به گزارشايلام بيدار به نقل ازدیار زاگرس، در مهرماه سال 1390شهر سرابله میزبان دو شهید گمنام بود ومردم شهر سرابله سر از پای نشناخته وبرای در آغوش کشیدن عزیزان مسافر خود لحظه‌شماری می‌کنند.
هر کس به طریقی خود را میزبان می‌دانست، یکی گل می‌خرد، یکی گلاب، مادری اسپند دود می‌کندو یکی هم برای میزبانی لاله‌ها قلب گرفتار خود را آب و جارو می‌کند.
حالا بیش از پنج سال از آن زمان می گذرد واین دو شهید خوشنام می گذرد وهنوز خبری از ساخت یادمان برای این دو عزیز نیست.
در همان روزهای ابتدائی دفن این عزیزان در سرابله بود که جلسات متعددی تشکیل شد تا مزار این شهدای گمنام دارای هیئت امنائی شوند وبرای این یادمان المانی نیز طراحی و ساخته شود اما همه این تصمیمات در نطفه خفه شده اند و شاهد خبری نبوده ایم.
شهدای گمنام به ما یاد‌آوری می‌کنند، کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند، در دل و جان مردم حضور خواهند داشت و ما به خود می‌بالیم که این شهدای سرافراز را در کنار خود داریم و به وجود پربرکت آنها افتخار می‌کنیم.
در طی این سال‌ها بارها کمبودها و نواقص مزار شهدای گمنام و هم‌چنین نبود راه مناسب جهت زیارت این بزرگواران، به مسئولین گوشزد شده است، اما هنوز اقدامی در این راستا صورت نگرفته است، نمی‌دانم! اما مطمئنا اگر مزار یکی از نزدیکان ما این‌چنین باشد در اولین فرصت برای ترمیم آن اقدام می‌کنیم ! اما این شهیدان گمنام مثل اینکه واقعا در سرابله غریب و گمنام هستند.
این روزها در پی بی مهری و کم لطفی مسئولان که امروز پست و مقام خود را از این بی نامان و گمنامان دارند، شهدای گمنام این شهردر بی مهری کامل قرار گرفته و مردم این شهرستان با مشاهده وضعیت مزار این شهدا می گویند اگر قرار بود با آمدن این شهدا به شهرمان اینگونه با آنها برخورد بکنیم و فراموششان کنیم کاش همان در جبهه می مانند.
همه مردم شهرسرابله به ویژه خانواده‌های معظم شهداء وجانبازان و ایثارگران در انتظار تحقق وعده‌های مسئولان و دست‌اندرکاران ساخت بنای یادمان شهدای گمنام هستند؛
امیدواریم که دیگر برای غربت شهدای گمنام شهرسرابله این مصرع را زمزمه نکنیم"دریغ از فراموشی لاله‌ها".
انتهای پیام/س