اینجا مرز مهربانی ها و وفاداری هاست

فرشته سنجیده::اینجا مرز عشق است و شور و شعور، اینجا سرزمین لاله های به خون خفته ای است که جراحت دندان های جراران روزگار نتوانسته است از زیبایی رخسارش بکاهد و روز به روز بر بلندی نامش افزوده شده می شود؛ اینجا شهری است که مهر مردمانش به راه اسلام و امام میهن آن را مهران معرفی می کند.
از چند روز پیش که به اربعین حسینی نزدیک تر می شدیم خروشی عجیب لرزه بر سینه این خاک انداخته بود. خاک تن مهران بر دامن زنان و مردان زائری می نشست که رو به قبله دل آورده بودند و می خواستند با گذر از آغوش این سرزمین چند روزی را در زمین مقدس خدا به عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) بپردازند.
اما خیل حضور مسافران سفر عشق در سرزمین ایلام و شهر مهران ضرورتی را طلب می کرد که تنها به کمک نهادهای دولتی و انقلابی از عهده بر نمی آمد یا به سختی ممکن بود.
این اقتضای کارهای فرهنگی و مذهبی است که محدود به یک جریان خاص نمی شود چرا که همین طرز تفکر تاکنون بسیاری از حرکت های فرهنگی و مذهبی را زمین گیر کرده است.
از این رو مردم فهیم و دوستدار اهل بیت عصمت و طهارت از چند روز قبل اربعین حسینی تاکنون با احساس ضرورت حضور در میدان عمل، کمر همت بسته و با تشکیل گروه های مختلف مردمی در قالب توزیع نذورات و غذا بین زوار کربلای حسینی کوشیدند تا نقش خود را در راه سرور و مولای خویش ایفا کنند.
بی سبب نبود که در این بین امام جمعه ایلام این حضور توامان مردم و مسوولان را ستود و افزود: همه در این کار سنگ تمام گذاشتند.
راستش را بخواهید همین مردم ایلام بودند که زنانشان با اهدای طلا و جواهراتشان و مردانشان با اهدای وجوه نقد به جان نثاران اباعبدالله کوشیدند تا سفره اطعام زوار ایشان پر رونق و رنگین باشد.
در این چند روز می شد بچه ها را در کنار جاده ها و خیابان ها دید که با تحمل سرمای ایلام و توزیع بسته های غذایی در بین زائران حسینی می کوشیدند تا نام خود را همپای والدینشان در دفتر عاشقان شهید کربلا ثبت کنند و رسم عاشقی را از بزرگانشان بیاموزند.
پذیرایی از قریب به یک میلیون زائر ایرانی عتبات عالیات چیزی نیست که بتوان وظیفه آن را به گردن سپاه یا بسیج یا نیروی انتظامی انداخت، همه در این راه آستین ها را بالا زدند اما هنوز بودند کسانی که قدرت کارهای خودجوش مردمی را فراموش کرده و اظهار نظرهای غیرکارشناسی می کردند و طرح های عجیب می دادند و سخنان تامل برانگیز بر زبان می راندند که نمونه اش ممنوعیت پیاده روی عزاداری مردم به سمت امامزاده علی صالح(ع) در روز اربعین بود.
البته نامهربانی ها به ایلامی های غیور تنها به این خلاصه نمی شود چرا که پیش از آن چند رسانه سراسری نظیر 20:30 و یک خبرگزاری هم در گزارشاتی ناپخته و عجولانه به انتقاد ازموج مردمی سرازیر شده به خیابان ها و جاده های این استان برای خدمت زوار حسینی پرداخته بودند.
اما با این همه مردم معتقد بودند که"به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید/که سالک بیخبر نبود ز راه و رسم منزل ها/ شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل/ کجا دانند حالما سبکباران ساحل ها/ همه کارم زخود کامی به بدنامی کشید آخر/ نهان کی ماند آن رازی کزوسازند محفل ها"
آری مردم ایلام بار دیگر نشان دادند علی رغم تلاش برخی برای تخریب نام این دیدار قهرمان و مرز بین المللی مهران، دستپاچگی های ناشی از خصومت های زشت و آن چنانی برای ممانعت ازمطرح شدن این خطه از کشورمان (ایلام) راه خود را برای هدفی که او را به اوج تعالی وکمال برساند برگزیده و هیچگونه محرومیتی توان از پای در اوردن زنان و مردان آن راندارد.