گروه اجتماعیایلام بیدار:: در تقویم جمهوری اسلامی ایران از 24 تا 30 تیرماه به نام هفته بهزیستی نامگذاری شده است که این موضوع خود اهمیت این سازمان حمایتی را نشان می دهد.
این سازمان در سال 1359 به منظور اتخاذ تدابیر و رویکردی حمایتی با تکیه بر حفظ شأن و کرامت انسانی وبا مشارکت خود مردم تاسیس شد تا عملا شاهد کاهش دردها و مشقت قشر آسیب پذیر جامعه باشیم.
سازمانی که همواره در کنار مردم حضور داشته و با حمایت های بی دریغ خود به توانا کردن و حضور افراد معلول و نیازمند در بطن جامعه کمک است.
رسالت سازمان بهزیستی گسترش خدمات توانبخشی، حمایت از معلولین جسمی و حرکتی، آموزش و پرورش افراد کم توان ذهنی و نابینا و ناشنوا، آموزش و پیشگیری از گسترش و تشدید آسیب های اجتماعی وتامین حداقل های زندگی برای اقشار آسیب پذیر است.
در این بین نقش بهزیستی در حمایت از اقشار و خانواده های کم درآمد و آسیب پذیر پر رنگ تر از بقیه به چشم می آید.
تا جایی که این حمایت مانع از افزایش فشار اقتصادی به خانواده ها و الزام به ترک تحصیل کودکان و نوجوانان و بکارگیری زودهنگام آن ها در مشاغل جامعه است که دراین راستا نیز بیشتر در معرض آسیب قرار گرفته و در رفتار و شخصیت کودکان اثر می گذارند.
یکی از موضوعات مهمی که بخش مهمی از آن به سازمان بهزیستی برگشت خورده "کودک کار" است.
کودک کار در همه دنیا بعنوان واژه ای نأمانوس در میان اجتماع حضور داشته و کم و بیش همه از آن تنفر داشته و به هرنحوی برای کاهش آن تلاش می کنند.
کودکانی که با جثه کوچک و نحیف خود بجای حضور در مدرسه و میان همسالان ، کف خیابان را طی کرده و مجبور است به هرنحوی خرج خانواده نیازمند و بعضاً پدر و مادر معتاد خود را تأمین کند و در این راه خطرات زیادی او را تهدید کرده که کوچکترین آن محروم از کودکی و نیز کودک آزاری است.
بر اساس آمار سازمان جهانی کار، سالانه ۲۵۰ میلیون کودک ۵ تا ۱۴ ساله در جهان از کودکی محروم می‌شوند، طبق این آمار ۱۲۰ میلیون نفر از آن‌ها وارد بازار کار شده و مشغول به کار تمام وقت هستند، ۶۱ درصد این کودکان در آسیا، ۳۲ درصد در آفریقا و۷ درصد در آمریکای لاتین زندگی می‌کنند.
کشور ایران نیز از این قائده مستثنی نبوده و سالیانی است این واژه در شهرهای بزرگ و بعضاً کوچک خیابان ها های اصلی را برای خود انتخاب کرده و در حال گسترش بوده و متأسفانه آمار دقیقی هم از این کودکان در دسترس نیست اما آمارهای غیررسمی از حضور بیش از 7 میلیون کودک کار در کشور حکایت دارد.
این موضوع چند مدتی است که در ایلام نیز نمایان شده و متاسفانه با گذری بر چهار راه های اصلی شهر شاهد حضور کودکانی هستیم که بجای شور کودکانه، با حضور در چهار راه ها و خیابان ها با زدودن آلودگی از چهره خودرو ها و یا فروش اقلامی سعی در گذران معیشتی هرچند اندک خود دارند.
در این بین اما گاهی شاهد بی مهری برخی رانندگان بجای حمایت و خوشرویی با این کودکان کار هستیم که این خود نیز جای تأسف دارد.
در این راستا نقش سازمان ها حمایتی بیشتر از همه به چشم می خورد تا جایی که با ایستادن و تکیه بیشتر بر رسالت خود می توانند به حضور این کودکان در متن جامعه با نقش های بهتر و مفید تری کمک کرده و در حفظ شأن و احترام این افراد در جامعه کمک کنند، کودکانی که همانا آینده سازان ایران اسلامی هستند و سهمی هرچند اندک در سازندگی کشور می توانند داشته باشند که این بی توجهی باعث هدر رفت این سرمایه ها خواهد شد.
انتهای پیام/الف