به گزارشايلام بيدار،به نظر می رسد ایجاد بحران بر سر برنامه موشکی ایران وارد فاز جدیدی شده و سیاست تهدید و فشار برای ایجاد اجماع جهانی علیه ایران در حال شکل گیری است.
از زمانیکه ایران برای دفاع از حاکمیت ارضی خود در مقابل دشمنان، راهبرد توسعه صنعت موشکی خود را آغاز کرد و توانست به توانایی تولید، ساخت و پرتاب آن دست یابد، فشار برای محدودسازی آن آغاز شد. به هر میزان که موشک های ایرانی پیشرفته تر و برد آنها افزایش می یافت، مقامات غربی و رسانه ها به خطر ایران موشکی و لزوم برچیدن آن را مورد اشاره قرار می دادند.
حال پس از برجام و گنجانده شدن بندی در قطعنامه 2231 شورای امنیت مبنی بر محدودیت بر برنامه موشکی ایران و پابرجا بودن تحریم های موشکی تا 8 سال، آمریکا و اروپا هر بار به بهانه آزمایش موشکی، ایران را به نقض قطعنامه محکوم و خواهان رسمی شدن این محکومیت در شورای امنیت هستند. آمریکا تلاش وافری را برای اثبات ادعای خود مبنی بر تخطی ایران از این قطعنامه و آزمایش موشک های با قابلیت حمل کلاهک های هسته‌ای به خرج داده است. ایالات متحده امریکا و اروپا تاکنون سه بار و پس از آزمایش های موشکی ایران طی گزارشی به شورای امنیت سازمان ملل متحد خواستار محکومیت ایران در خصوص آزمایش های موشکی فوق شده اند.
در این بین مسئولان ایرانی بارها اعلام کرده اند که بر سر توان موشکی و دفاعی خود با هیچ کس مذاکره نخواهند کرد. اما در دو مرتبه محمدجواد ظریف، وزیر خارجه و حسن روحانی، رئیس جمهور کشور، اعلام کرده اند که ما مذاکره نداریم اما می توانیم بحث کنیم یا به اصطلاح پیرامون حق موشکی ایران حرف زده شود. مضمون این پیام آن است که مسئولان سیاست خارجی ایران تمایل به بحث کردن درباره ضرورت داشتن موشک و آسیب هایی که کشور در زمان جنگ تحمیلی از نداشتن بازدارندگی موشکی دیده است، دارند. اما این موضع در کنار ذهنیت طرف ایرانی برای توجیه غرب مبنی بر ضرورت توان دفاعی ایران، می تواند به انحراف کشیده شود و با فشار، تهدید و تطمیع بر سر حق و حقوق ایران، تضعیف قدرت نظامی پیگیری شود.
اما ورای این مباحث، ایران به صورت خودخواسته برد موشک هایش را بر روی 2000 کیلومتر تنظیم کرده و هیچ سیاستی برای خرید، ساخت و تولید سلاح های غیرمتعارف مانند سلاح هسته ای، شیمایی و بیولوژیکی ندارد. با وجود چنین زمینه ای، تهران می تواند پیشنهاد مذاکره با غرب بر سر توانایی نظامی و موشکی را بدهد اما نه توانایی موشکی ایران بلکه طرف غربی!
کشورهای غربی که مدام بر محدود کردن ایران اصرار دارند، خود از اصلی ترین سازندگان و صادرکنندگان تسلیحات نظامی در جهان هستند. این در حالیست که آمریکا به عنوان بزرگترین صادر کننده تسلیحات، خود از مجموعه ای آشکار و مخفی سلاح های غیرمتعارف مانند کلاهک های هسته ای برخوردار است.
بر اساس برآوردهای صورت‌گرفته در سال 2015، واشنگتن 450 موشک بالستیک بین‌قاره‌ای (ICBM) را در پایگاه‌هایی در مونتانا، داکوتای شمالی و وایومینگ مستقر کرده است. نیروی دریایی نیز 288 موشک‌های سه‌کاره بالستیک زیردریایی (SLBM) را در 14 زیردریایی‌های موشکی بالستیک هسته‌ای اوهایو استقرار داده است. نیروی هوایی آمریکا 16 جنگنده B-2A خود را با 16 بمب هسته‌ای و 44 بمب‌افکن B-52H خود را با 20 موشک کروز هوایی مسلح کرده است. ذخیره کلاهک هسته ای آمریکا، بیش از 5400 است و سیستم پرتاب موشک های این کشور بالغ بر 1،331است. برد موشک های الی جی ام 30 بین 9000 تا 13000 کیلومتر است.
کشور فرانسه که بر مذاکرات موشکی ایران اصرار دارد، خود دارای موشک های بالستیک با بردهای مختلف است. موشک ام 51 با برد 8 هزار کلیومتر، ام 45 با برد 6 هزار کیلومتر و طیف گسترده ای از موشک ها با بردهای بین 2500 تا 480 کیلومتر تنها بخشی از توانایی موشکی فرانسه را در کنار کلاهک های هسته ای این کشور تشکیل می دهند.
این آمار برای اسرائیل دشمن شماره اول ایران در منطقه، بسیار قابل توجه است. کشوری که با غرب پیوند بسیار نزدیکی دارد دارای موشک های جریکو 3 با برد بین 4800 تا 6500 کیلومتر، جریکو 2 با برد 1500 تا 3500 کیلومتر است. حال آنکه با کمک فرانسه و آمریکا این کشور توانست در دهه 1970 به توانایی ساخت بمب هسته ای دست یابد و براساس تخمین ها بین 80 تا 200 کلاهک به همراه سیستم ها پرتاب در اختیار دارد.
علاوه بر اسرائیل، عربستان سعودی نیز با خرید موشک های دوربرد از چین توانسته، ظرفیت موشکی خود را تا برد 2600 کیلومتری بالا ببرد. سعودی ها در سال های گذشته علاوه بر خرید میلیاردها دلار سامانه دفاع موشکی از آمریکا، فرانسه، روسیه، موشک های دوربرد دی اف 3 و 21 را با بردهای 2600 و 2100 کیلومتری در اختیار دارد.
برای کشورهای اروپایی دیگر مانند انگلیس، آلمان و ایتالیا نیز آمارهای مختلفی از موشک های بالستیک و دور برد وجود دارد. موشک بالستیک دی اس بریتانیا بردی بین 7000 تا 12000 کیلومتر دارد. یک بررسی ساده نشان می دهد که رقبا و دشمنان ایران دارای توانایی به مراتب بالاتر و گسترده تر در صنعت موشکی و دفاعی هستند و ایران تنها با اتکا به توان و غیرت داخلی توانسته به این سطح از توانایی دست یابد تا بازدارندگی موشکی مانع از تجاوز دشمنان شود.
حال با وجود توانایی نظامی هسته ای و موشکی غرب که تهدیدی جهانی محسوب می شود، چه کسانی باید توانایی موشکی و هسته ای آنها مورد مذاکره و محدویت قرار گیرد. در این میان کشورهای حاشیه خلیج فارس و در همسایگی ایران سالانه دهها میلیارد دلار تسلیحات نظامی پشیرفته خریداری می کنند و غرب از فروشندگان اصلی این بازار مکاره هستند.
ایران در چنین جهان و منطقه خطرناک و مسلحی حضور دارد که هر روزه از سوی دشمنان منطقه ای و بین المللی تهدید به حمله نظامی می شود، حال داشتن موشک با برد 2000 کیلومتر تنها پاسخگوی تهدیدات محیط پیرامونی ایران است در حالیکه کشورهای مدعی صلح و ثبات جهانی، هر آن می توانند هر نقطه از جهان را مورد حملات موشکی خود قرار دهند.
مذاکره مشروع در جهان کنونی، می بایست با چنین کشورهایی صورت بگیرد تا برای صلح جهانی و ثبات امنیت، توان موشکی و هسته ای خود را محدود و معدوم کنند. ایران می تواند به جای پاسخ گویی دربرابر طرح های مذاکره پیرامون توان موشکی اش، پیشنهاد مذاکره بر سر موشک های دوربرد و هسته ای آمریکا و کشورهای اروپایی را بدهد.
پاسخ تهاجمی به غرب به جای پاسخ های تدافعی و اقناع کننده، بهترین روشی است که ایران می تواند به گزافه گویی ها و زیاده خواهی غرب پاسخ دهد. در نهایت مدافعان مذاکره و تعامل می بایست به جای پیشنهاد بحث و حرف زدن بر سر توانایی موشکی کشور، طرح خلع سلاح آمریکا و غرب را که بیشترین و خطرناک ترین تهدیدات برای امنیت جهانی هستند را مطرح کنند
انتهای پیام/الف
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد