به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، آزاده خرم فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: خبر کوتا‌بود، «مادری در یکی از‌استانهای همجوار فرزند معلولش را به قتل رساند»، کوتاهتر از عمر‌این کودک معصوم که تنها ۱۱ بهار از زندگیش را پشت سر گذاشته!
به عنوان یک مادر تیتر خبر را خواندم دلم هری ریخت، اما وقتی لید و مشروح خبر را خواندم دلم ریش شد، قتل متفاوت آنهم یک بهشتی روی زمین که معلولیت ذهنی و جسمی‌داشته، بی‌شک‌این خبر نه تنها دل من بلکه دل صدها انسان با احساس را نخوانده به درد آورده‌است.
خط آخر خبر انگیزه قتل فرزند توسط مادر و خاله را خسته شدن از وضعیت‌این کودک و ناتوانی در نگهداری و هزینه‌های او عنوان شده‌است.
به محض دیدن خبر تصویر معصومانه‌این کودک را که شاید در آن لحظه توانی برای فریاد و کمک نداشته در ذهنم تجسم شد، شاید درد آور‌ترین خبر قتلی که تاکنون خوانده‌ام.
همزمان نگارش گزارش دو سال پیش روز مادر را بیاد آوردم، گزارشي با عنوان «دستان‌این مادران را‌امروز باید ویژه بوسید»، تحریر گزارشي از سختی‌ها و مشکلات نگهداری فرزندان معلول توسط خانواده‌ها بویژه مادران‌این فرزندان که در نگهداری و پرورش آنها چه سختی‌های پنهانی دارند ولی همه را با جان و دل خریده‌اند.
بیاد مصاحبهبا مادری افتادم که فرزند معلول زمین گیر داشت و به علت جابجایی فرزندش دیسک کمر گرفته‌بود، بیاد صحبتهای سرشار از سختی‌اما‌امیخته با عشق مادر دیگری افتادم که آرزو داشت مرگ او و فرزندش همزمان باشند تا سختی نگهداری فرزندش را کسی دیگر متحمل نشده باشد.
بیاد عشق مادری با فرزند ۱۶ساله‌اش افتادم که دچار عقب افتادگی ذهنی و زمین گیر‌بود، فرزندی که قدرت بلعیدن نداشت و غذاها را برایش له میکرد، او را پوشاک میکرد!
بیاد عشق آن مادر افتادم که دو دختر معلولش را در خانه نگهداری میکرد و خود و زندگیش را وقف انها و آینده نامعلومشان کرده‌بود.
اگرچه عشق مادرانه در وجود دارم‌اما به عنوان یک مادر خودم را نمی‌توانم جای‌این فرشته‌های سخاوت دل بگذارم، چراکه دلی به وسعت یک دنیا‌ایثار دارند که در وجود هرکسی رشد نخواهد یافت.
اگرچه‌این مادر علت قتل فرزندش را ناتوانی در نگهداری و هزینه‌های او اعلام کرده ولی‌ای کاش‌این مادر بجای دست زدن به‌این جنایت با مراجعه به بهزیستی و تحویل فرزندش مانع بروز چنین حادثه‌ای برای آن بهشتی روی زمین و خودش میشد.
اگرچه بسیاری از معلولان به دلیل وجود عاطفه مادرانه و پدرانه در نزد خانواده‌هایشان نگهداری می‌شوند‌اما شماری از‌این افراد به دلایل مختلف سختی نگهداری در خانواده‌ها، نداشتن سرپرست و غیره به مراکز بهزیستی سپرده شده‌اند.
آغوش بهزیستی برای نگهداری از معلولان باز باز‌است!
انتهای خبر/ر
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد