به گزارش ایگاه خبری تحلیلی «ایلام بیدار»، به نقل از نوید شاهد، شهید حسین واحد اطربی فرزند «قربان»، 1 شهریور 1350 در مازندران دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 16 فروردین 1367 به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگرد شهادتش می‌خوانیم.
با درود و سلام بر منجی عالم بشریت آقا امام زمان(عج) و سلام بر امت خمینی بت‌شکن و ابراهیم و حسین زمان. با درود و سلام بر امت شهیدپرور ایران، با سلام بر شهدای صدر اسلام تا شهدای انقلاب اسلامی و رزمندگان راه حق علیه باطل.
خدایا آرزویم این است که در این راه سر و دست‌هایم از بدنم جدا شوند، گلویم تیر بخورد مانند علی‌اصغر(ع)، فرقم شکافته شود مانند فرق علی‌اکبر(ع) که در قیامت پیش ام‌البنین روسفید باشم. همه این‌ها را که نوشتم به خاطر این بود که در روز عاشورا امام حسین در سرزمین کربلا یکه و تنها شده بود و بلند صدا کرد هل من ناصر ینصرنی (آیا کسی هست که مرا یاری کند؟) چون ما آن موقع نبودین امام حسین(ع) را یاری کنیم و الان موقع آن رسیده است که امام امت و حسین زمان گفت آیا کسی هست که به اسلام و قرآن و دین کمک و من بر خودم واجب دانستم که بر ندای امام امت لبیک بگویم و به سوی جبهه بشتابم که تا روز قیامت پدر و مادرم پیش حضرت علی(ع) و فاطمه(س) روسفید باشند.
ای خدای بزرگ! این جان بی‌قابل و اعضای بدنم که به من عطا نمودی در راه شما پیش من هیچ ارزشی ندارد. وجودم در راه شما بدهم و با این خون خودم درخت اسلام را آبیاری کنم.
مادر جان و پدر جان! اگر در این مدت کاری برای شما انجام ندادم و هرچند فرزند خوبی برای شما نبودم. برای من گریه نکنید و نگذارید دشمنان این انقلاب سوءاستفاده کنند و اگر هم می‌خواهید گریه کنید برای علی‌اکبرِ امام حسین(ع) گریه کنید.
ای بردار عزیز مهربان! از شما می‌خواهم وقتی که شهید شدم راه مرا ادامه دهید و نگذارید که لوله اسلحه من سرد شود. جای من را پر کنید و از منافقین امنتقام بگیرید.
شما ای خواهر عزیز و مهربان! از شما می‌خواهم که در شهادتم زینب‌وار حرکت کنید به خاطر اینکه اولین هدیه بود که در راه اسلام دادید، باید سربلند و سرفراز باشید و بدانید که حجاب اسلامی شما کوبنده‌تر از خون من است.
انتهای خبر/ر