گروه فرهنگ و هنر ایلام بیدار::قــدرت باقــری که دارای مــدرک کاردانی مردم شناســی و در حال حاضر دانشــجوی کارشناسی رشته زبان و ادبیات فارسی است، از سال فعالیت هــای هنری اش را در زمینه 1368 نمایش های صحنه ای آغــاز کرده و پس از ورود به سازمان صدا و سیمای مرکز استان ایلام به عنــوان نویســنده و کارگردان برنامه های تلویزیونی، به ســراغ تولیدات مختلفی چون برنامه های ترکیبی، سریال، نماهنگ، فیلم کوتاه و مستند رفت. از جمله آثار او می توان به سریال های «دیواخان»، «قال و قوالــه»، فیلم کوتــاه «میهمان ماهی ها»، مستند های «چشم های آبادی»، «مقتل»، « درخت زندگی»، «چاشــنی» و «میم» اشــاره کــرد. از جوایزی که وی دریافت کرده نیز باید از کسب مقام اول از دومین جشنواره فیلم بسیج برای مستند «چاشنی» و کســب مقام اول کارگردانی از دومین جشنواره فیلم بسیج برای فیلم کوتاه «میهمان ماهی هــا» و.. نام برد. با او در خصوص آخرین مســتندش «میم» به گو نشسته ایم.
چه شد که به فکر ســاخت چنین مستندی افتادید؟
«میم»، همان «میــن» در گویش کردی ایلامی اســت. من طی سال های گذشــته هر از چند گاهی به بهانه تهیه برنامه های مختلف سفرهایی به مناطق مرزی و عملیاتی ایلام داشتم. دیدن مقاتل شهدا، سنگرها و کانال ها، آثار و ابنیه به جا مانده از جنگ، انبوه سیم های خاردار و میادین مین گسترده، زمینه های ذهنی خودم در مورد جنگ و... انگیزه ای را در من ایجاد کــرد که دفاع مقدس را این بار از زاویه مین و آسیب های این ســلاح کشتار جمعی پس از پایان جنگ نگاه کنم.
تا چه حد با پدیده جنگ و مسائل پیرامون آن آشنایی داشته اید؟
مــن دوران کودکــی ام را در آوارگــی و حــول و هراس بمباران های سنگین ایلام گذراندم. اگرچه به اقتضای صغر سن در جبهه حضور نداشتم، اما من و همسن و سال هایم به طور مستقیم شاهد جنگ در ایلام بودیم و هشت سال را با این موضــوع گذراندیم. جنگ که تمام شــد، دیدیم خیلی ها نیستند؛ شهید، اسیر یا مجروح شده اند و یک عده هم جاویدالاثر. هر جای ایلام را که تماشا می کردیم، زخمی برتن داشت، مثل تنها برادرم که شصت درصد جانباز شد. خلاصه ما ماندیم و کوهی از ویرانی و کودکانی که آمال و جو می کردند. با آرزوهایشــان را در میان خرابه ها جست و چنین تصاویری روزگار را سپری می کردم به امید روزی که مجال بازگو کردن حداقل بخشی از آن دوران پرمخاطره دست دهد.
کمی در مورد صحنه های انفجار فیلم بگویید؛ آیا این صحنه ها بازسازی شده است؟
تمام صحنه های فیلم به جز یک مورد انفجار، واقعی است و هیچ بازســازیی انجام ندادیم. چون بازسازی زمانی معنا پیدا می کند که منابع در دسترس نباشند یا سوژه غیرقابل تکرار و دچار زمان شده باشد. اما در این کار منابع به وفور در دسترس بود و از طرفی تمایل چندانی به بازسازی نداشتم چون مثلا اگر تخریب چی با یک مین غیرمسلح کار می کرد.
نمی توانســت آن التهاب واقعی را خلق کند؛ اما تاکیدم بر این بود که اگر قرار است که ما سختی ها را نشان بدهیم باید حتما در میدان مین واقعی این کار انجام بشود.
روند تحقیقاتی و برخورد سوژه ها و مردمی که انفجار مین زندگی آنان را تغییر داده بود، در مواجههبا شما و عوامل تولید چگونه بود؟
در تحقیقات اولیه، آمــار قربانیان مین، فراتر از چیزی بود که تصور می کردم. زن و مرد و کــودک و پیر و جوان هم نداشت. دســت و پا و چشــم و صورت هم که حسابش به کنار. شــش ماه کار و تمرکز روی این سوژه مرا با خیلی از مسائل و مشکلات آسیب دیدگان و عوامل مین زدائی آشنا کرد. دیدن وضعیت قربانیان این سلاح مخوف که بی هیچ گناهی عضوی از بدنشان را از دست داده و زمین گیر شده اند و هیچ درآمدی ندارند و کسی به آن ها توجه نمی کند، عذابم می داد. چون همه خوشــحال بودند و فکر می کردند که با این فیلم احتمالا فرجی برای شــان حاصل می شود. آرزو می کردم ای کاش می توانستم کاری برایشان انجام بدهم و به وضعیت معیشت و کارشان می رسیدم.
چه نکته ای در مستند «میم» برای شما بیشتر از بقیه حائز اهمیت بوده است؟
در تهیه مستند «میم» توجه به دو نکته خیلی برایم اهمیت داشت. یکی توزیع سنی و جنسیتی قربانیان بود که دوست داشتم اقشار مختلف سنی چه زن و چه مرد در خلال کار دیده شوند و دیگری بعد فنی بود که قرار شد خودم را در قید و بند حرکات پیچیده دوربین و ابزارآلات فنی گرفتار نکنم و روایتی ســاده را به مخاطب عرضه کنم. به هر حال «میم» در عرصه فیلمســازی، تجربه بسیار باارزشی برایم بود، طوری که مصمم هستم به دلیل حساسیت موضوع و نیز بحث آگاهی بخشی که از رسالت های تلویزیون است باز هم در این زمینه کار کنم حال چه مستند، چه داستانی یا هر شکل دیگری که فرصتش دست بدهد.
گفتگو:مجتبی کاظمی
منبع:نشریه صبا
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد