گروه اقتصادی ایلام بیدار::با وجود اینکه روزهای زیادی تا پایان سال باقی نمانده اما گویا قرار نیست وعده های داده شده رئیس جمهور چه وقت اجرایی می شوند.
وعده هایی که در اوایل و یا چند روز قبل از آن داده می شود اما در عمل و در پایان آن سال خبری از آنها نیست و این وعده ها در کمای مطلق به سر می برند.
بعنوان نمونه رئیس جمهور در تاریخ یازدهم اردیبهشت ماه سال 93، این سال را سال رونق تولید و شکستن رکود اقتصادی اعلام کرد در حالی که سال 93 مقدمه ایجاد رکود حال حاضر در کشور شد.
تا انجا که تعدادی از وزرای کابینه اش نسبت به این مهم هشدارهای لازم را داده باشند، این چهار وزیر در نامه ای به رئیس جمهور نسبت به شرایط بد اقتصادی و دامن زدن هر چه بیشتر رکود در جامعه تأکیدات لازم را به رئیس جمهور متذکر شده بودند.
در واقع این نامه چهار وزیر خود سندی بر بی برنامگی دولت برای رونق تولید و شکستن رکودی بوده که رئیس جمهور بر آن تأکید می کرد.
شهریورماه سال گذشته، هنوز چند ماهی از حرف و حدیث‌ها و انتقادات پیرامون ماجرای وعده ۱۰۰ روزه دولت یازدهم برای حل مشکلات نگذشته بود که رئیس‌جمهور در دیدار با طلاب استان خراسان رضوی اعلام کرد: «از رکود خارج شده‌ایم» که البته نامه اخیر وزرای کابینه دولت یازدهم نشان می‌دهد وعده عبور از رکود هم مانند بسیاری دیگر از وعده‌های دولت یازدهم تنها یک تبلیغ رسانه‌ای بوده است.
افت شدید بورس در دو سالی که از عمر دولت یازدهم می‌گذرد، در حالی شاخص کل را به مرز 60 هزار واحد رسانده است که عامل اصلی استمرار روزهای بحرانی بازار سرمایه ریشه در بی‌توجهی دولت به تولید داخل و دل بستن به خارجی‌ها دارد به طوری که به اعتقاد کارشناسان، اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی در دولتی که عمده وقت خود را به مذاکره و سفرهای خارجی می‌گذراند، بیشتر به یک مزاح شبیه است!
همچنین این چهار وزیر به روحانی متذکر شده بودند که اگر اقدامی صورت نگیرد، رکود به بحران تبدیل می شود.
اماتنها چند روز بعد از این تاریخ، رئیس جمهور در اظهار نظری برنامه دولت را تبدیل سال 93 به رونق اقتصادی کرد و این در حالی بود که دولت تمام هم و غم خود را معطوف به برجامی کرد که تاکنون هیچ اثری بر اقتصاد کشور نداشته است.
امسال نیز در اولین روزهای سال رئیس جمهور در حالی سال 94 را سال رونق تولید معرفی کرد که در این سال بسیاری از واحدهای تولیدی قربانی سیاست های غلط دولت یازدهم شده و هم اکنون در تعطیلی کامل به سر می برند.
این در حالی است که حتی نه تنها کسی از انها سراغی را نمی گیرد بلکه به جای توجه به تولید ملی و تولیدگران به اقتصاد و تولید سایر کشورها با امضای برخی قراردادهای دلاری تمکین می کند.
رکود اقتصادی و وضعیت بد اقتصادی آنچنان برای مردم مشهود است که این شرایط با روح وعده های رئیس جمهور سازگاری ندارد.
وعده های روحانی بیشتر حول دو موضوع هسته ای و اقتصادی می چرخید اما به نظر می‌رسد کلید تدبیر در تعداد زیادی از قفل هایی که روحانی وعده باز کردنشان را داده بود گیر کرده است.
وعده و شعار حل مشکلات را این روزها تنها رئیس جمهور پی برده است و این شعارها و وعده ها برای مردم قابل پذیرش نیست.
بهتر است رئیس دولت یازدهم به جای فرار رو به جلو و گول زدن خود و کابینه اش به فکر عملی کردن شعارهای سالیانه و انتخاباتی اش باشد تا وضعیت هر سال از سال گذشته بدتر نشود.
انتهای پیام/س