معصومه علی حسینی::قسم به آنچه ازقلم تراوش می کند که دیدگاهها ، تاریخها و علم ها را در کنار هم می گذارد و تاریکیها را برای زندگی بهتر روشن می کند و قسم به قلم که با قدرت بزرگ مردان تاریخ را در کنار پلیدترینها برای ما و آیندگان هم ،نگه می دارد تا درسی باشد برایمان اگر بگیریم .
اعتقاد دارم خداوند وقتی انسانی را خلق می کند قالبش را می شکند تا هیچ دو نفری مثل هم نباشند حتی دوقلوهای همسان هم تفاوتهایی دارند؛ بنابراین هیچ دوفکر یکسان در این دنیا نیست، اما بعضی وقتها افکار نزدیک به هم را با استفاده از شگرد گرد کردن در ریاضی به هم می رسانند؛ یعنی باقیچی کردن اضافه ها یا افزودن کسریها دو تفکر نزدیک به هم را تقریبا به یک سطح می رسانند.
بر همین مبنا روز قلم را هر کسی به گونه ای پاسداشت، یکی با تعریف از قلم بدستان یکی با حمله ظالمانه به منتقدان اهل قلم و ترحم بی نهایت به مدیران ، بگونه ای که گویا مدیران توان قلم بدست گرفتن ندارند تا پاسخگوی مطامع و خواسته نویسنده باشند.
گویا نیش قلم مدیر، چون خنجر بر قلب رویاهای مردم نخورده، باید دانست به تناسب تفاوت آدمها نوع استفاده از قلم هم متفاوت است ،یکی با آن ثروت می خرد، یکی قدرت ،یکی هم لقمه نانش را اجر می کند به این هوا که حرمت قلم را پاس بدارد.
عده ای برای آیندگان می نویسد ،برخی برای تکمیل اطلاعات علمی جامعه و یکی هم مثل من چون راننده ای که رانندگی بلد باشد اما قواعد آنرا نمی داند بی قاعده می نویسم تا آنان که نمی دانند اگاه باشند، خواندن که نه اما نوشتن بلدم.
قلم زبان دوم انسان است، می تواند بدترین باشد یا بهترین، بستگی تام دارد به تفکرات شخصی که آنرا بر دل کاغذ می چرخاند و اما این قلم که خداوند به آن قسم خورده در این برهه از زمان اهل آن برایش بازار مکاره ای ساخته اند که چندان تعریفی ندارد چون بازار دستفروشان که هرکی می خواهد کالای خود را بفروشد و حتی بدتر ازآن، چرا که فروشندگان کالا کمتر به تخریب کالای دیگری می پردازند.
اما در اینجا هرکسی با تهمت و افترا سعی در خوار کردن دیگری و غالب نمودن تفکر خود دارد که این بدترین نوع معامله است، اذعان می دارم که توان تفسیر و تعبیر از قلم و قلم بدستان را ندارم جز آنچه به ظاهر می بینم اما در همین حد آشنایی ساده غبطه می خورم به حال آن قلم بدستی که برای انسانیت می نویسد و نانش را در راه اعتلای دنیای پاک و بدون تزویر و حق کشی فدا می کند و هنگامی که پیاده عرض خیابان را گز می کند بر نیشخند دنیا پرستان گران جامعه، کم ارزش لبخند می زنند و با خود می گویند احتمالا گورهایمان با هم تفاوت چندانی ندارد و اما"ن ولقلم وما یسطرون" ، قسم به قلم و آنچه که می نویسد !!! این آیه روشنگری بود بر حاکمان ظالم که بر پیامبر طعنه زدند و بنابراین روشنگری و انتقاد از حاکم ظالم یا حداقل ضعیف از ویژگی های قلم است در هر زمانی و تحت لوای هر رهبر دینی، افراد ظالم که با تزویر و ریا در دل حکومت جای می گیرند، وجود دارد.
برای همین در زمان حکومت امام علی (ع ) برای رسیدگی به مظلومین امام بیت المظالم را تاسیس کرد، ديوان مظالم يا بيت المظالم ديواني بود كه وظيفه آن رسيدگي به اعمال ظالمانه حكام ، امرا و رجال دولتي بر رعايا بود كه قضات در حل آن مرافعات و منازعات باز مي ماندند و يا آنكه مدعيان ، داوری آنها را نمي پذيرفتند.
اين ديوان در بسط قدرت و نفوذ قانون بر حكام ولايات ، نظارت و دخالت مي كرد، به اين ترتيب در اين ديوان يك طرف ، مخالفان رعيت و طرف ديگر دولت بود( نظام حكومت و مديريت در اسلام ، محمد مهدي شمس الدين، ترجمه مرتضي آيه الله زاده شيرازي، انتشارات دانشگاه تهران، ج 1، ص 5379)
اما در حال حاضر و بواسطه پیشرفت های تکنولوژی ، پزشکی و توسعه سرزمین های مسلمین دسترسی ولی فقیه و مردم به چنین مکانی تقریبا غیر ممکن است، لذا رسانه ها نقش بیت المظالم را در بیشتر اوقات بازی می کنند و با بیان تعرض به بیت المال و تعدی به حقوق مردم و یا پایمال نمودن حقوق مردم به نفع کانونهای قدرت در تلاشند تا ولی فقیه و مدیران ارشد تر را از این بی سامانی آگاه کنند.
به هر حال و با این باور که هرکدام از ما در قالب خاص خودمان هستیم قلم را دست آویز توهین به شعور انسانی افکار عمومی نکنیم، چرا که اگر فردی مطلبی نوشت به هر دلیل افکار عمومی قبل از نویسنده از خواسته و هدف وی باخبر است و خود مدیر هم توان پاسخگویی دارند و ما میرزا بنویس دفاع از مدیران نیستیم، با اذعان به آگاهی افکار عمومی از وقایع و مطامع افراد اعم از مدیران یا نویسندگان و شفافیت این ضرب المثل که گوید "رنگ رخساره دهد از سر درون خبر بگذاریم" مردم خود قلم به مزد را از قلم بدست تمیز دهند و قلم را مضحکه و مستمسک نکنیم.
به نام خداوند رحمتگر مهربان بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
نون سوگند به قلم و آنچه مىنويسند (۱) ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿۱﴾
]كه] تو به لطف پروردگارت ديوانه نيستى (۲) مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ ﴿۲﴾
و بىگمان تو را پاداشى بىمنتخواهد بود (۳) وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ ﴿۳﴾
و راستى كه تو را خويى والاست (۴) وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ ﴿۴﴾
به زودى خواهى ديد و خواهند ديد (۵) فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ ﴿۵﴾
]كه] كدام يك از شما دستخوش جنونيد (۶) بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ ﴿۶﴾
پروردگارت خود بهتر مىداند چه كسى از راه او منحرف شده و [هم] او به راه يافتگان داناتر است (۷) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿۷﴾
پس از دروغزنان فرمان مبر (۸) فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ ﴿۸﴾
دوست دارند كه نرمى كنى تا نرمى نمايند (۹) وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ ﴿۹﴾
و از هر قسم خورنده فرو مايهاى فرمان مبر (۱۰) وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ ﴿۱۰﴾