کمی به خود تکان بدهید. واقع بین باشید. بین مردم بروید و پای صحبت هایشان بنشینید.
فرشته سنجیده::بر لبه ساختمان ایستاده و پایین را نگاه می کند. نه پاهلایش می لرزد نه تنش و نه مغزش به او فرمان می دهد که این کار را نکن. در تصمیم خود مصمم است و کاری را که می خواهد بالاخره می کند. خودش را به پایین پرتاب می کندو... از خیلی وقت ها پیش به این موضوع فکر میکرد. یک مشت قرص را توی لیوان خالی می کند و لاجرعه و بی درنگ آن را سر می کشد. چندبار محکم طناب را می کشد تا مبادا در وسط کار پاره شود. چهارپایه را زیر پایش می گذارد و بالا می رود. حلقه طناب را دور گردنش می اندازد و چهارپایه را از زیر پایش ول می کند. اینها شاید لحظات آخر زندگی افرادی باشد که این روزها در ایلام دست به خودکشی زده اند. تقریبا هر روز خبری دردناک از خودکشی یک نفر از اهالی استان به گوشمان می رسد و در این اواخر خبر خودکشی کارمندان دولتی هم به آن افزوده شده است. شاید بهانه جویان داخلی و خارجی بهانه شان این باشد که شرایط اقتصادی بد کارکنان دولتی موجب این امر شده باشد اما نه باید بگویم در بین این کارکنان معاون مدیرکل هم به چشم می خورد. راستی چرا این بلای خانمان سوز در ایلام ریشه دوانده و هم استانی های ما را وادار به این عمل مذموم در نزد خداوند متعال می کند. جدیدترین امارها حکایت از افزایش این پدیده زشت و خطرناک را دارد مسوولان با عدم انتشار امار درست و علل آنها سعی در مخفی کاری دارند
اما واقعیت این است که ایلامی ها دیگر با واژه خودکشی زندگی می کنند و انتظار شنیدن خبر تاسف بار حلق آویز شدن یا پرت کردن از بالای بلندی توسط یک آقا یا خانم برایشان امری عادی شده است. اما چرا سکوت؟ چرا عدم شفاف سازی؟ رسالت رسانه ها برای تلنگر زدن به مسوولان امر چه شده است؟ رسالت دستگاه های متولی بهبود امور اجتماعی برای کاهش این امر شوم چه می شود؟ بهانه خنده دار شاید این باشد که باید آبروداری کرد یا اینکه مسایل قومی و قبیله ای در شکل گیری این امر نقش دارند. اما باید بگوییم نه این امر به چنین شایعات و بهانه های واهی ارتباط ندارد. باید جدی بود، باید زنگ خطر را برای همه به صدا در آورد. دختران جوان ما در کنار زنان و مردان پا به سن گذاشته ما خودکشی می کننند. اگر به هموطنان خود عشق و محبت می ورزیم باید هر چه سریع تر ریشه این پدیده شوم اجتماعی را شناسایی و راهکارهای مناسب برای برخورد با آن را در خانواده های بحران زده تروج کنیم. در زندگی شخصی هر فرد ، قطعا ناراحتی‌ها و یا مشکلاتی وجود دارد که امید را از انسان می گیرد و دنیا را در چشم او تاریک جلوه می دهد که در این حالت دو راه بوجود می اید یا فرد برمشکلات فائق و سربلند میدان می شود یا یارای مقاومت در برابر مشکلات را ندارد و تنها راه ممکن را مرگ می ببیند هر چند این پدیده شوم ممکن است بعلت عواملی چون احساس پوچی، ،بی صبری در برابر مشکلات زندگی ، ندامت و سرزنش وجدان،، اختلاف‌های خانوادگی دل تنگی‌های خانوادگی، ورشکستگی مالی و روحی، ، بیماری‌های صعب‌العلاج و غیرقابل تحمل، علیلی و ناتوانی، بیماری‌های روانی رخ دهد اما جامعه ایلام نگران است. جامعه ایلام منتظر یک دست مهربان برای گرفتن شانه مرد و زنی است که قصد انداختن خود از بالای ساختمان به پایین را دارد. و کسی را می خواهند که پای درد و دل های آنها بنشینند. خودکشی های اخیر در ادارات باعث مطرح شدن چند پرسش می شود ؟ آیا برخوردهای اداری درست نیست؟ آیا مسوولان و مدیران هوای کارکنان خود را ندارند یا نه، شاید در محیط خانواده و حریم شخصی این افراد مشکلی است که توان به دوش کشیدن و تحمل آن مشکل دیگر غیر ممکن می نماید؟ با توجه به اینکه جامعه ما یک جامعه اسلامی و مقید به قوانین اسلامی است و خودکشی افراد از گناهان کبیره محسوب می شود طوریکه رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید .: مَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ بِحَدیدَةٍ فَحَدیدَته فی یَده یُجاءُ بِها فی بَطْنِه فی نارِ جَهَنَّمَ خالِدافیها مُخَلّدا أبدا، ومَنْ شَرِبَ سَمّا وَقَتَلَ نَفْسَهُ، فَسَمُّهُ فی یَدِهِ یَتَحَسّاهُ فی نارِ جَهَنَّمَ خالِدا فیها أبَدا، وَمَنَ تَرَدّی مِنْ جَبَلٍ،فَقَتَلَ نَفْسَهُ فهو یَتردّی فی نار جهنّم خالدا فیها مُخلّداأبَدا؛ (4) يعني کسی که بوسیله آهن خودکشی کند پس باآهن پاره اي بدست که قسمتی از آن به شکمش فرو رفته آورده می شود، و وارد آتش جهنم می گردد و در آن بطور أبد و همیشگی خواهد سوخت، و کسی که با خوردن سمّ خودکشی کند، پس سمّ در دست به آتش جهنم انداخته می شود و در آن بطور دائم خواهد سوخت، و کسی که خود را با پرت کردن از کوه به قتل برساند، پس به آتش جهنم پرت می شود و در آن تا أبد خواهد ماند. یا در حدیثی دیگر امام صادق عليه السّلام فرموند: هر كس از روى عمد خودكشى كند ، براى هميشه در آتش دوزخ معاقب خواهد بود. خداوند تبارك و تعالى مىفرمايد: خود را مكشيد همانا خداوند به شما مهربان است ؛ و هر كس از روى دشمنى و ستم چنين كند پس به زودى او را در آتش افكنيم و اين كار بر خدا آسان است.(نساء: 29) »(من لا يحضره الفقيه ؛ج3 ؛ص571 ، حدیث 4953) شاید این یادداشت باب میل مسوولان دستگاه های دولتی و امنیتی نباشد برادر و خواهر من اگر برای حقیت و واقعیتی که امروز در ایلام مردم را به کام مرگ می فرستد با نگاه امنیتی برخورد شود هیچ دردی از دردهای این ملت دوا نخواهد شد. کمی به خود تکان بدهید. واقع بین باشید. بین مردم بروید و پای صحبت هایشان بنشینید. کجاست این اورژانس اجتماعی 123 بهزیستی ؟ کجا هستند روانشناسان ناطق و کجایند آن مسئولان دلسوز که باید مدیریت بحران در میدان عملیات گرونگانگیری و خودکشی بکنند؟ ما از مسوولان محترم اقدام عاجل و جواب قاطع می خواهیم. ایلامی ها منتظر هستند؟
