جاده های سیروان بوی مرگ می دهند

نعمت اله سمناک:: بحث راه و توجه به حمل و نقل جاده ای از مهمترین نیازهای شهرستان سیروان است که به عنوان یکی از زیرساخت های مهم در توسعه شهرستان محسوب می شود که متأسفانه از عقب ماندگی شدید رنج می برد.

این شهرستان با توجه به قدمت تاریخی خود و این‌که دارای مناطق گردشگری بسیاری، و محصولات متنوع کشاورزی بوده تاکنون مورد بی‌مهری‌های فراوانی قرار گرفته است به گونه‌ای که به بسیاری از حقوق خود دست نیافته است.

از مشکلات اساسی شهرستان سیروان که عاملی برای عقب‌ماندگی آن شده وضعیت نامناسب جادهها و بن بست بودن این شهرستان است که متأسفانه مورد بی‌توجهی و کم لطفی مسئولان قرار گرفته است؛ متأسفانه همین نامناسب بودن جاده‌های ارتباطی تاکنون جان چندین نفر را در ماه های اخیر گرفته و خانواده‌های بسیاری را داغدار کرده و این موضوع باعث نگرانی مردم شهرستان سیروان شده است.

راه ارتباطی لومار به کارزان به طول 35 کیلومتر که به عنوان جاده مرگ یاد می شود، به علت عرض کم، عدم شانه خاکی و عبور از داخل روستاهای متعدد، پیچ های تند و پی در پی و نقاط حادثه خیز فراوان باعث بسیاری از تصادفات و تلفات است که اگر در آینده نزدیک این معایب رفع نشود مشکلات بسیاری را به همراه خواهد داشت چرا که گردشگرپذیر بودن این شهرستان و تردد مسافران در ایام مختلف سال در این جاده خطرات خود را به همراه دارد.

معایب و خطرات این جاده ارتباطی نارضایتی مردم را به همراه داشته و تاکنون درخواست‌های مردمی و گزارش های از رسانه ها مختلف در این خصوص ارائه شده ولی بدون پاسخ مانده است.

یکی دیگر از راه های ارتباطی شهرستان، جاده ارتباطی کارزان به ایلام بعنوان تنها مسیر ارتباطی شهرستان سیروان به مرکز استان است که متأسفانه از لحاظ ساختاری فاقد ایمنی لازم بوده و تاکنون خطرات بسیاری را برای مردم این شهرستان به همراه داشته است.

این جاده ارتباطی به دلیل کوهستانی و ناهموار بودن چند سالی است که در دستور کار مسئولان قرار گرفته ولی به علت پیچ های تند و غیر استاندارد، عدم وجود نرده های حفاظتی و علایم رانندگی در این مسیر ارتباطی موجب حادثه های رانندگی جبران ناپذیری شده است.

بر اساس آمار تصادفات اخیر در این جاده ارتباطی، بیشتر تصادفات در پی برخورد خودروها از روبرو، انحراف از مسیر اصلی و واژگونی رخ داده است.

حال با وجود این چندین سوال مطرح است که چرا نرده های حفاظتی در این جاده ارتباطی که حادثه خیزترین جاده استان است، نصب نمی شود؟ این جاده ارتباطی که در بیشتر طول مسیر چهار بانده شده است چرا مانند سایر جاده های کشور به وسیله نرده های حفاظتی جدا نمی شوند؟ آیا بهتر نیست در صورت انحراف یک خودرو به جای برخورد با خودروهای مسیر روبرو با برخورد به این نرده های حفاظتی خسارات کمتر جانی و مالی به وجود بیاید؟

مسئولان محترم راه و شهرسازی استان می‌توانند با برنامه‌ریزی‌های کوتاه مدت و بلند مدت حداقل تا حدودی از مشکلات این جاده‌های ارتباطی بکاهند تا شاید عبور و مرور و رفت و آمد مردم در این مسیرها به آسانی صورت پذیرد.

از مهمترین کارهایی که می‌توان در این محورهای ارتباطی انجام داد؛ ایجاد شانه خاکی و نصب علایم رانندگی و نرده های حفاظتی، اجرایی کردن پروژه راه ارتباطی چشمه چاهی، حذف پیچ های تند، و تعریض جاده اصلی کارزان به لومار که چند سالی است با وجود انجام طرح‌های مطالعاتی آن و اختصاص اعتبارهای مختلف هنوز مسکوت مانده، مشکلات عمده مردم را برطرف سازند.

حال مهمترین درخواست مردم شهرستان سیروان از نمایندگان مجلس و مسئولان استان، مناسب‌سازی جاده های ارتباطی این شهرستان است.

انتهای پیام/ب