی تدوین و اجرا نموده است . اگر مواردی از این اهداف محقق نمی شود قطعا ناشی از نبود نیروی کاردان و متخصصص در جایگاههای مدیریتی است.
 سوال من بعنوان یک خبرنگار از مدیران ارشد دراین استان این است که این همه آرامش خاطر تابه کی و ازکجا ناشی می شود، درحالیکه مدوام دم از مسولیت میزنید،تا جای که همان شب در شبکه ایلام جلوی چشمان مصیبت زده مردم می گوید، فقط چند نفر از مردم ایلام تا بحال مراجعه و اعلام خسارت کرده اند و این درحالی است که درآن لحظات مردم جدال بین مرگ و زندگی را تجربه می کردند و سرگرم سروسامان دادن به زندگی برآب رفته خود و خسارات ناشی از آن بودند.

اماشما حضرات با ارامش خاصی مردم را دعوت به صبوری می کنید و با بیان اینکه مردم دم به گلایه نمی آورند آنها را نمک گیر ادب خود می کنید؛ایا گفتن این جملات می تواند باعث سلب مسولیت شود؟ ازسوی دیگر مدیران بظاهر دلسوز ما در جلسه شورای اداری استان با حضور جناب نوبخت بجای گزارش اوضاع نابسامان شروع به تلمق و ارائه گزارش عملکرد می نماید و مقصر را دولت اسبق می داند که سریعا با واکنش سردار حسینی فرمانده سپاه امیرالمومنین ایلام مواجه می شود و وی در خطاب به انها می گوید : بجای سیاسی کاری به مشکلات مردم رسیدگی کنید .
باید گفت از این همه محافظه کاری چه کسانی سود می برند. ایا این افراد نمیداند فرداقیامتی است باید پاسخگو باشند. 
اما خند ه آور تر یا بعبارتی گریه اورتر انجاست که مدیرکل بحران در مصاحبه با شبکه خبری کشور وضعیت سیل استان را گزارش می دهد که کارشناس هواشنایی با لحنی کنایه امیز به وی می گوید :چترمدیر کل بحران ایلام چقدر نو بود این یعنی...

مردم خود قضاوتهای مختلفی در افکار عمومی داشتند که دیگر اینجا جای توضیحی بیشتر نمی ببنیم.

متاسفانه مسولان همین خطه در اقدامی عجیب تر و خبرهای ضد و نقض ، اماری از وضعیت استان می دهند که باز افکار عمومی را به تعجب فرا می خواند،و در فضای مجازی طنز های زیادی را نسبت به مسله مطرح می شود. مثلا به جناب نوبخت اماری را اعلام میکنند که 95درصد مردم ایلام از نعمت آب در ان شرایط بحرانی برخوردارند در حالیکه همان روز در آن وانفسا مردم با قطعی گاز و درپی جرعه ای آب سراسیمه ،وگرفتن یک بطری آب معدنی را غنیمتی بزرگ می دانستند،در حالیکه چند ساعت قبلش معاون عمرانی استانداری اعلام کرده بود که تا چند روز اینده با قطعی اب مواجه ایم .
واما چند نکته 
همه انسانها دارای نقص های هستند و تنها افراد خود شیفته ، خویشتن رابی نقص می دانند و به تعبیر امیر مومنان (ع)بدترین چیز از خود ازراضی بودن است، 
اقایان مسئول!زیرک ترین افراد کسانی هستند که خود را به حساب بکشند و اگر دیدند از عهده مسولیتی که بر دوش انها نهاده شده بر نمی اید مدیریت را رها و بیشتر از این مردم را ارزده خاطر نکند و در سنگری دیگر به خدمت بپردازد. 
متاسفانه یکی از از افات مدیریت دلبستگی به جاه و مقام است زیرا انکس که به ریاست دلبسته موفقیت ها را در حفظ ان می دانند و تلاش می کنند تن به هر خطا و اشتباهی دهد.
لازم است بگویم مدیران ارشد استان هیچ وقت از نقدهای دلسوزانه رسانه ها استفاده نکردند و عدم برگزاری نشست های خبری در سال جاری و عدم همراهی با اصحاب رسانه و عدم دعوت از حضور رسانه ها در تمامی جلسات استانداری و سفر روساءبه استان نشان از ترس افشای عملکرد مدیریت ناکارامدی دارد که قطعا این حرکت خود رایی برخی همکاران باعث شکست در برنامه ها خواهد شد که تا بحال نیز بی اثر نبوده است. 
و اما مدارا و خوشرویی با مردم و ارتباط قلبی باانها قطعا یکی از مولفه های با ارزش و سرمایه اجتماعی بزرگیست که اگر این صفت در جامعه پررنگ تر شود اعتمادعامه مردم را به دنبال خواهد داشت و حضور مدیران ارشد در بین اقشار خسارت دیده مرهمی بود بر زخم های آنانکه چندان اجابت نشد .
حال سوال اساسی اینست تکلیف ما ایلامی ها چیست ؟و سابقه این اقدامات ضعیف در استان در مقابل با بحران های این چنینی تا کی ادامه خواهد داشت ؟
و نکته اخر باز مثل همیشه سبز پوشان ولایت با امداد رسانی بموقع به سیل دیدگان همچون بسیج عمومی در بحث اتش سوزی جنگل های بلوط ایلام و زلزله مورموری به کمک مردم شتافتند و جلوی تلفات بسیاری راگرفتند که جای تقدیر را دارد.

انتهای پیام/ش