به گزارش ایلام بیدار، سیدحرمت الله موسوی مقدم از رزمندگان دوران دفاع مقدس در یادداشتی نوشت: این امیر بصیر و مجاهد خبیر از ماهرترین خلبانان نام‌آور و شخصیت‌های شاخص ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که همزاد عشق و همراه آفتاب صاعقه سان و بسان نور با مخملی از نرگس و نسرین و زینتی از زاگرس زیبا چون عقاب، زینت‌افزای جبهه‌های غرب و جنوب کشور بود.
سرلشکر شهید غلامرضا چاغروند خلبانی خوش‌الحان و آسمان نوردی باایمان بود که در سال ۱۳۳۱ در خانواده‌ای سترگ و سلحشور در خطه خون‌رنگ و سبز سار خرم‌آباد دیده به جهان گشود و در حریم پر حلاوت والدین شریفش روند رُشد و طریق تربیت را طی و بر بلندای بلوغ به آینده خویش لبخند زد.
این بارقه بلندپرواز زاگرس در سایه تعالیم مربیان و مرشدانش در صف انقلابیون طاغوت ستیز قرار گرفت و فکر خلاق و اندیشه آسمانی‌اش او را وارد شغل شریف و پر مخاطره و شورانگیز خلبانی بالگَرد نمود.
این مر ید متشرّع و سردار و وظیفه‌شناس چون آیینه‌ای در قاب قداست همواره خود را سرباز پای‌کار امام‌زمانش تلقی می‌کرد و مسافر ملکوت بود.
این افسر علمداری و سرباز بی‌قرار با پای مقاومت و شانه غیرت و ردای شهادت با عقاب آهنین خود به کرانه‌های کبریایی سفر نمود و میهمان سفره رنگین خدای گردید.
او با تبسم الهی و تکلم آسمانی، تسلای دل و جلای روح، عشق را در سکوت، یار را در قنوت دنیا را به طراوت و ساکنانش نیز به استقامت فرامی‌خواند تا در جاده جهاد و جانبازی باتکیه‌بر عهد ازل و زخم غزل مسیر مرگ و ماندگاری همه را به بهشت سرنوشت هدایت کنند.
او قصه بی‌انتهای ایثار و شعر با صفای فداکاری بود که چون شهیدان شورآفرین اوج آسمان: شیرودی، کشوری، شمشادیان و سهیلیان جان آسمان را می‌شکافت و زمین را نیز به و جد در می‌آورد تا نسل‌های آینده در امتدادش حرکت کنند و بوته سبز امید را برای بشریت به ارمغان آورند.
این خلبان شاخص هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی دور از چشم طمع و خشم ایام در سرای شگفت روزگار شور به پا کرد و نفس شیطانی را به دست عدم سپرد.
این امیر شهیر که سرخی راه و سبزی هدف در نگاه او برق می‌زد، در فراق دوست به درد شمع گرفتار آمد و ساکن وادی و لایت شد.
او چون گل ارغوان و با لب‌خندان و برق چشمانش فضای میادین دفاع مقدس در کردستان و ایلام را مصفی و متبرک و در نهایت تقوا و تعهد هیچگاه گوهر عملش را با عیار بی‌مقدار دنیای دون نسنجید و چون صاعقه، ویک آسمان عذاب بر سر متجاوزان به ارض و عقیده و مُلک و مملکت خویش آوار نمود.
این خلبان خوش‌گفتار و امیر نیک کردار پس از صدها بار نمایش قدرت و قداست و پدافند و پاسداری جانانه از کیان ایران با چشم عقل از نام و ناموس وطن خود، در تاریخ ۱۲ مهرماه سال ۵۹ در یک مأموریت و عملیات غرورآفرین جنگی بالگَرد او مورد اصابت گلوله ارتش متجاوز رژیم بعث عراق قرار گرفت و مجبور به فرود اضطراری در منطقه جلیزی بخش موسیان شهرستان دهلران گردید .
این فرزند فرهیخته خطه لرستان و سرباز سلحشور ارتش اسلام به‌اتفاق جمعی از یاران و هم‌رزمانش به اسارت دشمن تکریتی در آمد و به‌خاطر پایبندی به تعهدات دینی و الزامات سازمانی و خودداری از اجرای منویات فرماندهان نظامی دشمن (عدم توهین به مقدسات و رهبر عظیم‌الشأن انقلاب اسلامی) در اوج تنهایی و مظلومیت شهید شد و چون مقتدایش حسین ابن علی. ع. سر از بدن مبارکش جدا و توسط متجاوزین بعثی غریبانه در قلب سرد و تاریک خاک مدفون شد که پس از ۳ سال گمنامی پیکر مطهرش تفحص و بنا به وصیت خود در جوار خوش‌نگار شهدای زادگاهش خرم‌آباد آرام گرفت.
یادمان شهادت این امیر بصیر هم اکنون در منطقه موسیان زیارتگاه عاشقان و آرا مبخش قلوب زائران و مسافران از اقصی‌نقاط ایران بخصوص مردم شهیدپرور و قدرشناس استان ایلام است .
انتهای خبر/ر
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد