به گزارشايلام بيدار به نقل از سیروان نوین، زمان اینجا متوقف شده است. این را می‌شود از دیوارهای فرو ریخته و خانه‌های بسته فهمید. از همان وقتی که یکی از ساکنان روستا اسباب و اثاثیه‌اش را بار وانت کرد و گرد و خاک حاصل از عبور آخرین مهاجر به هوا برخاست، حتی پرنده‌های روی شاخه‌های خشکیده هم احتمالاً دانستند زندگی دیگر به اینجا باز نخواهد گشت.
روستای "آبزار" از توابع بخش مرکزی شهرستان سیروان، سالهاست که درد و رنج محرومیت از ابتدایی ترین حقوقشان، جان ساکنانش را به لب رسانده است. نبود زیرساخت ها و آسفالت جاده ای، آنتن دهی ضعیف تلفن همراه، آب آشامیدنی ناسالم و عدم بهره مندی از نعمت گاز تنها گوشه ای از محرومیت های بی شمار ساکنین این روستا است که روزگار را به کامشان تلخ و مردمانش را به مهاجرت وادار کرده است.
قدرت رمضانی یکی از ساکنین این روستا در گفتگو با خبرنگار ما اظهار کرد: روستای آبزار یکی از محروم ترین روستاهای سیروان و حتی استان است بطوری که اهالی آن حتی از امکانات اولیه زندگی بی بهره هستند.
وی افزود: این روستا به هیچ وجه حال و روز خوشی را سپری نمی کند، اکثر منازل این روستا بسته شده اند و مردم برای ادامه زندگی مجبور به ترک مکان فعلی خود شده اند.
رمضانی تصریح کرد: روستای آبزار در سالهای نچندان دور بیش از 30 خانوار در آن ساکن بوده اما متاسفانه به علت عدم توجه مسئولین و نبود امکانات اولیه، نیمی از خانوارهای آن به شهرها مهاجرت کرده و در حال حاظر تنها 12خانوار در آن ساکن است.
وی با اشاره به مشکلات اهالی این روستا و نبود امکانات در آن گفت: علاوه بر نداشتن گاز، برخی از خانواده ها کوپن نفت هم نداریم و نمی دانیم زمستان و فصل سرما را چگونه باید سپری کنیم.
رمضانی ادامه داد: عدم بهره مندی از گاز، نبود آب شرب کافی، عدم روشنایی معابر، عدم آنتن دهی شبکه های دیجیتال، نبود معلم برای دانش آموزان و ... تنها گوشه ای از مشکلات این روستا است.
وی اضافه کرد: در همین اوایل مهر ماه تعداد دو دانش آموز در وضعیت بسیار نامناسب مدرسه اینجا، ثبت نام کردند که به علت شرایط نامناسب، بنده فرزندم را در شهر ثبت نام کرده ام و هم اکنون آن یک دانش آموز که باقی مانده مجبور است برای ادامه تحصیل به روستاهای مجاور تردد کند که این وضعیت برای یک دانش آموز کلاس اولی بسیار سخت است.
یکی دیگر از اهالی این روستا گفت: بارها از مسئولین خواسته ایم و باز هم می خواهیم تا در ارائه خدمات خود به همه روستاها نگاه یکسانی داشته باشند و صرفا اتکا به بخشنامه هایی دست و پا گیر که ارائه خدمات خصوصا در حوزه طرح هادی به روستاهای کم جمعیت را محدود می کند کنار بگذارند چرا که همه مردم محروم شهرستان سیروان باید عادلانه ار خدمات رفاهی و عمرانی بهره مند شوند.
وی به مشکلات اشاره کرد و افزود: آبزار، شورای اسلامی روستا ندارد؛ به بهانه اینکه روستای ما زیر 20 خانوار دارد از بسیاری خدمات محروم شده ایم. شورای اسلامی روستا نداریم و از همه مهمتر هنوز در روستای ما طرح هادی اجرا نشده است.
این روستایی اظهار داشت: گناه ما چیست که در یک شهر بزرگ و یا روستای پر جمهیت ساکن نیستیم؟
وی اضافه کرد: جاده‌های باریک و خطرناک اینجا بسیار حادثه آفرین اند؛ شاهدش، خانه‌هایی که معلوم است دیگر کسی در آنها سکونت ندارد؛ بی‌هیچ نشانی از زندگی.
این روستانشین اهل آبزار با اشاره به اینکه روستاهای خالی از سکنه یا غیرمولدی هستند که بی‌توجهی به آنها سرعت مهاجرت را بیشتر کرده است، افزود: تمام این اتفاقات در شرایطی روی می‌دهند که بسیاری از روستاهای در نقاطی هستند که ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل بسیاری برای کشاورزی دارند.
یکی دیگر از اهالی این روستا اظهار کرد: سال‌ها قبل که به روستا وارد می‌شدی در ورودی روستا جمعیت زیادی که بیشتر آنها جوانان بودند در حال گپ و گفت بودند، اما امروز که به روستا وارد می‌شوی کسی را نمی‌توانی ببینی و از همین قدم اول می‌توان از رونق افتادن روستا را پیش‌بینی کرد.
وی ادامه داد: همه دارند روستا را ترک می‌کنند؛ و علت آن مسائلی مانند درآمد، کار، تحصیل، کمبود آب و سایر مشکلات است.
ای روستاشین اظهار داشت: از میان همه اینها مهم‌ترین عامل را می‌توان اقتصادی دانست. مشکلاتی اینچنین که روستاها دچار آن شده‌اند، از عوامل مهم مهاجرت از روستاها به شهر است
وی با اشاره به اینکه اینجا شوقی برای زندگی نیست، افزود: متاسفانه در این روستا تلفن همراه هم آنتن نمی دهد و حتی اهالی روستا از تلفن ثابت نیز محروم هستند و با این همه مشکلات و شرایط سخت، زندگی در اینجا امکان پذیر نیست.
با این اوصاف به نظر می‌رسد حذف شعر «خوشا به حالت ای روستایی، چه شاد و خرم چه با صفایی» از کتاب‌های ابتدائی کودکان کاری درست بوده است، زیرا با این روندی که در حال طی شدن است برای سالهای آینده روستا و روستانشینی دیگر وجود نخواهند داشت که حالش خوش باشد.
شرایط نا مساعد برای ادامه زندگی در این روستا و مهاجرت این خانوارها و نیز خطر نابودی روستاهای مجاور هشداری برای مسئولان است تا نسبت به جلوگیری از نابودی این روستاها اقدامات لازم و جدی بعمل آورند. زیرا روستاها در همه جای دنیا محل تولید و تلاش است و نقطه عطف و پرش و توسعه هر منطقه ای در گرو پویایی روستاها است و کشوری که روستاهای آن خالی شود از آبادانی فاصله می گیرد.
باتوجه به اینکه در شهرستان سیروان نیز در چند سال گذشته مهاجرت سرعت گرفته و روستاهای آن به خاطر بعضی بی توجهی ها، از روزگار پررونقشان کاسته شده و امروز با جمعیت بسیار کمی در حال حیات هستند که این واقعا اسف بار است و نیازمند توجه جدی مسئولین می باشد.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد