به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، محمدحسین احمدی از فرماندهان دوران دفاع مقدس در یادداشتی نوشت: در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ انقلابی بزرگ و شکوهمند به رهبری حضرت امام خمینی (ره) در ایران به وقوع پیوست که با اعجاز خویش جهانیان را به شگفت واداشت.
انقلاب اسلامی ایران در زمانی به پیروزی رسید که اندیشه غیردینی و سکولاریسم (گفتمان حاکم بر قرن بیستم) وقوع آن را محتمل نمی‌دانست و این انقلاب، با توجه به تکیه آن بر ارزش‌های دینی هیچ شباهتی با انقلاب‌های دیگر نداشت و به جرئت می‌توان گفت مهم‌ترین حرکت اسلامی و خیزش انقلابی در تاریخ اسلام و در زمان غیبت حضرت ولی‌عصر (عج) بوده است.
رهبری این انقلاب بر عهده حکیمی فرزانه و مجتهدی همه‌جانبه‌نگر و فقیهی دین‌شناس بود که نه برای به دست گرفتن قدرت و حکومت، بلکه برای پیاده کردن احکام نجات‌بخش اسلام در جامعه ایران مجاهدت کرد و توده‌های میلیونی مردم مسلمان ایران، فرامین او را با جان و دل خریدار بودند.
هدف امام (ره) از ورود به میدان مبارزه با نظام ستم‌شاهی، احیای دین و آموزه‌های دینی و نیز هویت‌بخشی به ملت ایران بود.
حاکمان رژیم شاه با تصویب قانون نکبت‌بار کاپیتولاسیون مصونیت مطلق را به آمریکایی‌های حاضر در ایران داده بودند که در صورت ارتکاب هرگونه جرم و جنایتی، حکومت شاه، حق بازجویی و برخورد با آنها را نداشته باشد که این اقدام حقارت‌آمیز مورد اعتراض شدید حضرت امام (ره) قرار گرفت و با قاطعیت و فریاد رسا و الهی خود به آن اعتراض کرد.
یکی دیگر از نمونه‌های حقارت ملت بزرگ ایران این بود که مستشاران آمریکایی که در ایران فعالیت می‌کردند در کنار حقوق و مزایای مطلوبی که دریافت می‌کردند مبلغی هم به عنوان حق توحش به آنها واگذار می‌شد که این موضوع نشان دهنده تحقیر مردم متمدن کشورمان بود.
رژیم شاه کاملاً وابسته به آمریکا بود و به عنوان ژاندارم استکبار جهانی هزینه‌های مربوط به این امورات را از بیت‌المال مردم پرداخت، اختیار کامل آن در دست آمریکایی‌ها بود و به عنوان لقمه چربی مورد سوء استفاده آنها قرار می‌گرفت. شاه و هیئت دولت و مسئولین و فرماندهان نظامی آن غرق در فساد بودند و با ممانعت از هرگونه عامل بیداری و آگاهی مردم، بیت‌المال را حیف و میل برنامه‌های خوشگذرانی خود می‌کردند. مردم خصوصاً روستاییان از امکانات اولیه مثل آب آشامیدنی، جاده، گاز، برق، تلفن و امکانات آموزشی و بهداشتی محروم بودند، مردم قدرت خرید لوازم زندگی خود را نداشته و در حاکمیت نقشی برای آنها لحاظ نمی‌شد.
تعدادی از نمایندگان مجلس با نظر شاه و عوامل او و تعدادی نیز به صورت فرمایشی با اراده آنها انتخاب می‌شدند و نقشی در راستای رفع مشکلات مردم به عمل نمی‌آوردند.
رژیم شاه با راه‌اندازی مراکز فساد و فحشا زمینه انحراف جوانان را آماده و فقط افرادی خاص در سطوح دانشگاهی حق ادامه تحصیل را داشته و تعدادی پزشک از کشورهای هندوستان، پاکستان و بنگلادش در مراکز معدود بهداشتی مردم را مداوا می‌کردند.
در تمامی شاخص‌های توسعه عقب مانده بودیم و هدف رژیم شاه تأمین خواسته‌ها و مطالبات آمریکایی‌ها بود، تمام تلاش خود را برای رضایتمندی آنها به کار می‌گرفت و ملت ایران را به فراموشی سپرده بودند و هیچ‌گونه توجهی به زیرساخت‌های مختلف کشور نداشته و فقط کسانی که به دربار ستم‌شاهی نزدیک بودند از امکانات و توانمندی‌های مورد نظر برخوردار بودند.
فقر و فاصله طبقاتی به اوج خود رسیده بود، مأموران حکومتی با اخذ رشوه و ظلم در حق مردم بی‌دفاع آنها را به ستوه آورده بودند، عوامل آنها در نقاط مختلف کشور با سوء استفاده از موقعیت خود از توان مردم برای انجام امورات خود استفاده می‌کردند، حق اعتراض را به هیچ‌کس نمی‌دادند و همه رفتار آنها با مردم ظالمانه و در جهت تضییع حقوق مردم بود.
انتهای خبر/ر
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد