خدارحم سحری:درست است که چند سالی است عوامل گوناگونی درختان تنومند جنگلی استان مخصوصا درخت بلوط را از پای در آورده وبدون اینکه خم به ابرو بیاوریم جلو چشمانمان شاهد انقراض سرمایه چند هزار ساله این مرزوبوم هستیم؛اما بزرگترها به یاد دارند زمانی جنگلهای استان که در بعضی از مناطق مخصوصا مرکز استان (ایلام) تا حاشیه نزدیک حتی داخل شهر چنان طراوت وشادابی ایجاد نموده بود که کمتر خانواده هائی احتیاج به وسایل خنک کننده داشتند.
درآن زمان نه چندان دور برای تهیه یک شاخه درخت خشک باید کیلومترها از داخل جنگل عبور مینمودید ،اما حالاچطور؟
درختانی خشک شده و پژمرده بر پهنه استان آنچنان خود نمائی می نماید که دل هر انسان طبیعت دوستی را به درد می آورد درطول روز مخصوصا تعطیلات پایان هفته این صدای دلخراش تبر واره های مردم است که فریاد را ازدل جنگل مصیبت دیده در گوشها( نه دلها)طنین انداز می نماید.
آن بخش از سهل انگاری وبی توجهی مسئولین در بیست سال گذشته تا حال نقدش بماند برای مجالی دیگر، اما انصاف داشته باشیم وکمی هم خود را مقصر بدانیم وبه بهانه خشک شدن درختان تیشه به ریشه همه چیز نزنیم.
البته منظورم این نیست که به اندازه نیاز از آن استفاده نشود اما مکررا مشاهده می شود بعد از برگشت مسافرین این شعله های آتش برخاسته از تن رنجور شاخه های درختان می باشد که تا ساعت ها بعد می سوزد.
لذا پیشنهاد داده می شود به خاطر جلوگیری از تخریب بیشتر جنگل ونابودی آن مسئولین مناطق جنگلی استان را گاز کشی نمایند!!!تاشاید بهانه ای برای از بین بردن جنگل باقی نماند.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد