روستای بیشه دراز در 35 کیلومتری شهر دهلران در حد فاصل جاده مواصلاتی مهران به دهلران واقع شده و نامی آشنا برای همه مردم استان ایلام و بلکه بخشی از رزمندگان و جبهه رفته های استان های دیگر است.
روستایی با قدمت و پیشینه مذهبی و معنوی که وجود مسجدی تاریخی در دهه 30 و همزمان با بنا گذاری این روستا توسط خود مردم آن زمان،با تحمل مشقت و پیمودن راه طولانی روستا به دزفول بصورت پیاده و آوردن مصالح ساختمانی با اسب و قاطر، موید این مطلب است
بیشه دراز روستایی است که در آن محفل انس با قرآن، نماز جماعت و برگزاری مناسبت های اسلامی و مذهبی با حضور مبلغین دینی در قبل از انقلاب و دهه 40 ،با وجود تدابیر شدید امنیتی ساواک برپا می شده است.
بیشه دراز روستایی است که مردمان آن نقش بسزایی در مبارزات علیه رژیم شاه داشته و با پیروزی انقلاب اسلامی تعداد زیادی از بهترین جوانانش به خیل نهادهای انقلابی بخصوص سپاه می پیوندند.
روستایی که که در دوران دفاع مقدس نام آورتر می شود و با وجود تجاوز رژیم بعثی عراق به شهرهای مهران و دهلران و قطع کامل راه ارتباطی به هیچ شهری نقل مکان نکرده و در همین روستا تا آخرین لحظه ایستادگی کردند.
بیشه دراز زادگاه 35 شهید،500 رزمنده و جانباز و آزاده است.
روستایی که زادگاه تنها شهید طلبه شهرستان دهلران، علی مومنی است.
روستایی که زادگاه یگانه فرزندهایی مانند هدایت صحرایی و جبار نادعلی پور است.
روستایی که زادگاه دوبرادر شهید، یار محمد و مفقود الاثر علی محمد صحرایی است .
روستایی که زادگاه جوانترین سردار ایران غلامرضا بازدار است.
روستایی که زادگاه مردانی بزرگ و سردارانی سرافراز چون یوسف نظری،محمد آبسالان،نعمت الله ملکی و سبزی خوب آیند است.
روستایی که زادگاه نوجوانان و جوانانی دانشجو و دانش آموز چون حمید رضا صحرایی،علیمراد نصری،نعمت الله شیری،علی بیگ زاده،حسن اعلایی،حسین ملکی،رحمان عبدالی و ... است.
اما این روزها،مردمان روستای بیشه دراز که از حامیان انقلاب و نظام در سخت ترین شرایط سیاسی،نظامی،اجتماعی و مدافعینی که به طرفداری از خط محض ولایت مشهور هستند،در حال ترک دیار خود و مهاجرت به شهرهای اطراف می باشند.
روستایی که با حدود 500 خانوار جمعیت،اکنون به حدود 40 خانوار جمعیت رسیده است.
شاید تاکنون این مهاجرت و متروکه شدن این روستا مورد توجه مسئولین شهرستانی و یا استانی قرار نگرفته و متروکه شدن روستایی فرهنگی،مذهبی و انقلابی برای این عزیزان امری عادی باشد.
به نظر می رسد کوچ اجباری جوانان بیکار و جویای شغل به شهر دهلران و شهرهای اطراف ، نقل مکان مردان پیری که رزمندگان دیروز صحنه دفاع مقدس بودند، تحمل رنج مستاجر شدن و نداشتن در آمد این مردمان مورد بررسی و مداقه قرار نگرفته است.
مسئولین استانی باید به این مهم توجه ویژه داشته باشند و مشکلات معیشتی و روزمره و اشتغال این ولی نعمتان را مرتفع نمایند.