قفل زنگ زده محرومیت ایلام را بشکنیم

مهدی کاکا خانی:بعد از حماسه شورانگیز 24 خرداد و عزت آفرینی ایرانیان، فضای نشاط و امید در سراسر این کشور پهناور گسترده شد و قلب تمامی دوستداران نظام مقدس جمهوری اسلامی شاد و مسرور گردید. 
به طور طبیعی بعد از پایان انتخابات گمانه زنی ها در خصوص چیدمان کابینه و به تبع آن حضور چهره های سرشناس در مسوولیت های مهم در سطح ملی قوت گرفته است این فضا نیز در استان هم به نوعی در حال شکل گیری است و هر کسی که احساس می کند می تواند در قبول مسوولیت ها نقش آفرینی کند در حال رایزنی و ارتباط گیری می باشد.
بدون شک مردم استان ایلام که همیشه در لحظات تاریخ ساز سربلند آزمون ها بوده اند، هیچگاه اتفاق نیفتاده که در رویدادهای مهم ملی که نیاز به حضور مردم بوده باشد، ایلامیان در ردیف استان های میانی و یا آخر قرار گرفته باشند بلکه همیشه نام ایلام و مردمان این دیار با افتخار در صدر جدول و جزء چند استان اول کشور درخشیده است. 
آنچه که مد نظر ما است و در این بحث می خواهیم بدان بپردازیم این است که به هیچ گونه نمی توانیم استرس و نگرانی های خود را برای نحوه بهره مندی از فضای ایجاد شده به نفع مردم مخفی کنیم. 
از آنجایی که همگان واقفند در دولت های گذشته مردم ایلام همیشه با درصد بالایی به رئیس جمهور منتخب رأی داده اند. در دو دولت دوران اصلاحات، در دولت های دکتر احمدی نژاد و حال در دولت یازدهم درصد آرای فرد پیروز انتخابات در حوزه استان ایلام بسیار قابل توجه است. 
با نگاهی به آمار رأی های آقای دکتر روحانی در استان ایلام مشاهده می شود که 175 هزار نفر رای خود را به نام آقای روحانی به صندوق انداخته اند که این رقم از آرای این نامزد انتخاباتی در استان سمنان به عنوان استان محل تولد رئیس جمهور منتخب بیشتر بوده است و این موضوع بسیار جالب و قابل تأمل است. 
متأسفانه چون همیشه بعد از انتخابات فضا به سمت یارگیری حزبی و قبیله ای سوق داده می شود و هر کسی که یک شب از درب ستاد نامزدی عبور کرده خود را ذیحق فرض می نماید و نهایتاً روز به روز حلقه افراد بسیار محدود می گردد؛ در ادامه نگاه شخص محور بر نگاه جامعه نگر غالب می شود و نتیجه همان می شود که ما تاکنون از فرصت های ایجاد شده توسط مردم آنچنان که شایسته بوده به نفع استان بهره گیری ننموده ایم. 
لذا در وضعیت فعلی نقش رسانه ها به عنوان نمایندگان افکار عمومی، دانشگاهیان به عنوان صاحبان فکر و اندیشه، نخبگان و افراد موثر در مناسبت های اجتماعی دیگر بایستی پررنگ شود و اجازه ندهند نیازها و حوائج شخصی افراد فرصت طلب بر منافع و حقوق مردم غلبه کند. 
دیگر زمان برای اعتماد به نیروهای ضعیف و ناکارآمد به سر رسیده است و فرصت سوزی بیش از این جایز نیست. هم اکنون وقت آن است که همه با هم در جهت بیان خواسته ها و نیازمندی های این استان پیشقدم شویم. بایستی تلاش کنیم که همه مردم استان از حوزه شمالی تا جنوبی، از قبیلهXتاY، از مدیر اصلاح طلب تا اصولگرا، از نمایندگان ادوار گذشته مجلس تا افراد فعلی، همه و همه برای رونق بخشیدن به توسعه همه جانبه این استان که کار بسیار سختی هم نیست، دور یک میز جمع شوند و مطالبات بر زمین مانده مردمان این استان را پیگیری کنند. بنابراین با اندکی تحقیق و تفحص می توان کلی ظرفیت ها و قابلیت های استان لیست نمود و پیشنهادهای لازم ارائه کرد.
سوالی که هم اکنون مطرح است این است؛ آیا کلید قفل های محرومیت و مشکلات ریز ودرشت در جیب رئیس جمهور منتخب است؟! یا اینکه احترام به نخبگان و دانشگاهیان، احترام به مدیران و پیشکسوتان، همدلی با نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی، استفاده از توان نیروهای بومی مقیم مرکز و مسئول در سازمان ها و دستگاههای خارج از استان، دور ریختن تفکرات قبیله گرایی و طایفه ای و خیلی اگرهای دیگر موثر خواهد بود!
به نظر می رسد رمزگشایی از قفل های ضد پیشرفت استان نبایستی در جیب رئیس جمهور جستجو کرد، بلکه کلید رفع مشکلات استان ایلام زیر مشتی خاک و خاشاک خودبینی، غرورکاذب و برخی کدورت های نشات گرفته از تعصبات قومی و قبیله ای مدفون گشته و لازم است با اندکی از خودگذشتگی و امتناع از حذف و خنثی سازی نیروهای کارآمد، فضای امید و نشاط را به این استان آورد. بنابراین رمز موفقیت ما این است بایستی همدل و در کار هم بودن را تمرین کنیم و به همه بقبولانیم که منافع مردم اولی تر از پرداختن به سایر مسائل جزئی و حقیر است و الان در دولت اعتدال آقای روحانی همه با هم اعلام کنیم.....
اگر استان ایلام بعد از خوزستان بالاترین ذخایر نفت و گاز را دارد؛ شتاب بخشیدن به اتمام پروژه پتروشیمی و ایجاد سایت های جدید، توسعه پالایشگاه گاز ایلام، راه اندازی طرح ها و صنایع پایین دست پتروشیمی حق مردم است. 
اگر مرز بین المللی مهران زمان جنگ بیشترین خسارت ها و آسیب های جانی ومالی به مردم منطقه تحمیل نمود و این خسارت ها با گذشت بیش از دو دهه از پایان جنگ ادامه داشته و هر از گاهی مین های باقی مانده از آن دوران دست و پای فرزندانشان را به آسمان می فرستد، امروز حق این مردم است که از تردد روزانه 5000 زائر بهره ای گیرند، منطقه ویژه اقتصادی، بازارچه مرزی، اجازه واردات کالا، تردد انفرادی آسان و....، داشته باشند. 
اگر در هشت سال جنگ تحمیلی یک نفر از مردم این استان خاک منطقه را ترک نکردند، گرمای 40 درجه و سرمای سخت زمستان های برفی آن دوران را در دامنه کوهها و دشت زیر چادرهای نیم دار و بعضاً سوراخ سوراخ گذران کردند. با نداری وکمبودها ساختند اما محنتی برای دیگر هموطنان در پایتخت و مناطق دور از جنگ را به وجود نیاوردند؛ امروز داشتن راه مناسب، فرودگاه مطمئن و پروازهای متعدد، اتصال به خطوط ریلی کشور، ادامه و تکمیل بزرگ راه کربلا تا مرز مهران حق خود می دانند. 
اگر به عنوان کوچکترین استان با جمعیت 600 هزار نفری همیشه مقام اول بیکاری، مقام اول خودکشی و... را در کشور کسب می کنیم، حق داریم از رئیس جمهور منتخب که 175 هزار نفر به او رأی داده ایم بخواهیم که از پرداخت تسهیلات خُرد و ناچیز که همیشه با انحراف 80 درصدی همراه بوده و به شدت تورم زا بوده اند دست بردارند، دل خوش به بافتن چند تخته فرش نباشند، از طرح های خوداشتغالی و کارگاههای خانگی که فقط تابلویی بیش نیستند، کوتاه بیایند. و با صلابت و اقتدار ضمن بازخواست مدیران سازمان گسترش و نوسازی به خاطر نافرمانی از اجرای مصوبات سفرهای استانی دولت در خصوص عدم راه اندازی طرح ها بزرگ تولیدی توسط دولت؛ 10 کارخانه بزرگ صنعتی قابلیت دار در ده شهرستان این استان ایجاد کنند تا دینی که به این مردم دارند نه با شعار بلکه واقعاً ادا کنند. 
و نکته اساسی این که با گذشت سه دهه از عمر نظام مقدس جمهوری اسلامی ثابت شده است که فرزندان ایلام در هرجای این کشور مسئولیتی به آنها واگذار شده است، مایه خیر و خدمات بوده اند لذا از دولت تدبیر وامید انتظار می رود که دایره اعتماد به جوانان ایلامی گسترده تر شود و در واگذاری پست های کلان وزارتخانه ها نگاهی هم به ایلامیان و مدیران این قطعه از خاک ایران اسلامی داشته باشند. 
و در آخر یک بار دیگر می توان با قاطعیت اذعان نمود که کلید قفل زنگ زده محرومیت در دستان نیروهای خلاق، مدیران با تدبیر، جوانان با نشاط، و افراد دلسوز ایلامی است و الان وقت آن است که همه برای بازکردن این قفل تلاش کنیم.