به گزارشايلام بيدار به نقل ازایلام رصد، زمانی که با وعده ها وعیدهای بیشمار در پی کسب قدرت و منصب ریاست به میدان رقابت قدرت قدم گذاشتند چند درصد هدفشان خدمت به مردم و بهبود اوضاع زندگی آنان است.
چقدر تلاش می کنند که بتوانند در راستای پیشرفت و اعتلای ایران اسلامی قدم بردارند؟ آیا وجودشان را میل به خدمت و تلاش برای آبادانی کشور فرا می گیرد یا تنها به کسب مقام می اندیشند؟
پذیرش مسئولیت در جامعه اسلامی، تعهدی بزرگ می طلبد؛ پذیرش خدمت به مردم در جامعه اسلامی اخلاص در عمل و راستی در گفتار می طلبد! اینگونه نیست که با وعده های بیشمار به میدان رقابت آمد، شعار داد و عمل نکرد! شاید مدت زمانی قدرت را در قبضه بگیرند اما اگر نتوانند اعتماد مردم را جلب کنند و آنان بفهمند که تمام حرف ها و وعده هایشان انتخاباتی و تبلیغی بوده و در عمل شاهد صداقت گفتار انان نباشند، کنار زده می شوند و برای بار دوم نمی توانند اعتماد این ملت را کسب کنند.
مردم ایران مردمی فهمیم و باشعورند، می شناسند کسانی را که برای خدمت آمده اند با کسانی که برای اهداف خاص خود در تلاش هستند، امروز زمان عمل است، و باید مردم لمس کنند و در زندگی خود ببینند که تغییری صورت گرفته است! انها بهبود معیشت خویش را از منتخبین خود انتظار دارند! اگر نتوانند در مدت زمان تصدی امور در راستای رفاه و معیشت مردم اقدام نکنند مردم رغبتی برای دوباره بودن آنان و انتخاب مجددشان نخواهند داشت.
روزهای پایانی عمر دولت تدبیر و امید است! چه وعده ها که عملی نشد و چه شعارها که در حد حرف باقی ماند! چه افرادی که به عنوان متهم اصلی مشکلات کشور معرفی نشدند و چه دولت ها که با حملات متعدد و انتقادهای مدام، برای شانه خالی کردن خود از بار مسئولیت ها متهم نشدند!
با این شرایط برجام نیز نمیتواند مردم را دلگرم کند که دولت حداقل توانسته در یک حوزه اقدامی چشم گیر انجام دهد، چرا که هر چند دولت در برابر مردم نتوانست به وعده ها و قول هایی که داده بود عمل کند اما در عوض به تمام وعده ها و تعهداتش نسبت به طرفین برجام جامه عمل پوشانده و برای آمریکا و متعهدانش هر چه در توان داشته است به میدان عمل آورده که بتواند اعتماد آنان را جلب کند! اما انگار آنان به این ها راضی نمی شوند و طمع شان بیشتر شده که ما که هرچه می خواهیم فراهم می کنند و هرچه خواسته ایم بیشتر هم انجام داده اند؛ پس چرا انتظاراتمان را بالاتر نبریم!
براستی اگر دولت تدبیر و امید بجای برآورده کردن توقعات بی حد و حصر کشورهای 5+1 با اعتماد به نیروهای داخلی و ظرفیت های موجود کشور در جهت بهبود اوضاع زندگی و در جهت اقتصاد مقاومتی عمل می کرد، قادر بود مردم را با خود همراه کرده و شاهد تغییرات اساسی در حوزه های مختلف مخصوصا حوزه اقتصادی می بود.
چرا که نه تنها هیچ تغییر اساسی و ملموسی در اوضاع اقتصادی کشور شاهد نبودیم بلکه همچنان تحریم ها پا برجااست، تحریم های جدید اعمال می شود، گذرنامه و پاسپورت ایرانی بی اعتبار است، هیچ حراستی از حقوق هسته ای نشده است، چرخ سانتریفیوژها نمی چرخد و طرف های مذاکره کننده گستاخ تر شده و به تعدی به حقوق حقه ملت ایران اقدام می کنند.
شاید زمان آن رسیده باشد که دولت تدبیر و امید در عملکرد خود تغییرداده و با اعتراف به بد عهدی و پیمان شکنی طرفین مذاکره به آغوش مردم بازگشته و برای پیشرفت و آبادی کشور به درون اعتماد کند، تا شاید با تدبیری دوباره امید از دست رفته را به مردمان این سرزمین باز گرداند.
انتهای پیام/س