ایلام بیدار07:15 - 1396/07/15
ماجرای روستایی نخبه پرور در دره شهر؛

اینجا کسی کلاسش به هفت نمی رسد/"گرز و لنگر" گورستان ارزوها

فرزندان روستای نخبه پرور "گرز و لنگر" یا خانه دار می شوند یا از همان سن نوجوانی بجای حضور در کلاس درس به شغل چوپانی روی می آورند.

به گزارشايلام بيدار به نقل از سیمره خبر، معاون وزیر آموزش و پرورش، رئیس سیاست داخلی شورای تشخیص مصلحت، فرماندار محلات اراک، مسئول اطلاعات سپاه غرب کشور، رئیس دادگستری شهرستان رومشگان، بخشدار ماژین، شهردار سابق دره شهر و ماژین، رئیس شورای شهر دور چهارم، مدیر دبیرستان البرز تهران، بخشدار سابق شهرستان بدره ، بخشدار سابق دره شهر، دهها نخبه ، معلم واستاد دانشگاه و...

اینها منصبهای یک نفر نیست، تبلیغات برای انتخابات هم نیست، کسی قرا نیست وزیر یا استاندار شود، همه سمتهای بالا مربوط به نخبگان یک روستا  در شهرستان دره شهر است.

روستایی که ماجرای حسرت بارش شاید بعدها صفحه سیاهی در تاریخ استان ایلام شود.

 

 روستایی بنام گرزو لنگر

 

روستای 260 نفری گرزو لنگراز توابع بخش ماژین شهرستان دره شهر با ارتفاع 2800 متر از سطح دریا بعنوان مرتفعترین و یکی از زیبا ترین مناطق استان ایلام است.

رفتن به این روستای زیبا از دو مسیر 45 کیلومتری از سمت شهر دره شهر و 25 کیلومتر کوهستانی ازسمت شهر ماژین میسر است.

شغل مردم با صفا و میهمان نواز این منطقه بیشتر دامداری و بعضا کشاورزی می باشد.

  گرزعلاوه بر زیبایی منحصر بفردش مرکز بزرگترین زمین لغزش جهان نیز هست.

این روستای کم جمعیت و زیبا هفت شهید را تقدیم انقلاب کرده تا افتخاراتش تکمیل شود.

درآمیختن رود پرخروش سیمره با طبیعت زیبا "گرز و لنگر" را بعنوان یکی از پر بازدید ترین روستاهای شهر توریستی دره شهر درآورده است.

گرزو لنگر پنجه در پنجه محرومیت

 

این روستا با درا بودن اینهمه زیبایی با محرومیتهای زیادی از جمله نبود لوله کشی آب، عدم انتن دهی تلفن همراه، نبود جاده مناسب روستایی، نبود تکنولوژی، عدم بستر اشتغال و امکانات کافی زندگی دست و پنجه نرم می کند.

همین موضوع باعث شده طی چند ده سال گذشته شمار زیادی ازمردم ان به دره شهر یا استانهای مجاور مهاجرت کنند.

 مهاجرتی که برای تعداد زیادی از انها خوب و برای برخی نیز سرنوشت مناسبی نداشته است.

 

هیچکس در گرز کلاسش به هفت نمی رسد

 

 شاید مهمترین مشکل این روستا نخبه پرورنبود امکانات تحصیل برای فرزندانشان است.

 

در دبستان دوکلاسه این روستا شش مقطع تحصیلی درس داده می شود و پس از آن به دلیل نبود امکانات و بعد مسافت عملا همه دانش اموزانش ترک تحصیل می کنند.

فرزندان این روستا یا خانه دار می شوند یا از همان سن نوجوانی بجای حضور در کلاس درس به شغل چوپانی روی می آورند.

این در حالی است که  اولین مدرسه روستایی در سال 1351 در گرز لنگر راه اندازی شد و سالها قبل جوانان این روستا پس از تحصیل مقطع ابتدایی با طی کردن دهها کیلومتر پیاده تا دره شهر و اسکان در منزل اقوام درس و تحصیل را ادامه دادند و به مدارج علمی و مناصب مهم دولتی دست پیدا کردند.

 

جاده مرگ بر سر راه تحصیل

یکی از مشکلات بر سر راه تادامه تحصیل این دانش اموزان نبود مسیری امن برای رفت و آمد است.

نزدیک ترین مدرسه به این روستا از سمت شرق در فاصله 25 کیلومتری تا شهر ماژین و از سمت غرب 10 کیلومتری تا روستای مهتابی است.

جاده خاکی سمت ماژین که از عهد باستان بجا مانده با اولین بارش باران به دلیل ریزش کوه غیر قابل استفاده و مسدود می شود.

اما مسیر دوم داستانش فرق دارد زیرا تا کنون در پیچ و خم عجیب ان پنج نفر کشته شده تا به جاده مرگ معروف شود.

این موضوع زمانی سختر می شود که در چند وقت گذشته دانش اموزان زیادی در سطح کشور در مسیر جابجایی کشته یا زخمی شده اند.

 

بافت عشایری مانعی متعصب بر سر راه دانش اموزان

 

یکی دیگر از مشکلات روستای گرز بافت سنتی عشایری مردم ساکن ان است، بطوریکه انها بر اساس تعصب عشایری دوست ندارن دخترانشان برای تحصیل شب و یا مدتی را در شهر یا روستاهای اطراف بگذرانند.

معضلات و ازادیهای شهرنشینی برای دختران جوان و چم گوش بسته عشایر باعث ترس انها شده است.

بسیاری از دختران این روستا به همین دلیل از تحصیل بازمانده اند.

 

دوست دارم درس بخوانم

 

دختر جوانی که به همین دلایل ترک تحصیل و خانه نشین شده از علاقه اش به درس می گوید.

فاطمه می گوید: علاقه زیادی به ادامه درس و تحصیل در رشته مهندسی دارم.

وی می افزاید: با اصرار زیاد توانستم خانواده را راضی به تحصیل در دره شهر کنم اما علی رغم نمرات 20 در تمامی دروس کلاس ششم را به دلیل نبود وضعبت مالی کناسب نصفه و نیمه ترک کردم.

وی می گوید: وضعیت تمام بچه های این روستا اینگونه است و هیچگونه کاری نیز از دست ما بر نمی اید.

این دختر جوان می افزاید: در حالیکه الان باید دبیرستان دزس میخواندم در منزل خانه داری میکنم و حسرت تحصیل در دلم ماند.

اما فقط دختران این روستا با این مشکل دست و پنجه نرم نمی کنند.

پسران گرزی نیز تا مقطع ابتدایی درس می خوانند و بعد از ان ترک تحصیل کرده و تها گزینه موردنظر یعنی چوپانی را یرای اینده انتخاب می کنند.

 

بخشدار ماژین: نامه نگاریها بی جواب مانده است

 

"مسعود دمان" بخشدار ماژین خود متولد همین روستا است.

وی در گفتگو با خبرنگار سیمره خبر گفت: برای رفع این مشکل بارها با اموزش و پرورش مکاتبه کرده ایم اما جوابی درستی دریافت نشده است.

دمان اظهارکرد: انها سال گذشته برای رفع این مشکل قول همکاری دادند اما امسال نیز عملی نشد.

وی افزود: ما امادگی همکاری کامل را با اموزش و پرورش داریم  اما تا کنون قدمی برای مشکل این روستا برداشت نشده است.

مسعود دمان تصریح کرد: هرچند در بخش ماژین امکانات تحصیلی برای انها فراهم است اما جاده این مسیر به دلیل ریزش مکرر و غیر ایمن بودن امکان حضور انها را منتفی کرده است.

وی یادآورشد: همچنین خوابگاه دخترانه نیز نه در دره شهر و نه در ماژین برای اسکان وجود ندارد.

بخشدار ماژین خاطرنشان کرد: همچنان منتظر همکاری امزش و پرورش در رفع این مشکل هستیم.

 

رئیس اموزش و پرورش دره شهر: اماده همکاری هستیم

 

برای پیگیری مشکل این روستا به سراغ رئیس اموزش و پرورش دره شهر رفتیم.

"جهانگیر مهری پور" در خصوص مشکل روستای گرز به خبرنگار سیمره خبر گفت: بر اساس قانون برای ساخت مدرسه باید 60 نفر باشند اما تعداد دانش اموزان این روستا به حد و نصاب نرسیده است.

وی افزود: ما حاضریم یا هزینه شخصی برای رفت و امد دانش اموزان مینی بوس در اختیار انها بگذاریم.

مهری پور تصریح کرد: دانش اموزان این روستا از طریق اموزش از راه دور نیز می توانند ادامه تحصیل دهند و برای برگزاری امتحان نیز حاضریم نیرو به روستا اعزام کنیم.

رئیس اموزش و پرورش دره شهر خاطرنشان کرد:هرچند بافت عشایری نیز مانع حضور دختران انها در مدارس شهر شده است اما امادگی کامل برای رفع این مشکل را داریم.

 

معاون وزیر اموزش و پرورش یک گرزی است

 

شاید بدترین قسمت ماجرا فراموش شدن روستا توسط نخبگان متولد ان است بطویکه انهایی که در پستهای مهمی بوده اند کوچکترین کاری برای هم ولایتیهای خود انجام ندادند.

یکی از این افراد "مجتبی زینی وند" معاون وزیر اموزش و پرورش است.

وی که متولد روستای گرز و لنگر است با وجود توانایی رفع این مشکل تنها دغدغه ای که ندارد ترک تحصیل بچه های روستایش است.

هرچند مردم این روستا با افتخار از وی و دیگر نخبگان این روستا نام می برند اما انان که با توجه به جایگاهش می توانستند کمک زیادی به روستای محل تولدشان بکنند هیستوری ذهنشان از گرز پاک شده است.

 

توئیتهای وزیر با هشتک مهر و امید

 

"سید محمد بطحایی" وزیر اموزش و پرورش در بدو ورود خود به این وزارتخانه با توئیتی تحصیل علم و دانش را حق همه افراد دانست و از تلاش برای رفع مشکل تحصیلی دانش اموزان مناطق محروم خبر داد.

وی در توئتی دیگر یا هشتک "مهر و امید نوشت: "به قولم عمل کردم،370 هزار دانش اموز افغانی و خارجی از مهر جا نماندند".

بطحایی در توئیت سوم نیز از ارسال تجهیزات برای تحصیل دانش اموزان روستای سرگچ کهکیلویه و بویر احمد خبر داده بود،اما نمیداند در روستای کشورش با دانش اموزان ایرانی معاونش، بیش از دهها دانش اموز نخبه از دهها مهر جا ماندند.

کاش اقای وزیر بجای افغانستان و خارج! بفکر تحصیل دانش اموزان اینگونه روستاها نیز بود و هشتکی با نام "مهر و گرز لنگر" نیز برای انها کنار می گذاشت.

 

منشوری که هیچگاه عملی نشد  

 

حسن روحانی رئیس جمهور در پایان دولت یازدهم حقوق شهروندی را تدوین کرد که همانند حروف والی نوشته می شود اما خوانده نمی شود.

برخی بندهای اجرا نشده این منشور در بحث اموزش و تعلیم که هیچگاه عملی نشد برای بازخوانی مجدد مسئولان  به شرح زیر است.

- ﺣﻖ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺷﻬﺮوﻧﺪان اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از اﻣﮑﺎﻧﺎت آﻣﻮزش و ﭘﺮورش راﯾﮕﺎن ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن دوره ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ و ﻧﯿﺰ وﺳﺎﯾﻞ و اﻣﮑﺎﻧﺎت ﺗﺤﺼﯿﻼت ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﮔﺮدﻧﺪ.

-ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي از آﻣﻮزش و ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺟﺰو ﺣﻘﻮق ﻫﺮ ﺷﻬﺮوﻧﺪي اﺳﺖ. دوﻟﺖ ﻣﻮﻇﻒ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻔﻆ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﻫﺎياﻧﺴﺎﻧﯽ، زﻣﯿﻨﻪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﻄﻠﻮب ﮐﻠﯿﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان را ﺑﻪ آﻣﻮزش و ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

بند ط.ماده 108-حق دانش‌آموزان است که از آموزش‌وپرورشی برخوردار باشند که منجر به شکوفایی شخصیت، استعدادها و توانائی‌های ذهنی و جسمی انان شود.

چند سال ایستگاه قطار شرکت کامی در جزیره هوکائیدو واقع در شمالی ترین نقطه ژاپن، فقط برای جابجایی یک دانش اموز به مدت سه سال با ضرر میلیاردی و نبود منشور فعالیت خود را ادامه می داد.

 این خط  ساعات ورود و خروج قطار در این خط بر اساس برنامه مدرسه آن دختر تنظیم  کرده بود تا هیچ انسانی از تحصیل باز نماند.

 

داستان حقوق شهروندی بدون منشور در ژاپن

 

چند سال ایستگاه قطار شرکت کامی در جزیره هوکائیدو واقع در شمالی ترین نقطه ژاپن، فقط برای جابجایی یک دانش اموز به مدت سه سال با ضرر میلیاردی و نبود منشور فعالیت خود را ادامه می داد.

 این خط  ساعات ورود و خروج قطار در این خط بر اساس برنامه مدرسه آن دختر تنظیم  کرده بود تا هیچ انسانی از تحصیل باز نماند.

 

گرز گورستان ارزوهای فرزندانش

 

حال گرز مانده و همه محرومیتهایش، گرز ماند و نسل سوخته هزاره سومش، گرز مانده و انتظار دانش اموزانش به هشتک مهر و امید، گرز ماند  ارزوهای بر باد رفته، گرز ماند و 30 دانش اموز نوجوان بازمانده از تحصیل، گرز ماندو پاسکاری مسئولان و گرز ماندو نگاه معصومانه این دانش اموزان..

 

این روزها گرز گورستان ارزوهای فرزندانش شده است.

 

انتهای پیام/الف