یکی از خصلت های نیک بشری میل به نوع دوستی است که در قالب محبت به عنوان یک نیاز انسانی تعریف می شود، توجه به دیگران و دستگیری از احوال هم نوعان مشق رسولان الهی و ائمه اطهار نیز بوده و یکی از ارکانی است که نام نیک از بنده در دنیای پیچیده مادی به جای می گذارد... نوع دوستی را حضرت سعدی بسیار زیبا معنا می کند: بنی آدم اعضای یکدیگرند/ که درآفرینش ز یک گوهرند/ چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار/ تو که از محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت نهند آدمی...
در وجود انسان گوهری است گرانبها به نام محبت و عشق، دو اکسیر حیات و رگ پیوند دل ها، از همین است وقتی عضوی به درد می نشیند قرار از دگر عضوها می گیرد و آن که این درد ندارد،کجا نشان آدمیت دارد؟؟
اگر چه این خصلت نوع دوستی طبیعتی است که در وجود دریایی بشر خفته و در کوران نیاز چون آتش فشان از دل می جوشد و ارشاد ادیان مختلف بر پایه هدایت بشر در این مسیر بوده اما هیچ دینی چون اسلام پیروانش را به دوستی و مودت وبرادری توصیه نکرده به حکم الهی دل مومن به این خصلت زیبا مزین شده پس در جهان دست مهری قوی تر از دست مسلمان نیابی...
حیاط کوفه و مدینه هنوز آواز قدم های علی(ع) را آهنگ گوش دارد رادمردی که شبا هنگام میهمان خالی کوچه ها می شد تا ایتام را اطعام می کرد، راه علی (ع) شیوه پیروانش است، مگر می شود به این شیر خدا عشق ورزید و راهی راهش نبود؟!
هیچ کس او نمی شود اما همه قدم در راهش کوفه ها را دور می زنند که مبادا دلی از حسرت ناداری ناله سر دهد...
در آستانه ورود بهار، دو نفر از مدیران استانداری ایلام در یک اقدام کاملا خدا پسندانه، به دور از نگاه دوربین، فارغ از تریبون رسانه و بی خبر از قلم و کاغذ مطبوعاتی ها دل به شوق دیدار هم نوع آراستند و راهی کوفه هم نوعان خود شدند تا پیش از عمو نوروز، سلام بهاری دلهایشان را تقدیم چشم های خشکیده به در کنند.
آری همراه با گام همت این دو مدیر راهی دیدار مستمندان و اقشار آسیب پذیری شدیم که بی شک منتظر حضور مسوولینی بودند که سنگ صبور شنیدن دردهایشان باشند به؛ هر خانه که قدم گذاشتیم درد بود که حرف می شد و لبخند بود که دردمندان تشویق به گفتن می کرد، با خود فکر می کردم تاریخ چه صحنه های روحانی را به دل خاطراتش می سپارد ای کاش می توانستم بنویسم از دردهایی که آواز می شد و صداهای محبت آمیزی که تسلی می داد دل ها را...
اما مجلس بی ریا بود و رضای خدا هوایش بود و این زبانم را قاصر می کرد.
به راستی که عجب حیایی داشتند اینان، شاید سفره هایشان خالی از نان بود اما عزت داشتند و دم از ناداری نمی زدند، دردی که آنان را می آزرد رنجش روح و روان فرزندانشان بود که از نداشتن سایه مهرپدرومادر آه حسرتشان دل روزگار را آتش می زد، چه میهمان نواز و قدردان بودند این مردم؛ لبانشان به جای شکایت پر از تشکر بود و اشک در دل میهمانان می نشاند.
این همه محبت، زبان میری مدیر کل بازرسی وشکایات استانداری را به جملاتی زیبا مزین می کرد؛ تشکر چرا این وظیفه ماست، منت می پذیریم که در جمع شما بنشینیم؛ شما از ماهستید و ما از شما، میهمان جمع شما بودن افتخاری است که پروردگار نصیب هر کس نمی کند، اگر بتوانیم گره ای از مشکلات شما بگشاییم آن وقت می توانیم مدعی باشیم که تکالیف الهی خود تا حدودی درست انجام داده ایم و...
میری گفت :تاکید استاندارایلام براین است که خانواده های سرکشی شود که صورت خود را با سیلی سرخ می کند دم برنمی آرند لذا قطعا زمانی درب اتاق من شاهد خیل ارباب رجوع باشد و مشکلات را حل و پیگیری نمایم می توانم بگویم کار انجام شده است در غیر اینصورت در پیشگاه خدا بایدجوابگو این قشر مستحق از جامعه باشم.
نادری مدیر کل بانوان استانداری در حاشیه این بازدیدها با بیان اینکه در دولت عدالت محور توجه خاصی به اقشار آسیب پذیر شده است افزود :قطعا این بازدیدها تاثیرزیادی در حل مشکلات زنان سرپرست خانوار دارند و حس اعتماد و امیدواری را در آنان دو چندان می کنندو وباعث کاهش بسیاری از آسیب های اجتماعی می شود.
به راستی که این دیدارها زیبنده تاریخ و روزگار است شاید نتوان فقر را ریشه کن کرد اما کاشتن بذر امیدواری و اعتماد در دل بندگان نیز، خداوند را خشنود می کند؛ همچنین دستگیری از اقشار ناتوان و بی بضاعت در مسیر فقر زدایی ،سلامت یک جامعه را تامین می کند، و عموم را از وقوع جرم و جنایت ایمن می کند.
امید که لطف پروردگار گام مدیران خداترس را مستدام نماید که شادی دل های دردمند جاودان بماند