به گزارشايلام بيداربه نقل ازایلام رصد، وقتی فرد وارد دانشگاه شهری خارج از شهرخود می شود در واقع وارد خوابگاه می شود، خوابگاه نقش بسیار مهمی در دوران تحصیلات هر فرد چه در دوره لیسانس چه تحصیلات تکمیلی دارد.
برای اکثر افرادی که اقلا یک بارتجربه زندگی در خوابگاه را دارند وضع بدین شکل است که حس دلتنگی اولین حسی است که در فرد هویدا می شود.
بر حسب پیشداوری هایمان، قرار است وارد محیطی جمعی بشویم، حریم خصوصی چندان معنایی ندارد.زندگی فردی در اتاق خودت در خانه را پشت سر می گذاری و سعی میکنی ناملایمات این مساله را فراموش کنی.
اما تمام اینها زمانی دیگر دغدغه ای محسوب نمی شوند که فرد با وضعیت عمومیخوابگاه و امکانات آن، مواجه می گردد.اولین نشانه خوب یا بد بودن وضعیت، اینترنت برای برقراری ارتباط با خانواده است. در خوابگاه های ما به دلیل ضعف استان در زمینه پوشش اینترنت و شبکه فیبرنوری، دانشگاه هم تحت شعاع قرار می گیرد و خوابگاه های دولتی نیز این وضعیت را درعصر فراتر از ارتباطات تجربه می کنند و گاهی مجبور می شوند به همان کیوسک های دهه های قبل در تاریخ ما، روی بیاورند، همانگونه که در خوابگاه این کیوسک ها قابل مشاهده بوده اند.
مساله تغذیه در خوابگاه از اهم موارد قابل طرح است بر اساس جمله عقل سالم در بدن سالم است، و با توجه به وضعیت غذاهایی که به شکل انبوه پخته و در خوابگاه سرو می شود،از این دانشجویان چه انتظاری می توانداشت.
یکی از دختران دانشجو به نوعی شوخی در بین خودشان اشاره می کند و می گوید: "هر زمان قورمه سبزی سرو می شود، همه میگن امروز چمن های دانشگاه را کوتاه کرده اند".
تغذیه بحثی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت و در مقابل آن پاسخگو نبود علی الخصوص دانشجویان که زمان کمی از روز را در خوابگاه هستند و فرصت کافی برای پخت وپز را ندارند، انتظار دارند در برابرهزینه ای که پرداخت می کنند، کالایی دریافت کنند که توازنی در انصاف ایجاد کند.
از دیگر مشکلاتی که دانشجویان در خوابگاه های محدودی دارند، داشتن حیاط مرکزی است که این مشکل بسیار پایه ای است و در روحیه آنان که چندین ساعت از شبانه روز خود را در خوابگاه سپری می کنند، تأثیر منفی می گذارد.
بسیار چالش برانگیز است که مانند زندان های اعصار گذشته، آنها را از دیدن مناظر و طبیعت زیبای اطراف محروم کنند.تاثیر این مساله در میزان افسردگی هایی که در بین دانشجویان شایع است، دیده می شود.
هر دانشجویی در دانشگاه دولتی هم باشد هزینه ای در قبال اسکان در خوابگاه دولتی می پردازد، حال گاهی تعداد افراد در یک اتاق به بالاتر از 6نفر می رسد، این شاید به خاطر افزایش دانشجو و یا هر دلیل دیگری باشد اما هیچ توجیهی وجود ندارد که چندین انسان زنده را در یک اتاق مجبور به همزیستی بکنیم.
قطعا راههای کم هزینه تری برای یادگیری زندگی جمعی و سازگاری وجود دارد که در آنها از فرزندان مردم که در دست مسئولان دانشگاه مانند یک امانت هستند، استفاده اینگونه نمی شود.
ورزش یکی از زمینه هایی است که اقسردگی را دور می کند و افراد را متمایل به زندگی شادتر و پرانرژی تر می کند، دانشجویان، همان بزرگسالان آینده هستند که در جستجوی زمان از دست رفته، خود را می کاوند و شاید گاهی به خاطرشان خطور کند که ورزش میتوانست بستر صرف زمانهایی شود که ازآنها گرفته شد.
نداشتن باشگاه در خوابگاه یک معضل است، اقلا با توجه به وضعیت استان در این زمینه میتوان در صورت وجود باشگاه در دانشگاه ارتباطی از این نظر وجود داشته باشد.
نداشتن فروشگاه در داخل خوابگاه، این تصور را به ذهن می آورد که شهری ساخته اند بدون آب و برق. داشتن فروشگاه ، یکی از اصلی ترین مطالبات دانشجویان خوابگاهی است. هر چقدر مسئولان یک دانشگاه بتوانند درون دانشگاه فروشگاه زنجیره ای هم بزنند اما درون خوابگاه همچنان نیاز وجود دارد، پاسخگوی این نیاز باشید.
دانشچویان در تاریخ نقش مهم خود را بارها ثابت کرده اند، آنها برای ایفای این نقش در درون استان مان، باید ابتدایی ترین نیازهایشان در نظر گرفته شود. محل زندگی آنها باید مکانی در خور این نیروی اجتماعی باشد.
لذا از مسئولان استان، و رؤسای دانشگاها خواسته می شود با وجود تمام تلاش هایی که در راستای ارتقاء علمی دانشجویان انجام می دهند، توجه به رفع نیازهای زیستی انان در مدت زمانی که در خوابگاه ها سپری می کنند ضروری به نظر می رسد.
اهتمام به رفع مشکلات دانشجویان خوابگاهی و اطلاع داشتن از نیاز های دانشجویان در این خصوص مانع بروز وقایع تلخ، و موجب صمیمیت و دلگرمی دانشجویان با مسئولین مراکز عالی و مسئولان دانشگاهی خواهد شد.
انتهای پیام/س