به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، به نقل ازشبکه اطلاع‌رسانی دانا؛ تیم ملی فوتبال کشورمان عصر روز پنج‌شنبه در دیداری که پیش‌بینی می‌شد کار سختی نداشته باشد و حریف گمنام و البته مرموز خود را با اختلاف گل بالا شکست بدهد، در تله افتاد و کارش برای کسب ۳ امتیاز از بازی هفته پنجم رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ به اما و اگر افتاد تا در نهایت با خوش‌شانسی، از تساوی بگریزد و بازی را با پیروزی به پایان برساند.
نمایش تیم ملی در چمن بد لائوس را باید به دو بازه زمانی تقسیم کرد؛ اول، تا دقیقه ۵۰ که نسبت به معیارهای تیمی، مالک توپ بودیم، موقعیت ساختیم، فوتبال بازی کردیم، ۳ گل زدیم و چند گل هم نزدیم. سپس پس از اخراج شجاع که ۱۰ نفره شدیم و بدون تمرکز ۴۰ دقیقه عذاب‌آور برای هواداران رقم خورد. درباره هر دو زمان می‌توان بحث کرد؛ اما باید چند عامل مهم را در این رابطه در نظر گرفت.
تیم ملی با هدایت امیر قلعه‌نویی در فاز هجومی به یک ثبات مطمئن رسیده و تقریباً در هر بازی از زوج سردار آزمون - مهدی طارمی یا بال‌های هجومی تیم مانند محمد محبی، مهدی قائدی یا مهدی ترابی (در اردوهای قبلی) می‌توان انتظار گل، پاس گل، گرفتن پنالتی یا هر اتفاق منجر به نتیجه دیگری را داشت؛ اما این اتفاق تاکنون برای خط تدافعی تیم ملی رخ نداده و عملاً در کمربند دفاعی، با حلقه مفقوده ثبات مواجه هستیم.
مهم‌ترین مشکل خط دفاعی تیم ملی در زمان کنونی، شجاع خلیل‌زاده است. مدافع ۳۵ساله ملی‌پوش که مشخص نیست با وجود اشتباهات پیاپی در بازی‌های لیگ و ملی، چگونه تا این حد از جایگاه فیکس خود در تیم ملی و ترکیب قلعه‌نویی مطمئن است و در این بازی هم دیدیم که اخراج بچه‌گانه و بی‌دلیل او، ایران را به سادگی ۱۰ نفره کرد و تیم ملی را تا لبه پرتگاه کشاند.
از سویی دیگر در دیدار با قطر روی یک غافل‌گیری در خط دفاع تیم ملی و تعلل علیرضا بیرانوند، دروازه تیم ملی باز شد. این ماجرا در دیدار با کره شمالی نیز تکرار شد؛ شجاع خلیل‌زاده با اخراج خود ایران را ده نفره کرد و در ادامه با اشتباه بیرانوند و خط در دفاعی در دو دقیقه دروازه تیم ملی باز شد. کره شمالی تا دقایق پایانی بازی فرصت داشت دروازه ایران را باز کند که در نهایت تیم ملی با چاشنی شانس این تیم را شکست داد.
تیم ملی در شرایطی در این بازی ۱۰ نفره شد که این وضعیت را ۲ بازی قبل برابر ازبکستان تجربه کرده بود و انتظار پیش‌بینی این وضعیت از کادرفنی تیم ملی را باید می‌داشتیم. آمار اخراج‌های تیم ملی در ماه‌های اخیر به نحو غیر قابل باوری افزایش یافته؛ ایران در ۲۴ بازی قبلی ۵ بار با کارت قرمز داوران جریمه شده و شجاع خلیل‌زاده هم تنها بازیکن تاریخ تیم ملی است که ۲ بار اخراج شده است.
شجاع پس از اخراج از ترکیب تیم ملی در نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا مقابل قطر که شکست خوردیم، بار دیگر اخراج شد تا ترکیب تیم ملی به کلی تغییر کند. محمدجواد حسین‌نژاد احتمالاً یکی از تعویض‌های هجومی کادرفنی بود که فرصت بازی نیافت، مهدی قایدی هم از ترکیب بیرون رفت تا محمدحسین کنعانی‌زادگان جای شجاع را بگیرد و از همان ناحیه فقدان قایدی، بارها و بارها متحمل حمله شدیم.
بی‌تردید اگر شجاع کارت قرمز نگرفته بود، تیم ملی شانس بالایی برای کلین‌شیت داشت و ساختار دفاعی‌اش نابود نمی‌شد. کنعانی که به تازگی از مصدومیت رها شده، استراحت می‌کرد؛ قایدی بیشتر به حملات کمک و حسین‌نژاد و بعضی بازیکنان جوان دیگر جوان هم فرصت بازی پیدا می‌کردند و تیم ملی با دو گل خورده از کره شمالی در رقابت مستقیم با ازبکستان، تأثیر منفی نمی‌گرفت.
اخراج شجاع برای چندمین بار از این حقیقت نگران‌کننده پرده برداشت؛ اما او چرا همچنان دعوت می‌شود؟ اگر شاخص این تصمیم کادرفنی، فقط تجربه است که گرهی از کار تیم ملی باز نکرده؛ او کُند و سنگین است، جا می‌ماند و در ۳۵ سالگی همچنان در مهم‌ترین موقعیت‌های بازی تیم را به دردسر می‌اندازد. اگر قرار است تیم ملی هزینه اشتباهات فردی را پرداخت کند، بهتر است این اتفاق برای جوان‌ترها رخ بدهد که آینده تیم را می‌سازند.
قلعه‌نویی پس از پایان بازی از خوش‌شانسی گفت. اینکه کره شمالی هم می‌توانسته برابر ایران نتیجه بگیرد و باید از این بازی درس بگیریم. بله! در فوتبال شانس هم به اندازه کیفیت مؤثر است؛ اما مهم است که تیم ملی از این نوسان فاصله بگیرد. ما یک نیمه خوب و یک نیمه بد داشتیم. طبیعی است که فوتبال تیم با ۱۰ نفره شدن تغییر کند؛ اما همیشه بخت و اقبال و نعل اسب که همراه ما نیست!
انتهای خبر/ر
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد