حاشیه نشینانی که در حاشیه ماندند

جایگاه خبر و خبررسانی و خبرنگاران از سالیان دورتر جایگاهی مهم بوده کما اینکه این اهمیت را حداقل مسئولان در همه ادوار به زبان آورده اند اگرچه در مقاطعی مشکلاتی را برای خبرنگاران نیز به وجود آورده اند.

 

در استان ایلام که از جمله محرومترین استان های کشور است خوشبختانه جایگاه رسانه از وضعیت خوبی به لحاظ کمی و کیفی برخوردار است تا جایی که در همه شهرستان های استان خبرنگاران به انعکاس اخبار و رویدادها مشغول می باشند.

 

شهرستان دهلران نیز که در عرصه های مختلف هنری و فرهنگی ید طولایی در استان و حتی در کشور دارد در عرصه خبری نیز گام به گام و حتی فراتر از دیگر شهرستان های استان ایلام فعالیت مستمر دارد.

 

در این شهرستان بالغ بر 10 خبرنگار وجود دارد که با دیدگاه های متفاوت سعی دارند مشکلات مردم را به گوش مسئولان برسانند و خدمات نظام را برای جامعه تبیین کنند.

 

این خبرنگاران اگرچه بیشتر فعالیت و همت خود را بر روی رسالت اصلی خود که در بالا آورده شد نهاده اند اما توانسته اند در جنبه های رقابتی نیز مقام هایی را کسب کنند که با توجه به بضاعت شهرستان ستودنی است.

 

علی کاوری که دکه روزنامه فروشی اش تنها بازمانده چندین و چند دکه های مطبوعاتی دهلران است و توانسته این سمبل فرهنگ را حفظ نماید از خبرنگاران به نام و پرتلاش شهرستان دهلران است و رتبه کشوری وی نیز زبان زد استان ایلام می باشد.

او اگرچه در این وادی مویی سپید کرده است اما همچنان پابه پای جوانان عرصه خبر دهلران حرکت می کند و با انتشاراتی خودش منتشرکننده اخبار و رویدادها در شهرستان است.

 

رحمان جابری از جمله این خبرنگاران است که 19 سال است در این وادی قلم می زند و توانسته رتبه های کشوری و استانی متعددی را نیز کسب کند.

آخرین درخشش این پیشکسوت عرصه مطبوعات شهرستان دهلران کسب مقام در جشنواره فرامرزی مطبوعات در سال 95 است که البته پیشترها نیز موفق به درخشش در این عرصه ها به کرات شده بود.

 

عیدی خانه زر نیز از جمله افرادی است که سالیانی متمادی توانسته با انعکاس مشکلات شهرستان از دریچه دوربین و تریبون صداوسیما کمک های خوبی را به مردم این دیار ارائه دهد.

 

مجتبی کاور هم که از دیگر افراد عنوان دار وادی رسانه دهلران است اگر چه گه گاهی زبانش نیش دار می شود اما همه می دانند که این نیش برای نوشاندن شربتی شیرین به کام مردم است.

جلوی اورا از درب اداره ای بگیری از پنجره وارد می شود. هرگز در برابر نا حقی کوتاه نمی آید حتی اگر منافع خودش هم در خطر باشد.

آخرین افتخار آفرینی وی کسب رتبه در جشنواره مطبوعات غرب کشور در سال 94 به میزبانی استان لرستان بود.

 

روح الله کرمی؛ کمتر حرف میزند و بیشتر می نویسد، کافیست جمله ای در شبکه های اجتماعی نظرش را جلب کند آن وقت است که پس از ده دقیقه گزارشی مفصل در آن خصوص به نوشتار وی در خبرگزاری تسنیم به انتشار در می آید.

 

علی رضازاده بی ادعا که چندین سال است در کسوت روابط عمومی فرمانداری و خبرنگار ایرنا فعالیت می کند حلقه وصل مطمئن و امین خبرنگاران با مسئولان شهرستان است.

 

باشگاه خبرنگاران جوان هم توسط روح اله جام سحر توانسته زبان گویای مردم این شهرستان برای بیان نیازمندی ها و مطالبات مردم باشد تا جایی که گزارشات مردمی این خبرنگار تا شبکه های سراسری کشور نیز جا باز کرده اند.

 

سجاد زرین کاویانی جوان است و جویای نام و صد البته دغدغه مردم را هم دارد، این مطالب که در خصوص روحیاتش گفته شد را همه به عینه دیده اند و بر آن صحه گذاشته اند.

 

این همه افتخار را در چند سطر نوشتن غلط است چرا که نگارنده احساس می کند مخاطب متوجه نشود پشت این همه افتخار چه زجرها و چه سختی ها بوده است. شاید همه فکر می کنند که خبر سختی اش در نوشتار آن است اما واقعیت این است که سختی خبر پس از انتشار آن به وجود می آید، پس از انتشار است که در بیشتر موارد خبرنگار در محافل اداری و غیر اداری باید پاسخگوی انتقاد و خبرش باشد.

 

چون این ایام روزمان است نمی خواهیم با بازگویی خاطرات تلخمان کسی را آزرده خاطر نماییم اما علی رغم تند نوشتن هایمان، دلی شیشه ای داریم که در سالی یکبار به بهانه هایی می شکند.

 

نباید انسان در این روزگار پر مشغله از بابت اینکه دیگران تاریخ تولدش را فراموش کنند گله مند باشد اما وقتی تاریخ تولدت در تقویم کشور ثبت شده باشد تفاوت می کند.

 

خبرنگاران 364 روز پا به پای مسئولان گام بر می دارند و تازه پس از ساعت اداری در جایی می نشینند و آن گام ها را به رشته تحریر در می آورند.

 

آن ها حتی در کنار مردم می آیند و مشکلات شان را تا انتها می شنوند و چون پلی آن مشکلات را به مسئولان انتقال می دهند.

 

با وجود این همه تلاش، گفتن میزان حقوق شان از زبان خودشان دشوار است. نه از بابت اینکه حقوق شان نجومی باشد بلکه آنقدر ناچیز است که از گفتنش سر باز می زنند.

 

شاید راز موفقیت و محبوبیت خبرنگاران در جامعه نیز همین حقوق شان باشد چراکه کار را برای پول نمی کنند بلکه جوهر قلمشان با عشق می رقصد و برای آبادانی می نویسند.

 

فراموشی روز خبرنگار در تقویم اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی

خبرنگاران گرچه دارای اتاق اصناف نیستند اما مکانی به نام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارند که درب آن بر روی خبرنگاران باز است که اگر آسمان بارانی شد بتوانند به زیر سقف آن بروند و خیس نگردند.

 

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متولی خبرنگاران است و هر بار دلمان می گیرد و یا نای بالا و پایین رفتن از پله های دادگاه را نداشته باشیم به آن مراجعه می کنیم تا شاید مرحمی دهد برای ترمیم زخم هایمان...

 

هر سال که می گذرد مراسم تجلیل از خبرنگاران دهلران کمرنگ و کمرنگ تر می شود اما امسال بی رنگی متولی این امر خبرنگاران را به تعجب وا داشت.

 

امروز 19 مرداد است و هنوز بر دیوار اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی دهلران پارچه نوشته نام شهید خبرنگار "محمد صارمی" که 17 مرداد را به مناسبت شهادت وی، روز خبرنگار نامیدند بر دیوار این اداره نصب نشده است.

 

انتظار بود در شهرستانی که خبرنگارانش به خوبی رسالت خود را نشان داده اند و رتبه های آن ها در جشنواره های ملی و بین المللی زبان زد استان است کمی به این روز اهمیت بیشتر داه می شد.

 

خبرنگاران همیشه در جلسات در حاشیه سالن می نشینند اما از متن می نویسند، به همین خاطر است که به آن ها می گویند: "حاشیه نشینان متن نویس"

 

این پایگاه تحلیلی – خبری به نمایندگی از همه خبرنگاران شهرستان دهلران، از تمامی ادارات که با دعوت کردن، پیامک، اشتراک پیام در شبکه های اجتماعی و نصب پارچه نوشته در سطح شهرستان، روز خبرنگار را گرامی داشتند تقدیر و تشکر می نماید.

 

هر کس به طریقی دل ما می شکند

بیگانه جدا، دوست جدا می شکند

بیگانه گر می شکند حرفی نیست

از دوست بپرسید که چرا می شکند

 

 

انتهای پیام/ی