به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، شهید «حجت‌اله ضرغامی» فرزند «دشتی» 13 شهریور 1345 در شهرستان نورآباد، استان فارس دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 31 خرداد 1364 در منطقه مهاباد به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگرد شهادتش می‌خوانیم.
خدايا! مرا از سربازان خودت قرار بده كه تنها سربازان تو پيروز و غالبند و مرا از دوستان خودت قرار بده كه تنها دوستان تو هستند كه فقط ترس از تو دارند و هيچ ترس و حزن و اندوهي از ديگران ندارند. بعد كه چنين شدم مرا چنين قرار ده كه الهم الرزقنی(توفيق) شهادت فی سبيلك.
خدايا! شهادت در راه خودت را نصيب و روزی من گردان كه شيرين‌ترين مرگ است.
اينجانب برای انجام وظيفه اسلامی و حفظ مبانی قرآن خود را مكلف دانستم كه به جبهه اعزام شوم تا اينكه بتوانم گوشه‌ای از وظيفه بزرگ اسلامی كه هر فرد بايد انجام دهد را انجام دهم.
وصيت من به خواهران و برادرانم اين است كه سعي ما این باشد كه تقوا داشته باشيم و هدف از آمدن به دنيا را فراموش نكنيم. دنيا را هدف قرار ندهيم و محبت به آن نورزيم. هيچ‌وقت برای آن ارزش قائل نباشيم و خدا و ارزش‌های معنوی را فدای آن نكنيم. برای اينكه بفهميم كدام را هدف قرار داده‌ايم؛ بيشتر به فكر كدام هستيم؛ برای كدام بيشتر كار می‌كنيم؛ دلمان بيشتر برای كدام می‌تپد و غم و غصه ما بيشتر برای كدام است. به فكر اين باشيم كه هر روز ايمانمان را كامل‌تر كنيم. دلمان را به صرف اينكه مسلمان هستيم و يك نماز ناقص می‌خوانيم خوش نكنيم و ديگر احكام اسلام را رها كنیم. با كمال تأسف می‌گوييم كه اسلام را از ما گرفته‌اند و ظاهر اسلام برای بعضی از ما مانده است. حالات معنوی را از ما گرفته‌اند و حالات مادی جايگزينش شده است. عشق به خدا و رسول و اهلبيت از ما گرفته شده است. تشريفات و رسومات مذهبی يكی بعد از ديگری به فراموشی سپرده شده و خرافات جايگزينش شده است. حالا كه انقلاب شده و موانع از سر راه برداشته شده است بايد تا حد امكان بكوشيم تمام دستورات اسلام را عمل كرده و اسلام را به پيش ببريم. به خدا قسم اگر ما به همين اندازه كه براي امورات دنيا كار و تلاش می‌كنيم و مغزها را براي آن به كار می‌بريم براي اسلام به كار می‌برديم الان مسلمانان، ابرقدرت را زير چكمه‌های خود به زباله‌دان تاريخ فرستاده بودند و اسلام را جهانگير كرده بودند.
زمان، زمان خاموش نشستن نيست؛ زمان بی‌تفاوتی نيست. برويد با دشمنان خود پيكار كنيد و بيگانه را از حريم شهر و ديار خود بازگردانيد زيرا افراد با ايمان صحنه جنگ را فراموش نخواهند كرد و هميشه در صحنه هستند. نكند خدای نكرده فقط با حركت زبان و در ظاهر مسلمان باشيم چون عده‌ای هستند كه دم از انقلاب می‌زنند و خود را مسلمان واقع می‌شمارند ولی همين كه حرف از جبهه می‌آيد خود را كنار كشيده و عذر و بهانه‌ها می‌جويند و تا اطراف را خالی ديده‌اند دوباره به صدا در می‌آيند.
تقاضا دارم كه فرزندان خود را خوب تربيت كرده، خود لباس رزم بر بدنشان بپوشيد و او را روانه ميدان نمايید. مانند مادر وهب باشيد كه وقتی جسد فرزند عزيزش را به وی می‌دهند او را تحويل نمی‌گيرد و می‌گويد: «سری كه در راه خدا داده‌ام پس نمی‌گيرم.» اگر از رفتن فرزندتان جلوگيری به عمل آوريد فردا جواب زينب(س) را نمی‌توانيد بدهيد؛ چون زينب(س) تحمل 72 شهيد را نمود.
در اينجا جا دارد كه به وصيت سرور شهيدان، حسين(ع) گوش دهيم كه فرمود اين مصيبت‌ها و سختی‌ها زودگذر و تمام شدنی است ولي به پاداش جانفشانی‌ها و فداكاری‌ها به نعمت‌های ابدی و بی‌پايان خداوند خواهيد رسيد و بر سرير كرامت و بزرگواری تكيه خواهيد زد. سخن زياد است ولی كاغذ و قلم نمی‌تواند همه آنها را جوابگو باشيد.
انتهای خبر/ر
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد