سرویس: اقتصادی
کد خبر: 19570
|
07:41 - 1395/01/11
نسخه چاپی

یادداشت/

كشاورزی، نيروی محرك اقتصاد مقاومتی

كشاورزی، نيروی محرك اقتصاد مقاومتی
کشاورزی پایدار نیروی پیش برنده و محرك براي اقتصاد مقاومتي است به طوری که اولویت اصلی کشورها در چشم انداز آینده شان کشاورزی مي باشد.

مهدی حیاتی:: کشاورزی مردمی‌ترین بخش اقتصادی است که در اثر افزایش درآمدهای ارزی ناشی از نفت مورد غفلت قرار گرفته و به حاشیه رفته است.

کشاورزی یکی از مقوله های اقتدار و امنیت ملی هر کشوری است، زیرا تامین امنیت غذایی که در گرو کشاورزی پایدار است نیروی پیش برنده و توسعه ای کشورهاست به طوریکه اولویت اصلی کشورها در چشم انداز آینده شان کشاورزی است ، کشاورزی ایران با پتانسیل فراوانی که دارد میتواند چرخه اقتصادی و تغذیه ای کشور را به حرکت در بیاورد.

اگر حوزه کشاورزی را محور توسعه قرار دهیم می توانیم در بخش های مختلف نیز وارد عمل شویم و درآمد ناخالص ملی را افزایش دهیم.

و اگر در بخش کشاورزی از تولید حمایت کنیم می توانیم به سمت اقتصاد پویا حرکت کنیم و وقتی توان ملت بالا رفت می تواند خودکفا شود.

 اقتصاد مقاومتی در حوزه‌ی کشاورزی به معنای تلاش برای حداکثر استفاده از امکانات موجود برای تولید محصولات استراتژیک و اساسی را شامل میشود در واقع اقتصاد مقاومتی در بخش کشاورزی یعنی افزایش تولید كه از یک سو باید در بخش مصرف، صرفه‌جویی صورت گیرد و از سوي ديگر اسراف‌ها کاهش یابد.

این اسراف ها میتوانند شامل:

1) استفاده بی رویه از منابع آبی در بحث آبیاری مزارع و باغات باشد که در این خصوص مستلزم تغییر در این روند،  با جایگزین نمودن روشهای آبیاری نوین ( تحت فشار: بارانی و قطره آب)  به جای آبیاری سنتی و غرقابی میباشد.

2) موضوع دوم مدیریت نهاده های کشاورزی است:

الف)  بذر: با استفاده از ادوات مکانیزه کاشت ( خطی کار، ردیف کار، مستقیم کار، کمبینات و...) تراکم مطلوب را اجرا کنیم که نتیجه آن کاشت  تعداد بذر مناسب در واحد سطح است که ضمن استفاده بهینه از اراضی مدیریت مصرف بذر را نیز بدنبال خواهد داشت.

ب) کود: مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی نه تنها سلامت زیست محیطی را به خطر انداخته بلکه از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نمی باشد از آنجاییکه اکثر عناصر غذایی ( شیمیایی)  بصورت واردات هستند و از نظر ارزی توجیه اقتصادی ندارد مستلزم روند تغییر در دیدگاه کشاورزی تحت عنوان جایگز ینی کودهای آلی ( کود دامی، کمپوست، ورمی کمپوست، کود سبز،  هوموس و....)  به جای کودهای شیمیایی میباشد، در حقیقت یعنی نهادینه کردن کشاورزی اورگانیک.

ج) سموم: از آنجاییکه برای کنترل آفات، امراض،بیماریها و علف های هرز از سموم شیمیایی استفاده میشود و اکثر این سموم با قیمتهای هنگفت از کشورهای خارجی وارد و تهیه میشوند و یکی از مهمترین عوارض سموم شیمیایی آلودگی اکوسیستمها می باشد و کلیه جوامع گیاهی و جانورانی را تحت تاثیر خود قرار داده است لذا بعنوان یک تهدید هم از نظر سلامت و هم از نظر اقتصادی مستلزم  کاهش دادن استفاده از این سموم با نگاه ویژه به مسئله به زراعی بارعايت تقویم زراعی و روی آوردن به سیستم چند کشتی میتوان تا حدودی این عوارض را کاهش داد.

3) موضوع دیگر خرید بموقع محصولات و قیمت مناسبی است که مراکز خرید از کشاورزان محصولات را خریداری میکنند که باعث ایجاد انگیزه در کشاورزان میشود.

از طرفی گرانی بیش از حد مواد غذایی در اثر کاهش تولید در واحد آب یا زمین، جامعه را با سوء تغذیه مواجه نموده است. سرمایه‌گذاری در کشاورزی یکی از موثرترین استراتژی‌های کاهش فقر و گرسنگی و بهبود توسعه پایدار است و کشاورزان باید در هر استراتژی جهت افزایش سرمایه‌گذاری در این بخش نقش اصلی را داشته باشند.

از سوی دیگر  بخش کشاورزی اشتغالزایی بسیار فراوانی دارد و در صورت حمایت دولت در خرید تضمنی  محصولات استرا تژیک از قبیل گندم، جو، برنج و ذرت، کشور از واردات این کالاها بی نیاز خواهد شد که در بحث اقتصاد مقاومتی این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

 

اوای مهران

انتهای پیام/س

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد