دست و پنجه نرم کردن جوانان با غول بیکاری/ نرخ هایی که فقط آمار را کاهش می دهد

به گزارشايلام بيدار به نقل ازایلام رصد، اگر بخواهیم از وعده های عملی نشده دولت تدبیر و امید سخن بگوئیم، موارد زیادی وجود دارد، اما معضلی که امروزه بیشتر خانواده هایی که دارای فرزندان تحصیل کرده و فارغ التحصیل دانشگاهی دارند بعد از بحث معیشت و امرار معاش با آن دست و پنجه نرم می کنند، بیکاری است.

آری دولت هنوز برای معضل بیکاری، راهکار عملیاتی ارائه نکرده است، درست است که زمان آمار و گزارش دهی از کم شدن آمار بیکاری داد سخن داده می شود اما آنچه که جوانان امروز در اقصی نقاط کشور ایران اسلامی را از کسب مدرک و گذراندن سال ها از عمرشان را در پشت میزهای دانشگاه ناامید کرده است نبود شغل در جهت کسب درآمد و یا پیدا کردن کاری است که با تخصص و دانش آنها هم خوانی داشته باشد.

یک جوان ایلامی در گفتگو با ایلام رصد، با باز کردن سر صحبت اینگونه آغاز کرد و گفت چند سالی است که مدرک دانشگاهیش را گرفته و گذاشته در کوزه آبش را بخورد، از بیکاری و نبود درآمد برای امرار معاش و گذراندن زندگیش گفت وگله داشت: که چند سالی در همین نزدیکی های دانشگاه با سرمایه اندکی مغازه ای را کرایه کردم و به فروشندگی مشغول شدم، سال های اول که مغازه های کمتری در اطراف بودند و کرایه ها هم زیاد نبود درآمد خوبی داشتم به اندازه ای که توانستم مغازه را توسعه دهم، اما امسال با گران شدن اجاره بهای مغازه و نبود خریدار و درآمد کافی مجبور شدم بساط فروشندگی را جمع کنم چون قادر به پرداخت کرایه مغازه نبودم، چون درآمدی نداشتم. الان سرمایه ام را نیز از دست دادم و بیکار برای کسب روزی حلال از این در به آن در میزنم.

این جوان ایلامی با اشاره به حضور دانشجویان در دانشگاه ها گفت: درست است که تعداد دانشجویان دانشگاه ها نسبت به قبل بسیار کم شده، اما دانشگاه ها بدون توجه به نیازهای بازار کار هنوز به دنبال پرکردن  صندلی های خود هستند و نه تنها از تعداد رشته های اشباع شده در بازار کار کاسته نشده است بلکه دانشگاه ها همچنان به دنبال تشویق جوانان برای ورود به دانشگاه ها هستند.

وی به وعده های آقای روحانی برای ایجاد کار و اشتغال اشاره کرد و افزود: به گفته خود رئیس جمهور جدی ترین برنامه اقتصادی اش حل معضل اشتغال مخصوصا برای تحصیل کرده های دانشگاهی بود. اما الان آخرهای عمر دولت است و روند بیکاری نه تنها کاسته نشده بلکه با رشد فارغ التحصیلان دانشگاهی در حال افزایش هم هست.

وی با گریزی دیگر به زندگی خود اضافه کرد: با امید به درآمدی که از فروشندگی به دست می آوردم اقدام به تشکیل زندگی کرده و ازدواج نمودم، که ای کاش یک نفر دیگر را هم درگیر مشکلات مادی و درآمدی خودم نمیکردم، واقعا با این بیکاری شرمنده همسرم شدم. زیرا بسته بودن درهای بازار کار چیزی جز ناامیدی و استیصال نصیب جوانان بیکار نکرده است به نحوی که رغبتی برای ازدواج و تشکیل خانواده هم ندارند و مدام باید دغدغه به دست آوردن لقمه نان را داشته باشند چه رسد به انتظارات و توقعات خانواده، که تأمین انها دور از دسترس خواهد بود .

آری این گفتگو واقعیتی است از انبوه زندگی جوانانی که در نبرد با غول بیکاری از پا در آمده و توانی برای مهار کردن آن در خود نمی بینند جز اینکه چشم امید به دولت و اقداماتش بدوزند.

دولت تدبیر و امید نیز اگر بخواهد به وعده های خود دراین راستا جامه عمل بپوشاند باید بداند، بیان نرخ بیکاری چه دو رقمی باشد چه تک رقمی باید در واقعیت زندگی مردم رخ بنمایاند.به حرف نیست به عمل باید.

انتهای پیام/س