به گزارشايلام بيدار،«مذاکره موشکی» یک سد سدید و یک جدار مستحکم است که هیچکس توانایی شکستن آنرا ندارد.
این را همه می‌دانند و رهبر معظم انقلاب نیز صراحتاً نظر خود را در این باره ابراز کرده‌اند.
با اینهمه اما درست از حوالی 2 ماه قبل، که نشانه‌های پایان و اضمحلال داعش آغاز شد و اَعلام واضحه برتری هژمون ایران در منطقه غرب آسیا و شاید در دنیا به رخ جهانیان کشیده شد؛ به ناگاه زمزمه‌های تأکید بر مذاکره موشکی و لزوم آن از جانب کسانی در داخل کشور آغاز شد.
باورش سخت است اما حقیقت دارد... اینکه کسانی مشغول لایک دادن به گزینه‌ای هستند که هر عقل سلیمی می‌داند مخالفت امنیت ملی و صلاح مردم ایران است.
*نقیب‌زاده: بهتر است درباره موشک‌ها مذاکره کنیم
اگرچه مدت‌ها پیش‌تر، کسانی از غربی‌ها گفته بودند که در مذاکرات هسته‌ای راجع به ماجرای موشک‌ها هم بحث شده است! اما می‌توان گفت نفر اولی که صراحتا در این باره حرف زد، احمد نقیب‌زاده، از معاریف اصلاح‌طلب است.
او چندی قبل طی یادداشتی در روزنامه آرمان امروز در همین باره نوشته بود:
«مواضع اروپایی‌ها تا حدی خردمندانه به‌نظر می‌رسد. هم می‌خواهند که هیاهوی آمریکایی‌ها را ساکت کنند و هم نمی‌خواهند موضوع موشکی ایران به یک بحران غیر قابل بازگشت تبدیل شود. البته ایران هم در موقعیت خوبی قرار دارد و به اهداف خودش رسیده و قادر است که‌این برنامه‌ها را در همین نقطه کنونی متوقف کند. برد بیش از دوهزار کیلومتر در برنامه‌های ایران نیست. بهتر است که ما هم با آغاز مذاکره خطر جنگ و تحریم را از سر بگذرانیم. اگر مذاکره نکنیم ممکن است که اروپایی‌ها مواضع تند و تیز آمریکایی‌ها را در این مورد همراهی کنند!»[1]
اظهارات نقیب‌زاده با واکنش‌های وسیعی در کشور مواجه شد.
البته مشخص نبود او با چه تدبیری حرفی را زده است که هیچ رکنی از نظام اسلامی با آن موافقت ندارد و از طرفی آیا او می‌دانست که حرف و سخنش در فضای جامعه‌ای پژواک می‌یابد که تجربه تلخ مذاکرات هسته‌ای و بیدستاوردی «برجام» را به رأی‌العین در مقابل خود می‌بیند.
صد البته پاسخ این سؤالات روشن است اما چیزی که درباره آن ابهام وجود دارد، انگیزه یا چیستی نگرش نقیب‌زاده و امثال اوست.
*دیگر بس است! پرونده منطقه را از سردار سلیمانی بگیریم و بدهیم دست ظریف
در ادامه این ماجرا، روزنامه اصلاح‌طلب همدلی نیز به صحنه آمد و در لابه‌لای یک گزارش نوشت: آیا می‌توان امیدوار بود که پرونده سیاستهای منطقه‌ای ایران حالا و بر حسب ضرورت‌های تازه از نیروی قدس سپاه پاسداران به وزارت خارجه منتقل شود تا محمدجواد ظریف و همکارانش کالای پیروزی‌های میدانی ایران در منطقه را به کالای روابط حسنه ایران با تمام همسایگانش بدل کنند؟»[2]
این روزنامه همچنین از تیتر «اشتباه ادامه جنگ را تکرار نکنیم»! برای گزارش خود استفاده کرد.
*روزنامه جامعه فردا: باید ادبیات دیپلماتیک جایگزین ادبیات نظامی شود! بیایید در مسئله موشکی مذاکره کنیم
البته گویا همدلی در پروژه خود تنها نبود و کسان دیگری هم بودند که با او همدلی کنند!
روزنامه اصلاح‌طلب «جامعه فردا» چند روز پیش طی گزارشی با عنوان «چرا باید برای موشک‌ها مذاکره کرد» که تیتر اول این روزنامه را نیز به خود اختصاص داد، نوشت:
«در صبح روز بعد از پیروزی –بر داعش- ایران می‌تواند غنیمت‌های جنگی‌اش را استفاده کند تا بتواند روی میز مذاکره امتیازات لازم را به‌دست آورد؟ غرب به دنبال آن است تا سهم ایران را از موفقیت‌هایش ندهد. آنها می‌خواهند موشک‌های بالستیک ایران را به یک بحران بزرگ تبدیل کنند؛ تهران می‌تواند با درایت دیپلمات‌هایش از این شرایط حساس رهایی یابد!»
این گزارش می‌افزاید: ایران می‌گوید حاضر به مذاکره برای موشک‌هایش نیست و برجام موشکی یا هر مذاکره‌ای ذیل برجام برای تغییر در برد موشک‌ها را نمی‌پذیرد. برای رسیدن به چنین هدفی لازم است مانند مذاکرات هسته‌ای پرونده موشک‌ها هم در اختیار دیپلمات‌های وزارت خارجه قرار بگیرد تا ادبیات حقوقی و سیاسی جایگزین نگاه نظامی شود. می‌توان با یک دید استراتژیک موشک‌های بالستیک را که نقش تعیین کننده دفاعی برای ایران دارد از روی میز مذاکره برداشت.
روزنامه جامعه فردا در ادامه این گزارش با بیان اینکه «برای برداشتن موشک‌ها از روی میز مذاکره باید تن به معامله بدهیم» می‌نویسد:
«تهران می‌تواند به‌زودی با یک رویکرد دیپلماتیک مبتنی بر منافع ملی برجام موشکی را از روی میز مذاکره بردارد و یا حداقل از تکرار سرنوشت چاه مذاکرات هسته‌ای جلوگیری کند و مانع از شکل‌گیری تحریم‌های ظالمانه شود.»
در خاتمه این گزارش نیز می‌خوانیم: سال 1382 وقتی مذاکرات هسته‌ای در پاریس با بن بست روبه‌رو شد، حسن روحانی با عصبانیت از صندلی خود بلند شد و گفت:"بهتر است برویم و با رئیس اینها مذاکره کنیم." اشاره روحانی از "رئیس" آمریکا بود. گرهارد شرودر می‌گوید:"تیم مذاکره کننده ایرانی به سمت درب آسانسور حرکت کرد. با عجله به سمت روحانی رفتم و گفتم باید بیشتر صبر کنید." شیخ دیپلمات به‌خوبی سیاست خارجی را می‌شناسد. او می‌داند که برای رها شدن از باز شدن یک پرونده ظالمانه موشکی لازم است تا تهران یکسری مذاکرات گسترده را آغاز کند. او می‌داند که لازم است در این راه با ریاض تعامل و با غرب مذاکره کند. روحانی راه گفت‌وگو با اروپایی‌ها را باز گذاشته است، اما می‌تواند نیم‌نگاهی هم به "رئیس" داشته باشد.[3]
*از آن مخالفت‌ها تا این مخالفت‌ها.../ تنها خاصیت طرح مذاکره موشکی «رسوایی» است!
آنچه گفته شد، تنها برگ‌هایی از هزاران هستند... کیست که نداند که اصلاح‌طلبان و کسانی در دولت پیش از این به بهانه «الآن وقتش نیست»! مخالفت‌های خود را با رزمایش‌های موشکی کشور اعلام کرده و حتی یکی از آنها این رزمایش‌ها را «کم عقلی» خوانده است.[4]
اما این سکه روی دیگری هم دارد... و آن اینکه مردم می‌دانند کسی نخواهد، توانست بر سر امنیت آنها مذاکره کند و پرونده مذاکرات موشکی را روی میز بگذارد. در واقع مذاکرات موشکی یک سد سدید است و مثل سایت نظامی پارچین نیست که برخی بتوانند با توجیهاتی، راه حضور بازرسان آژانس اتمی را در آن همواره کنند و سپس این شبهه پیش بیاید که آیا خط قرمز هسته‌ای شکسته است یا خیر؟! که البته در مواردی هم شکسته است.
به سخن دیگر اینکه فرق است میان کوچه عبور ممنوع و سد سدیدی که هیچ امکانی برای عبور از آن وجود ندارد.
و مذاکرات موشکی همین دیوار بی‌عبور است که خواهندگان آن جز «رسوایی» دستاورد دیگری نخواهند داشت.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد