به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، شهید «کرامت امیری» فرزند «محمدعلی» 9 شهریور 1342 در شهرستان نورآباد استان فارس دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 13 تیرماه 1362 در مهاباد به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگرد شهادتش می‌خوانیم.
وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ
ملتی كه شهادت دارد اسارت ندارد (امام خمينى)
درود بر محمد(ص) و آل انبياء، درود بر حسين(ع) سالار شهيدان و درود بر رهبر كبير انقلاب امام خمينی.
الان كه اين وصيت‌نامه را می‌نويسم از عشق به جبهه در پوست خود نمی‌گنجم، دلم می‌خواهد بال در آورم و راهی جبهه شوم. اگر شهادت اين فيض عظيم را خدا نصيب من كرد بايد پدر و مادر و برادرانم ناراحت نشوند چون خداوند امانتی را به دست آنها سپرده بود و اين امانت را بايد پس بدهند. مرگ راهی است رفتنی و اين راه را بايد حتما طی كرد پس چه بهتر كه اين راه را شرافت‌مندانه طی نمايیم و در راه خدا و راه قرآن و راه حسين(ع) برويم. حسين(ع) سالار شهيدان در صحرای كربلا چطور جنگيد و به شهادت رسيد پس ما بايد حسينوار راه آنها را ادامه دهيم.
من از پدر بزرگوارم، مادر مهربانم و شما برادرانم می‌خواهم كه اگر من شهيد شدم ناراحت نشويد و لباس سياه بر تن نكنيد. به شما قوم و خويشان تبريک [می‌گویم] و به دوستانم كه به خانه ما می‌آيند شيرينی بدهيد. تمام دوستان و قوم و خويشان را دعوت كنيد تا غذا بخورند چون دلتان می‌خواهد حجله عروسی را به پا كنيد و انشاءالله در سرای جاويدان با شما ديدار خواهم كرد.
من الان كه پای در چكمه می‌كنم و سينه خود را جلو گلوله‌های آتشين بعثی‌ها قرار می‌دهم نه برای هوا و هوس و نفس و نه برای مقام، فقط برای رضای خدا است.
ای برادران! حسينوار، و ای خواهران! زينب‌وار باشيد. هميشه هوشيار و آگاهانه فكر كنيد و نگذاريد كه منافقان در محله‌ها نفوذ كنند.
از تمامی عشاير غيور می‌خواهم كه هميشه در صحنه‌ها حاضر شوند. سلامتی رهبر ما را از خداوند بزرگ بخواهند و تا حد قدرت و توانايی به جبهه‌ها كمک كنند.
انتهای خبر/ر