به گزارشايلام بيداربه نقل از ملکشاهی خبر؛ عمر دولت یازدهم در حال پایان یافتن است، اما در آن سوی شعارها و وعده ها هنوز راه به مقصد نرسیده ناتمام مانده است.
قرار وشعار براین بود که قله "امیدها" با استفاده از پله "تدبیرها" تسخیر گردند و مشکلات جامعه و مردم عزیز ایران یک پس از دیگری حل وفصل شوند. اما در عرصه میدان و عمل، آثاری از تحقق وعده ها نیست.
هنوز گرفتاری ها فراوانند، بیکاری ها و بیکاران چشم انتظار، رنج بیماران در مداواها باقی است، گرانی ها روزافزون و در اصطلاح به روز هستند و هنوز عده ای ماهانه چشم به راه 45 هزار تومان پول اند تا آن را بر 30 روز تقسیم کنند و خرجی ماه آنها همین است وبسا راضی اند به قرص نانی خالی اما بیم آن دارند که تدبیر حذف تدریجی یارانه ها روزی شامل آنها نیز بشود ودیگر نتوانند با سیلی یارانه صورت خود را سرخ نگه دارند.
هنوز پیچیدگی های اداری یک پروانه کسب، یک وام 18درصد ویا وام ازدواج، عده ای را روزانه کلافه می کند.
جوانان بیکار تحصیلکرده با مشاغل کاذب و کارگری وقت خود و سرمایه جوانی خود را پر می نمایند، خیل خروج مدرک به دستها و فارغ التحصیلان از دانشگاههای دولتی، آزاد، پیام نور، پردیس ها و غیرانتفاعی ها به سوی منزل بیکاری همچنان روان است و هنوز تدبیری برای بی شغلی یافت نشده است.
مهاجرت از روستاها به شهر و از شهرهای کوچک به کلان شهرها تداوم دارد و چاره آن گویا سکوتی بیش نیست. در برخی استانها چهار فرودگاه احداث شده است اما برخی استانها هنوز نام راه آهن برایشان واژه ای جدید است.
پروژه های ناتمام فراوانند و طرحهای زیادی هم در مرحله کلنگ زنی باقی مانده اند. مسکن مهر با بی مهری دولت تدبیروامید مواجه شده است. ثبات در بازار اجناس در واقع به یک رکود مبدل شده و گرانی همچنان پر رنگ ولعاب است.
در سیاست های خارجی "سفرها" زیاد شده اند اما حاصلی از آنها به طور عینی مشاهده نمی شود، تنها طول وتفسیر اخبار این سفرها توانسته است اخبار شبکه یک سیما را از نیم ساعت به یک ساعت ارتقاء دهد.
نشاط و انگیزه در جامعه به سردی می گراید و هاله ای از تردیدها جای تدبیرها آمده اند. تحول ها بی برنامه اند، پایه های تحصیلی را کم و زیادکردن یا مدارس را غیردولتی کردن از نظر هر صاحب نظری نقشی در توسعه و عمران مملکت ندارد.
عمر دولت یازدهم در روزهای پایانی است اما هنوز تحولی کلان و طرحی برای برداشتن گامی به جلو اگر وجود داشته در مرحله شعار و سخن باقی مانده است.
هنوز در میان مدیران مملکتی، عده ای چپ را و عده ای راست را مقصر بی تدبیری می دانند اما در میان مردم آنچه مهم و مورد خواسته آنهاست، کار عملی است و نه شعار، آنها از مدیران مملکتی و قوه مجریه، تنها اجرا را می خواهند البته اجرایی که همراه با تدابیر دوراندیشانه و با بصیرت باشد.
از نظر مردم خدمت برای رضای خدا به سران هر قوه ای اعتبار و آبرو می بخشد و دوندگی در راه این خدمتهای صادقانه مجاهدت در راه خدا قلمداد می شود.
کمتر از 20 درصد نقدینگی که در دوسال گذشته افزایش بیش از حد داشته است در اختیار بخش تولید است، واردات برخی محصولات خارجی بدون توجه به محصول مشابه داخلی همچنان ادامه دارد.
پس از حادثه دلخراش منا، نه تنها برخوردی جدی با عوامل سعودی از سوی دستگاههای زیربط نشد، هنوز هم برای حج تدبیری با حساب وکتاب اندیشیده نشده است.
در حالیکه فرجام برجام نامعین است، رئیس جمهور آمریکا با کمال جسارت از نقض آن حرف می زند، در حالیکه انتظار مردم ایران از برجام لمس واقعی اثرات آن در زندگی روزمره شان و آزادی پولهای بلوکه شده کشور بود.
انتهای پیام/ الف
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد