رئيس جمهور محترم صبح امروز در جمع روسای دانشگاه ها و مدیران پارک های علم و فناوری حضور يافت و مواضع جديدش را بيان كرد. مواضعي كه كمي متفاوت تر از قبل بود و مهمتر اينكه منتقدان و همچنين مخالفان رويه و روند سياسي دولت را «كم سواد» دانست.
وي اين سخنان را در قبال منتقدان مذاكرات و توافقات ژنو عنوان كرد و گفت: «چرا فقط یک عده معدود کم سواد از جای خاص تغذیه می شوند باید از توافق ژنو حرف بزنند اما اساتید دانشگاه های ما خاموش اند و درباره این اتفاق بزرک بین المللی حرف نمی زنند؟ چرا با مردم همراه نمی شوید.»
اگر چه اين روزها باب شده است كه مخالفان و منتقدان خود را كم سواد يا بي سواد بناميم و سواد را تنها به حاميان خود و دانشگاهياني اختصاص دهيم كه از ما تعريف مي كنند و قبول دارند اما انتظار نمي رود كه اين سخنان از نهاد دولت و شخص رئيس جمهور شنيده شود. تا جايي كه اين سخنان در حوزه دانشگاه و رسانه باشد تا حدودي قابل گذشت است اما اينكه بي سواد يا كم سواد دانستن منتقد و مخالف از جايگاه رياست جمهوري شنيده شود، طبيعي است كه مي تواند آسيب زا باشد.
متاسفانه بي سواد يا كم سواد دانستن مخالف و منتقد ريشه در تفكرات كمونيستي و حاميان چپ لنينيستي و حتي استالينيستي دارد كه در دهه هاي 40 و 50 در ايران به رنگ هايي درآمد. كساني كه در اين دوره به گرايشات چپ وفادار بودند و تغذيه فكري خود را از لنين و استالين مي گرفتند و نه حتي ماركس؛ آنها هر شخص، طيف و گروه ديگر را بي سواد معرفي مي كردند و در حلقه روشنفكري قلمداد نمي كردند حتي بزرگان انديشه را...
در اين بخش «به هيچ وجه» به دنبال اين نيستم كه بگويم رئيس جمهور محترم از اين انديشه ها تاثير پذيرفته است بلكه سخن اصلي اين است كه چنين تفكر چپ گرايانه متاسفانه در بخش هايي از انديشه ريشه دوانيد و برخي از آن متاثر شدند. بنابراين هر غير خودي نه با سواد است و نه روشنفكر. از اين منظر است كه گفته مي شود انتظار نمي رود رئيس جمهور ايران از منتقدان و مخالفان با عنوان كم سواد استفاده كند. به اين دليل كه دانايان قوم را بي اختيار به اين سمت مي برد كه اين همان انديشه خطاي چپ گرايانه است كه در برخي مواقع و از بعضي مجراها سر باز مي كند. دوباره تاكيد مي كنم كه اين نوشته به دنبال آن نيست كه بگويد رئيس جمهور محترم متاثر از اين انديشه است.
تنها تاكيدي كه مي توان داشت اين است كه روشنفكران و دانشگاهيان حامي ايشان و مشاوران دولت چنين جمله اي را در ذهن دكتر حسن روحاني تزريق كرده اند. با اين وجود وي تاكيد كرده است كه چرا دانشگاهيان نبايد سخن بگويند. اتفاقا دانشگاهيان از يك طيف فكري نيستند بنابراين اجازه بدهيم طيف مقابل هم مواضع اش را بگويد و موضع گيري تنها به دانشگاهيان مشاور دولت اختصاص پيدا نكند.
نگاهي به كلمات كليدي كه اين چند ماه آقاي دكتر روحاني در قبال منتقدان برگزيده را ببينيد: «همكلام با اسراييل، يك شبه انقلاب شده، جنگ نرفته، كودكاني كه مي خواهند بزرگي كنند، افراطي، بي سواد و ...» بي شك تكرار اين واژه ها و ادامه اين روند نمي تواند راهگشا باد ...
مردم بسيار اميدوار بودند كه تدبير اين مشاوران به گونه اي عمل مي كرد كه تنها در يك نمونه عملكرد دولت در خصوص توزيع سبد كالا در چند روز دهه فجر به گونه اي پيش نمي رفت كه از يك سو بوي پوپوليسم بدهد و از سوي ديگر با حيثيت ايراني بازي شود. اين چند روز براي رسانه هاي خارجي سوژه كمي ساخته نشده است كافي است كساني كه باور ندارند 20 دقيقه پاي اينترنت بنشينند.
مشاوران آقاي رئيس جمهور كه عمده آنها از طيف خاصي از دانشگاه هستند بي شك معناي پوپوليسم و رفتار در اين بستر را خوب مي دانند چون در دوره دولت قبلي از اين واژه بي شمار استفاده كردند. اما چطور نتوانستند با مشاوره درست جلوي اين موضوع را بگيرند و آبروي شهروندان محترم را در ترازوي رسانه هاي معاند نگذارند.
حال ترس اين است كه مشاوران محترم با همان رويكرد چپ گرايانه «هر مخالفي بي سواد است» همين بلا را بر سر مسئله هسته اي بياورند كه غير قابل جبران است بخصوص كه اگر اقتصاد ما نيز در آينده به رنگ سبد كالاي كنوني باشد.
و حرف آخر اينكه عرصه سياست، عرصه تنگ نگري و يكصدايي نيست بنابراين نبايد انتظار داشت با تغيير رئيس جمهور كه داراي تفكرات و رويه هاي متفاوت از رئيس جمهور گذشته است، همه مخالفان ساكت بنشينند و تنها نظاره گر باشند. مشاوران پر سواد آقاي رئيس جمهور حتما مطلع هستند كه نقد بهترين عامل صيقل دادن به رفتارهاي سياسي است كه ممكن است در گام هايي به خطا برود پس ترس از انتقاد و راي مخالف نداشته باشيم و بر برج عاج ننشينيم و «ديگران» را يك سر بي سواد نناميم.
جوان آنلاین