سرویس: استان ایلام
کد خبر: 27642
|
07:17 - 1396/04/26
نسخه چاپی

طی جوابیه ای اعلام شد:

پاسخ بسیج دانشجویی دانشگاه ایلام به معاون اقتصادی استانداری

پاسخ بسیج دانشجویی دانشگاه ایلام به معاون اقتصادی استانداری
معاون استاندار مطلبی رابا عنوان "مخالفان قرارداد توتال، موافقان تداوم رکود و بیکاری" در کانال دانشگاه ایلام منتشر کرد که با واکنش بسیج دانشجویی دانشگاه ایلام همراه بود.

به گزارشايلام بيداربه نقل از ایلام رصد، بررسی و تحلیل بسیج دانشجویی دانشگاه ایلام به متن نامه "حشمت اله عسگری"، معاون استاندار و استاد اقتصاد دانشگاه ایلام که چند روز پیش منتشر شد و در آن به تطهیر این قرارداد ننگین و دفاع از عملکرد دولت دوازدهم پرداخته شد، جوابیه ای صادر کرد که به شرح زیر است::

 
با سلام و عرض ادب خدمت برادر عزیزمان جناب آقای عسگری؛
لازم دانستیم درخصوص متن جناب عالی با عنوان "مخالفان قرارداد توتال، موافقان تداوم رکود و بیکاری" چند نکته‌ای را  متذکر شویم.
 
1. در این مطلب آورده اید که انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری به پایان رسیده و پس از پیروزی آقای  روحانی هواداران کاندیدای رقیب ایشان هنوز در فضای انتخاباتی به سر میبرند، درمورد اینکه هنوز فضای احساسی و هیجانی بر کشور حاکم است با شما موافقم، اما چه کسی خواستار  تداوم این جو  بر فضای کشور است ؟؟  چه کسی با سخنرانی هایش درصدد ایجاد تنش در جامعه است؟؟ چه کسی با حمله به نیروهای نظامی و تخریب آن ها و با به یغما بردن خدمات و فداکاری های آن ها  به دنبال دستاورد تراشی برای خود و ایجاد تنش بین مردم است ؟؟

چه کسی با  زیر سوال بردن مبانی دینی تشیع و افکندن شبهات در جامعه  به دنبال بازی با احساسات پاک مردم و غبارآلود کردن فضای جامعه است؟؟

آیا جز این است که دولت محترم  بعد انتخابات  غروری کاذب پیدا کرده است و به جای رسیدگی به مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم  و حل بحران  بیکاری و مسئله ازدواج جوانان  باد به غب غب انداخته و با تفاخر  و تکبر و تمسخر با منتقدان دلسوز و مطالبه گران دغدغه های مردم  برخورد میکند ؟

بله قطعا تأخیر در اجرای برنامه‌ها پیشرفت کشور و رسیدگی به مشکلات مردم و بی توجهی به فارغ التحصیلان دانشگاهی بیکار و  سیاسی کردن منافع ملی عمل قبیح و ناجوانمردانه ای است، آنهم در قبال مردمی که به دولت اعتماد کرده و دوباره به آن رأی داده اند.
 
2.جنابعالی تمام  ضعف ها و نواقص و تمام سهل انگاری ها و  تناقضات  مدل جدید قرارداد ها « ipc »  و قراردادی که با کنسرسیوم به رهبری توتال بسته شده را در یک مورد آنهم  انتقاد به سرمایه گذاری خارجی  در کشور   خلاصه کرده اید ، گویی  قرارداد های مذکور دیگر هیچ مشکلی و هیچ تناقضی ندارد و منتقدان فقط و فقط  همین یک ایراد را بر آن وارد ساخته اند؟
 
باید بگویم که هیچکس با  اصل ورود سرمایه به داخل کشور و تأمین مالی پروژه ها و طرح های کشور مخالف نیست و اگر دولت  بتواند با سازوکاری صحیح و  اصولی و به دور از  سیاسی کاری سرمایه های خارجی را به کشور  جذب کند ،  جای تقدیر  وتشکر خواهد داشت،  اما  جذب سرمایه خارجی به چه قیمت و امضای قرارداد با شرکت های خارجی با چه سازوکاری  ؟؟

در استان شما را به عنوان یکی  از اساتید برجسته اقتصاد  میشناسند و چشم پوشی شما از  خلل و فرج و ابهامات و ایرادات قرارداد نفتی را یا باید از  عدم مطالعه و اشرافیت شما بر قرارداد های فوق بدانیم یا فراموشی و عدم  حضور ذهن.

بنده برای یادآوری و  افزایش آگاهی عموم  چند نمونه از  ایراداتی را که منتقدان به  قرارداد های نفتی جدید وارد کرده اند را متذکر می شوم:
 
الف. سابقه خراب و بدعهدی ها و ظلم شرکت  توتال  ،  غول بزرگ نفتی   در سال 79 قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی  را  امضا کرد ،  اما با بهانه گیری های زیاد  8 سال کشور را معطل خود ساخت و دست آخر با بیان اینکه  ریسک سرمایه گذاری در ایران بالاست از  صنعت نفت و گاز کشور  خارج شد. ثانیا  انتقادات مهمی در مورد  عملکرد فنی توتال در  توسعه فاز های 2 و  3  پارس جنوبی  مطرح است بخش دیگری از سابقه سیاه توتال آن است که، این شرکت با پرداخت رشوه به مقامات ایرانی موفق شده است که پروژه توسعه فازهای 2 و 3 پارس جنوبی در دولت اصلاحات و در اواسط دهه هفتاد بدست بیاورد. این موضوع رسانه‌ای شده و حتی این شرکت فرانسوی ضمن پذیرش این اتهام، به پرداخت جریمه  400 میلیون دلاری محکوم شده است.

همچنین بیش از سه دهه است که شرکت توتال در توسعه بخش قطری میدان مشترک گازی پارس جنوبی با استفاده از مدل قراردادی مشارکت در تولید که به مراتب جذاب‌تر از مدل IPC است، حضور دارد و شریک آن کشور است. بنابراین منطقی است که این شرکت فرانسوی از اطلاعات کسب شده در طرف ایران، برای افزایش تولید گاز در سمت قطر استفاده کند تا اهداف مشترک توتال با این کشور محقق شود و سهم ایران از گاز این میدان مشترک را کاهش دهد.
 
 
ب. شرکتهای پتروپارس، مهندسی و ساختمان صنایع نفت (OIEC)، انرژی دانا، توسعه پتروایران، گروه مپنا (شرکت نفت و گاز مپنا)، قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (شرکت مدیریت طرحهای صنعتی ایران) و ستاد اجرایی فرمان امام (ره) (شرکت توسعه نفت و گاز پرشیا)،  و ده ها شرکت دیگر در داخل کشور  وجود دارد که   میتوانند با مدیریت و برنامه ریزی درست وزارت نفت  پروژه های مختلف  و ریز و درشت نفتی را  انجام دهند.

چه اینکه در ساخت و توسعه  17 فاز از پارس جنوبی  همین شرکتها نقش قابل توجه و انکار ناپذیری را ایفا کرده اند.

در همین دولت  پروژه پالایشگاه ستاره خلیج فارس  و  فاز های 15 و 16 پارس جنوبی توسط قرارگاه خاتم الانبیا به مرحله تولید رسیده است.

دانش فنی و تکنولوژی لازم جهت اجرای این قرارداد  جدید در کشور وجود داشت ،  و  به قول  پروفسور مسعود درخشان؛ استاد تمام دانشگاه علامه طباطبایی ، میتوانستیم در  بخش هایی که  دانش  و تکنولوژی کافی نداریم برای بهینه سازی تولید از شرکت های خدمات فنی استفاده کنیم ، کاری که غولهای بزرگ نفتی و خود همین توتال انجام میدهند.

واگذاری پروژه ها به طور کامل به یک شرکت و به شکل سنتی به مدت 20 سال « با قابلیت تمدید 5سال دیگر »   با وجود  حضور  بیش از 70 شرکت خدمات نفتی خارجی  و آن هم  با وجود بیکاری  که این شرکت ها با آن مواجه هستند ،  بسیار عجیب و قابل تأمل است.
 
پ.  جناب آقای روحانی  در ماه مبارک رمضان در مورد اینکه پروژه ها به بخش خصوصی واگذار نمیشود گلایه هایی را فرمودند. خدمت ایشان عرض کنم که جناب آقای روحانی: فرمایشاتتان بجا و متین، لکن بهتر بود که حضرتعالی می‌فرمودید دولت شما طی چهار سال گذشته در زمینه واگذاری امور و کمک به بخش خصوصی چه قدمهایی برداشته است؟

جناب آقای روحانی انگشت اتهام خود را بسوی تفنگ‌ به ‌دستان نشانه رفته و سپاه پاسداران را رقیب بزرگ بخش خصوصی اعلام میکنند!! قرارگاه خاتم الانبیاء(ص) اگر هم فعالیت اقتصادی می‌کند فقط کارهای عمرانی کلان انجام میدهد و نه خرید و فروش و تولید!! که بقول جناب آقای جهانگیری معاون اول ریاست جمهوری، تا زمانیکه دولت از سپاه کاری را درخواست نکند آنان پروژه‌ای را رأساً انجام نمی‌دهند و غالباً پروژه ‌های کلانی را هم انجام می‌دهند که هر کسی حاضر به اجرای آنان نیست. پس سپاه نمیتواند رقیب بخش خصوصی ایران باشد.

 سوال اصلی اینجاست که چرا دولت در قرارداد نفتی منعقد شده ایران با توتال، بخش خصوصی را به بازی نگرفته و فقط رانت ویژه ای را در اختیار یک شرکت دولتی قرارداده و برای آن شرکت خاص فضای کار کلان را باز کرده است؟

اگر سپاه همه کارۀ اقتصاد ایران میباشد و رقیب اصلی بخش خصوصی است پس چرا دولت، سپاه را هم به بازی نگرفته و در قرارداد نفتی ایران با توتال هیچ سهمی را به قرارگاه خاتم الانبیاء(ص) نداده است؟ مگر قرارگاه خاتم الانبیاء(ص) کوچکتر و ناتوان تر از شرکت پتروپارس میباشد؟

چرا برای انتخاب تنها پیمانکار داخلی، ترک تشریفات مناقصه صورت گرفته و این حق از دیگر مجموعه های اقتصادی سلب شده است؟ « باتوجه به اینکه بیکاری جوانان تحصیل کرده دغدغه شماست،لذا خواهشمندم در خواندن بند ب و پ تأمل بیشتری داشته باشید.»
 
ت. محرمانه کردن قرارداد جدید با توجه به سابقه مدیران فعلی وزارت نفت در ماجرای کرسنت و فساد کلانی  که در آن به وقوع پیوست که خسارات آن تا سال ها گریبانگیر  کشور خواهد بود انتقاد دیگری است که وارد شده است.
این ها تنها بخشی از ابهامات و تناقضات و  تنها بخشی از انتقاداتی است که بر  قرارداد های فوق وارد است، و در اینجا فرصت بازگو کردن همه آن ها نبود.
 
3.به نظر میرسد احساسی کردن و هیجانی کردن فضای جامعه تنها  دولت را  متنفع گرداند و با توجه به تیم کار کشته عملیات روانی پیرامون دولت و مشاوره های آشنایان   این کار فقط و فقط از  سوی دولت محترم میتواند  انجام شود‌.

آنچه از قراداد نفتی جدید با کنسرسیومی به رهبری توتال  به ذهن متبادر می شود آن است که  وزارت نفت  میخواهد  با  باج دادن به  غول های بزرگ نفتی  ضعف دستگاه دیپلماسی را   پوشش دهد، چرا که برجام و مذاکرات بی نتیجه مانده و  آمریکا دوباره اقدام به وضع تحریم های جدید نموده است ،  وزرات نفت از همان ابتدا در فکر   واگذاری پروژه ها به شرکت های خارجی بود تا به قول خودشان  دیوار تحریم ها را فرو بریزند ، لذا به جذاب کردن و  چرب کردن قرارداد های جدید  روی آوردند اما این کار  ساده اندیشی و سهل انگاری است ،  چراکه  غول های بزرگ نفتی را همان نظام سلطه به وجود آورده  و  الان نیز با اجازه  همان ها  به ایران  آمده اند ،  و  با کوچکترین  اشاره آمریکا و نظام سلطه  قطعا از ایران خواهند رفت ، چه اینکه  تجربه این اقدام را هم داشته ایم.

سیاسی کردن قرارداد های نفتی و بازی با منافع ملی و امنیت ملت حرکتی مشمئزکننده و  ناخوشایند است و این قرارداد در شأن جمهوری اسلامی ایران نیست .

خوشحالی غیر عقلانی دولت و وزرات نفت از امضای این قرارداد بسیار جای تأسف دارد  وزارت نفت باید پاسخگوی  این مواضع ضعیف و ملتمس گونه خود  در برخورد با شرکت های خارجی  و امضا  این قرارداد ننگین باشد.

در پایان  از همه اساتید و وکارشناسان عزیز و دلسوز درخواست دارم که درمورد این قرارداد با دانشجویان و مردم صحبت کنند  و آگاهی بخش  جامعه باشند و  از کنار این مسائل مهم به آسانی عبور نکنند و باید گفت با این شرایط   آیا آیندگان در مورد ما تفکر خوبی  خواهند  داشت  ؟؟
 
 
انتهای پیام/الف

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد

تازه ترین مطالب