مورموری، کلکسیون مشکلات!

حمید احمدی نژاد:: روستا های استان ایلام همانند خودِ استان با مشکلات بسیاری دست به گریبان هستند، حال هرچه که تقدیر جغرافیایی فاصله این مناطق را از مرکز استان دورتر کرده باشد مشکلاتشان پیچیده تر و شاید هم بتوان گفت جالب تر است. در میان این روستا شهرها، مورموری مورد بسیار جالب توجهی از نوع کلکسیون مشکلات است.
دوری زیاد از مرکز استان، در کنار نداشتن راه های ارتباطی مناسب و به عبارت بهتر بن بست بودن این شهر، باعث ایجاد شرایطی در این منطقه و روستاهای اطراف آن شده که به ویژه در حوزه پزشکی و سلامت بسیار جای تامل دارد.
سازه ساختمانی شیک و مدرن بیمارستان این شهر آرامش خاصی به بیماران می دهد، اما این آرامش تنها در حکم یک مُسکن مقطعی کوتاه مدت با دُز بسیار کمتر از استامینوفن است؛ چرا که ورود به ساختمان همان و آشفتگی مضاعف بیمارانی که تنها وسیله درمان آنها-مرض از هر نوعی که باشد- قرص های مسکن و آمپول دیکلوفناک است همان.
از شاهکار و جدیدترین متد درمانِ نه چندان دور یعنی طبابت تلفنی در این درمانگاه بزرگ که نام بیمارستان را به ناحق با خود به یدک می کشد می گذریم، روشی که البته هنوز هم جسته و گریخته می توان آن را مشاهده کرد.
از داشتن دستگاه رادیولوژی و نداشتن متخصص رادیولوژی هم می گذریم. البته بی انصافی نباشد، روزهایی خاص این متخصص وجود دارد در نتیجه تنها کار این است که، مردم به نوعی بین وقوع اتفاقِ منجر به شکستگی و حضور این متخصص هماهنگی ایجاد کنند. چاره ای نداریم که از نداشتن متخصص زنان حداقل به سبک متخصص رادیولوژی-دو روز در هفته- هم می گذریم. اما به نظر نمی توان دیگر از اصطلاح اعزام به سوی مرگ که خاص این شهر است گذشت.
در وقوع حوادثی مانند تصادفات، غرق شدگی، خودسوزی و به عبارتی حوادث بحرانی که در این شهر هم کم اتفاق نمی افتد، حتی هر نادانسته علم پزشکی مثل من هم می داند که اقدامات اولیه و رساندن به موقع مریض به امکانات مناسب ضروری ترین نکته ای است که سرنوشت مریض را رقم می زند. این فاصله زمانی، جدال بین مرگ و زندگی یک بیمار است.
جدالی که در موارد متعدد در مورموری متاسفانه برد از آن مرگ بوده است. بدون دلیل و مدرک معتبر قصد ندارم که همه این نتیجه را به حوزه امکانات پزشکی ربط بدهم، اما وقتی نهایت امکانات درمانگاه بزرگ مورموری در این چنین حوادثی بستن آتل یا وصل دستگاه تنفسی به مریض است تا در این فاصله برگه اعزام مریض را آماده کنند آیا به نظر می توان نتیجه ای غیر از مرگ را متصور بود.
اعزامی که در شرایط نامطلوبِ حداقل ِامکانات اولیه و به دلیل مقررات قانونی غیر معقول الزاما باید به سوی ایلام انجام شود، فاصله ای تقریبا سه ساعت و نیم تا مرکز استان که مخالفت همیشگی بیماران و همراهان را داشته است.
این در حالی است که فاصله این شهر تا دزفول چیزی نزدیک به یک ساعت می باشد و اعزام به این شهر امری معقول می نماید.
اما در صورت اصرار برای اعزام به این شهر، اولا باید مسئولیت آن را خود بیمار و همراهان به عهده بگیرند و ثانیا این اعزام باید با وسیله نقلیه شخصی انجام شود و نه آمبولانس. حال یادآوری چند نکته؛ آیا مقررات و قوانین وحی مَنزل و غیر قابل تغییرند و جان افراد حتما باید بر اساس این قوانین رقم بخورد؟ آیا قول های رئیس شبکه بهداشت و درمان شهرستان آبدانان در جلسه آبان93 مبنی بر امضای تفاهم نامه در خصوص اعزام بیماران مورموری به استان خوزستان، همانند همه قول های گذشته در همه ابعاد به مردم این شهر بوده و یا گذر زمان باعث فراموشی آن شده است؟ راستی از قول مساعد برای حضور دو پزشک به صورت دائم و شبانه روزی و استقرار متخصص رادیولوژی که در همان جلسه دادید باز هم می گذریم.

منبع: آبدانان خبر

انتهای پیام/س