به گزارش ایلام بیدار،روزنامه اصلاح‌طلب آرمان امروز سه‌شنبه 21/05/93 در یادداشتی به قلم احمد شیرزاد نوشت:
پیرامون سخنان روز گذشته رئیس‌جمهور، باید هر دو وجه ادبیات و لحن کلام و محتوا را مدنظر قرار داد. در خصوص وجه نخست به دلیل نوع ادبیات، رفتار و منش دکتر روحانی، توقع از ایشان بسیار بالاست. همه ما و حامیان ایشان در سراسر ایران دوست داریم چهره محکم، امیدوار و متبسم همراه با رفتار فاخر ایشان را همواره مشاهده کنیم چرا که اطمینان داریم ناسازگاری‌ها و نابسامانی‌ها ایشان را به راحتی از کوره به در نخواهد برد اما باید بپذیریم ایشان هم مانند همه ما انسان هستند و طرفداران رئیس‌جمهور نیز ادعا نمی‌کنند دکتر روحانی یا هر شخصیت دیگری از عصمت برخوردارند.
فشارهای وارد شده به ایشان، بالاست اما با این وجود تصور می‌شود یک شخصیت سیاسی در آن سطح از مسئولیت باید بیش از اینها از سعه صدر برخوردار بوده و مراقبت کند تا نوع بیان، محتوای کلام را تحت تاثیر قرار ندهد. در عین حال نباید یک جمله در یک سخنرانی در میان صدها سخنرانی و گفت‌وگوی ایشان را با فردی مقایسه کرد که در کمال خونسردی و با آن لبخند معروف، به شیوه‌ای «خاص» سخن می‌گفت و از الفاظ ناشایست برای مواجهه با طرف‌های خارجی یا منتقدان داخلی استفاده می‌کرد.
در اینجا نقش مشاوران نیز اهمیتی دو چندان می‌یابد چه اینکه در زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی، دوستانی بودند که پیش از سخنرانی‌های عمومی، ایده‌هایی ارائه می‌داند و رئیس‌جمهور دوران اصلاحات، بخش‌هایی را که مناسب می‌دید به سخنان خود می‌افزود چرا که نوع کلام و محتوای انتخاب شده، در اختیار خود رئیس‌جمهور است. همچنین لازم است در حوزه مشاوران رسانه‌ای، این مهم تقویت شود تا در این موارد، فعال‌تر برخورد کنند. اما نکته مهم و اساسی که نباید نادیده گرفته شود محتوای کلام ایشان است که سخنانی بحق و بجاست.
به عنوان یک ناظر سیاسی بارها پرسیده‌ایم چرا این میزان نگرانی از مذاکره با آمریکا وجود داشت و این تابو شرایطی را پدید آورده بود که حتی نمی شد پیرامون آن نظر داد؟ در گذشته در قضایای «مک فارلین» یا حمله آمریکا به افغانستان، مذاکراتی با این کشور برگزار شده و کانال‌های غیررسمی نیز وجود داشت.
آیا این نکته قابل رویت نیست که برخی «دلواپسان» دچار نوعی احساس خودکم‌بینی در مقابل طرف‌های غربی هستند؟ این نکته که باید برای حداکثر‌سازی منافع ملی و دفاع از حقوق ملت ایران، با منطق قوی در گفت‌وگو‌ها حاضر شد، امری بدیهی است. اینجاست که تفاوت رویکرد دکتر روحانی با برخی افراد که در پشت یک ظاهر رادیکال، احساس ترس خود از حضور در مذاکره با غرب را پنهان می‌کنند، خود را نشان می‌دهد.
در برخی مناظره‌ها که پیرامون موضوع هسته‌ای داشتم، برخی منتقدان توافق ژنو به صراحت عنوان می‌کردند که نمی‌توان از «حیله»های غرب در مذاکرات مصون ماند. این همان نکته‌ای است که آقای روحانی و تیم مذاکره کننده هسته‌ای ما با مدیریت دکتر ظریف ثابت کرد قابل تغییر است. ژست سخن نگفتن با کشورها، دلیل قدرتمندی نیست. اتفاقا آقای روحانی توانسته در سطح کلان، این همراهی را ایجاد کند که می‌توان مذاکره کرد و قدرتمندانه، بازی‌های حریف را نیز خنثی نمود.
امروز اعتماد به نفس تیم مذاکره کننده و همه ملت ایران نسبت به گذشته ارتقا یافته و نمایندگان ملت ایران با دیپلمات‌های کهنه‌کار 6 قدرت جهانی بر سر یک میز می‌نشینند و مذاکره می‌کنند. این اصل کلام سخنان رئیس‌جمهور است که باید مد نظر قرار گیرد.