به گزارشايلام بيدار به نقل ازایلام رصد، مسئله بیکاری همچنان موضوع اولویت دارکشور و مردم است، وطبق آمارهای ارائه شده، بیشترین نرخ بیکاری مربوط به فارغ التحصیلان دانشگاهی است، به طوریکه ۸۰ درصد جمعیت شاغل کشور را افراد دارای تحصیلات غیردانشگاهی و ۲۰ درصد جمعیت شاغل کشور را افراد با تحصیلات فوق دیپلم و بالاتر تشکیل می‌دهند.
و به نظر می رسد به رغم تلاش های دولت در سیاست‌های اقتصادی اما نرخ بیکاری همچنان بالا است و به گفته وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی 3 میلیون و سه هزار نفر بیکار در کشوروجود دارند که یکی از دلایل این رشد بالا بیکاری؛ عدم سرمایه گذاری جدید در کشور است، که بنا بر آمار پیش بینی شده بود که اگر سالانه 200 میلیارد دلار سرمایه گذاری جدید اعم از خارجی و داخلی در کشور صورت بگیرد نرخ بیکاری در سال 96 به طور چشم گیری کاهش یابد.
اما از آنجا که دولت در شش ماه اول سال 96 در حوزه سرمایه‌گذاری کشور هیچ اقدام مؤثری انجام نداده است، و درباره شش ماه دوم سال هم همه چیز به فعل و انفعالات سپهر سیاسی جهان و سرانجام برجام وابسته است عملا نمی توان به پایین آمدن نرخ بیکاری در سال اقتصاد مقاومتی تولید و اشتغال امید بست.
این روزها اگر چه حوزه سرمایه گذاری چنگی به دل نمی زند، اما در مقابل واردات بی رویه پسا برجامی از رونق بسیار بالایی برخوردار است!
بر اساس آمار تجارت خارجی کشور، واردات کالا از آلمان، ایتالیا، هلند، فرانسه و انگلیس بسیار رشد داشته است، به نحوی که سود سرشاری از این صادر کردن ها نصیب کشور های مذکور از صدقه سری برجام شده است.
چنان که فرانسه پس از برجام توانسته است صادرات کالا به ایران را به بیش از دو برابر افزایش دهد و انگلیسی ها هم زرنگ تر از فرانسوی ها رشد قابل توجهی در صادرات به ایران داشته اند و این رشد تقریبا 3 برابر رقم مشابه سال 94 است.
حال این سئوال مطرح است که برجامی که قرار بود گره های کور اقتصادی کشور را باز کند، تا کنون چه ثمره ی قابل لمسی در حوزه اقتصاد کشور داشته است، که به استناد آمار بتوانیم به آن بپردازیم و جوابگوی خیل عظیمی از بیکارانی باشیم که هر ساله به عنوان متقاضی شغل به بازار کار اضافه می شوند.
آیا برجام توانسته با بالا بردن رشد سرمایه گذاری به فضای کسب و کار رونق ببخشد، آیا با شرایط کنونی برجام و بد عهدی های طرف های مقابل باز می توانیم به وعده های پوچ و پوشالی آمریکا و اروپائی ها چشم بدوزیم!
آن چه که به وضوح مشخص است، این است که طرف های مذاکره کننده در برجام، تنها به سود و منفعت خود از این اقدام فکر می کنند و به هر دری می زنند تا با تحت فشار قرار دادن ایران امتیاز های بیشتری را نصیب خود کنند.
از این رو عاقلانه این است که چشم امید از دستان مکارانه و کینه توزانه آمریکا و متحدانش بر داشته و دست همت به نیروی کار خودی و سرمایه های داخلی در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی و رسیدن به اشتغال و تولید بدهیم و از هدر رفت فرصت ها، سرمایه ها و منابع داخلی جلوگیری نمائیم تا همچنان مقتدر و ایستا و مستقل به خود کفایی در همه عرصه ها دست یابیم!
انتهای پیام/س
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد