فرج اله صیدمحمدی:واژه ارزش در زبان فارسي اسم مصدر ارزيدن و داراي معاني مرتبه وقدر،استحقاق،لياقت،شايستگي،زيبندگي و قابليت می باشد.ارزش را در انسانهائی باید جستجو نمود که پله های ترقی رابدون واسطه طی کرده باشند.
ارزشهاي اجتماعي قابل تبيين است و مي توان از طريق تحقيق و استدلال،علل پيدايي آنها را توجيه كرد و نشان داد كه چگونه پاره اي از ارزشهاي اجتماعي جديد با ارزشهاي قديمي مغايرت پيدا مي كند و تضاد دارد و با توجيه علل اين تضادها و شناخت مسايل ناشي از آنها زمينه اجتماعي مساعدي جهت پذيرش ارزشهاي جديدي به وجود آورد.اما بدعت ونو آوری در ملاکها وابزار شناخت ارزش و افراد ارزشی واینکه هر روز با یک متد جدید ارزشها را با سانتیمترخودخواهی اندازه گرفتن دیگر می شود قانون من درآوردی مصلحت.
وقتی مدیری بر صندلی ریاست جلوس می کند و سند این مدیریت را با یک جوهری از جنس لیست جدید تحمیلی امضاء می کند و بیدی باشد که با هربادی بلرزد ،دوران مدیریت خود را شروع کند و منافع جامعه را فدای پیشبرد اهداف خود نماید همان می شود که هم اکنون در استان ایلام اینگونه قلمداد شود که قحط الرجال است وباید مدیران لژیونر درمدیریت استان حاکم شوند.
برخوردبا نیروهای ارزشی اگر بی‌مبنا و محافظه کارانه باشد ممکن است به یک بیماری تبدیل شود. با سرهم کردن استدلالهای مدیر مآبانه عملکرد افراد شایسته و ارزشمند استان را زیر سؤال می برند وبه بهانه تغییر وتحول، اولین راهبرد خود را در کنار گذاشتن پاکترین افراد پیدا می کنند.
نوع دیگری از علت کنار گذاشتن نیروهای ارزشی حمایت قبیله گرایانه است. از هرصنف وقبیله ای که دارای حمایت است افراد دلخواه خود را بکار میگیرند. برخورد با فعالان ارزشی را خوب می‌دانند و آماده اعتراض هم هستند، اما تا آسیاب به نوبت خودشان نرسد سکوت می‌کنند، و وقتی نوبت به خودشان برسد آسمان و زمین را به هم می‌دوزند! این نوع واکنش هم تقریبا شایع است.
به فراموشی سپردن نیروهای وفادار به نظام اگر با معیارهای دوگانه باشد هیچ تبعات خوشایندی ندارد. اگرمدیری در دولت به دنبال آب گرم و سونای اختصاصی باشدو در دل مردم و همکاران خود حضور نداشته باشد و به دنبال خدمت به مردم نباشد دیگر نمی خواهد افرادی درکنار اوباشند که نان شب را پس از همسایه خود می خورند.
دراستان ایلام ملاکها و معیارهایی که برای توسعه استان به صورت راهکار ،راهبرد وخط مشی درواقع چراغ راه محسوب می شود تقبیح شمردن ومنزوی نمودن افراد لایق علمی و با تعهد و تخصص است .مدیران اجرایی و در سطوح مدیران کل سعی می کنند افرادی که تصور می شود ممکن است یک روز جای خود آنها را بگیرند کنار گذاشته ودرپایین ترین سطوح کارمندی به کارگیری می کنند.
هرچند که معتقد هستیم نیروهای بازنشسته در اجرا نباشند ودر کنار خانواده به عیال خود خدمت کنند اما این حق مدیر است که هرکدام ازافراد تحت امرخود را جابجا کند اما نباید توانایی را فدای خواسته های دیگران وضمانت اجرایی بقای مدیریت خود نماید.
یکی از ملاکهایی که در تشخیص افراد توانمند مدنظر قرارمی گیرد تعهد و تخصص است.همیشه احساس داشتن امنیت از خود امنیت بالاتر است.
نیرویی که چندین سال است درجایگاه حساس و مهم استانی فعالیت داشته است را نباید با فرستادن به یک رتبه نازلتر تحقیر نمود.مدیر جدید، مدیران قدیم را همچون مسیری موازی درکنار خود فرض نماید که هیچ وقت همدیگر را قطع نمی کنند. نگارنده کنار گذاشتن مدیران استانی رابه سود استان نمی داند وآن مدیر توانمندبه علت بی مهری می رود دراستانی دیگر تدریس نموده یا خانه نشین می شود ودر یک پوچی وقت می گذراند و باز هم همان می شود که بسیاری ار نخبگان استان هم اکنون در استانهای دیگر به تدریس مشغولند و دردهای خود را بانگفتن شسته اند.